Mετάγγιση αίματος: Επιτρέπεται;

Απαντήσεις στο εγκληματικό δόγμα τής Σκοπιάς για το αίμα

1. Τα επιχειρήματα τής εταιρίας Σκοπιά

2. Μόλυνση ή θάνατος;

3. Γιατί δεν έπρεπε ο Νώε να τρώει αίμα;

4. Η λέξη «απέχετε» τής αποστολικής συνόδου

5. Η αυστηρότητα τής απαγόρευσης

6. Ο λόγος τής απαγόρευσης τής συνόδου

Η μελέτη αυτή, έχει σκοπό να πληροφορήσει κάποιους ανθρώπους να πάρουν τη σωστή απόφαση, όταν βρεθούν σ’ ένα δίλημμα από το οποίο εξαρτάται η ζωή η δική τους, ή τών παιδιών τους.

Ένα σημαντικό ζήτημα, που για κάποιους ανθρώπους ίσως αποδειχθεί θέμα ζωής ή θανάτου, μας αναγκάζει να ασχοληθούμε με αυτό το (κατά τα άλλα) αμελητέο δογματικό θέμα. Ο λόγος, είναι ότι η ηγεσία τών αυτοαποκαλουμένων «Μαρτύρων τού Ιεχωβά», διδάσκει ότι η μετάγγιση αίματος απαγορεύεται από τους Χριστιανούς, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει το θάνατό τους!

Στη συνέχεια, θα αποδείξουμε πως η θέση τής Αγίας Γραφής είναι πολύ διαφορετική, και συνεπώς η ηγεσία τής εν λόγω οργάνωσης, φέρει ενοχή αίματος για τους οπαδούς της που τυχόν πέθαναν, θέλοντας να κρατήσουν την ακεραιότητα τής πίστης τους απέναντι στο Θεό.

1. Τα επιχειρήματα τής εταιρίας Σκοπιά

Με λίγα λόγια, η θέση τής εταιρίας Σκοπιά, είναι η εξής:

«Οι (λεγόμενοι) «Μάρτυρες τού Ιεχωβά», αν και διδάσκουν ότι η μετάγγιση είναι επικίνδυνη για λόγους υγείας από μολύνσεις, δεν απαγορεύουν το αίμα γι’ αυτό το λόγο. Οι λόγοι είναι καθαρά δογματικοί. Από την αρχή, ο Θεός έδειξε την απέχθειά του για τη χρησιμποίηση τού αίματος ως τροφή, όταν έδωσε στο Νώε την εντολή να μη φάνε «κρέας με το αίμα του». (Γένεσις 9/θ΄ 4).

Εφ’ όσον ο Νώε ήταν προπάτοράς μας, η απαγόρευση ισχύει και για εμάς. Αιώνες μετά, ο Θεός έδειξε ότι η απαγόρευση ίσχυε ακόμα, όταν απαγόρευσε στους Ισραηλίτες και όσους ζούσαν ανάμεσά τους, να τρώνε αίμα. (Λευϊτικό 17/ιζ΄ 10 – 14).

Και στους Χριστιανούς όμως, έδειξε ότι αυτό απαγορεύεται, όταν στην Αποστολική Σύνοδο (στις Πράξεις 15/ιε΄ 20,28,29), δόθηκε εντολή «να απέχουν από αίμα, και πνιχτό, και ειδωλοθύτων, και πορνείας». Το εδάφιο δεν λέει απλά «να μην τρώνε», αλλά «να απέχουν», που σημαίνει, ότι δεν πρέπει να το βάζουν καθόλου στο σώμα τους, όπως δεν θα έπρεπε να βάζει στο σώμα του οινόπνευμα, εκείνος που θα του το απαγορεύσει ο γιατρός. Και φυσικά, αν κάποιος βάλει κάτι απαγορευμένο στις φλέβες του, δεν απέχει! Δεν επιτρέπεται να συντηρείς τη ζωή σου με αίμα, ούτε τρεφόμενος με αυτό από το στόμα, ούτε από τις φλέβες.»

2. Μόλυνση ή θάνατος;

Ας δούμε όμως προσεκτικά τα επιχειρήματα αυτά, για να εντοπίσουμε τα λογικά και δογματικά σφάλματα αυτής τής οργάνωσης, σε σχέση με το αίμα:

Βεβαίως το αίμα είναι επικίνδυνο σε κάποιες μεταγγίσεις, αλλά όταν η ζωή κινδυνεύει, και δεν υπάρχει άλλη εναλακτική θεραπεία, τότε θα ήταν παράλογο να σκεφθούμε τους κινδύνους από ηπατίτιδα, AIDS, ή άλλες μολύνσεις. Τότε, επιβάλλεται η άμεση σωτηρία τού ασθενούς.

3. Ο λόγος τής απαγόρευσης στο Νώε να τρώει αίμα

Είναι όμως Χριστιανικό κάτι τέτοιο;

Ας αρχίσουμε από τον καιρό τού Νώε. Μία προσεκτική ανάγνωση τού εδαφίου, θα μας αποκαλύψει το λόγο για τον οποίο ο Θεός απαγόρευσε στο Νώε τη βρώση αίματος.

Το εδάφιο Γένεσις 9/θ΄ 4 λέει τα εξής: «κρέας όμως με την ζωήν αυτού, με το αίμα αυτού, δεν θέλετε φάγει».

Παρατηρούμε, ότι το αίμα είναι σύμβολο τής ζωής, συνεπώς πρέπει να έχουμε γι’ αυτό τον απαραίτητο σεβασμό. Όμως, είναι άραγε συνετό και ευπρόσδεκτο στο Θεό, (σε περίπτωση κινδύνου), να θυσιάσουμε την ίδια τη ζωή για χάρη τού συμβόλου της;Τι είναι ιερότερο τη στιγμή εκείνη; η ζωή, ή το σύμβολό της; Τι θα θυσιάζαμε, τη σημαία ή τη χώρα μας;

Γιατί όμως ο Θεός απαγορεύει τη βρώση αίματος μαζί με το κρέας;

Εφ’ όσον ο Θεός είναι ο δοτήρας τής ζωής, (Ιώβ 33/λγ΄ 4), και «η γη το υποπόδιο τών ποδών του», (Πράξεις 7/ζ΄ 49),χύνοντας στη γη ο Νώε το αίμα, το σύμβολο τής ζωής τού ζώου, είναι σαν να του λέει: «Θεέ μου, εγώ χρησιμοποιώ το κρέας τού ζώου για να συντηρήσω τη ζωή μου, (όπως μου επέτρεψες), όμως η ζωή του ανήκει σ’ εσένα. Χύνω λοιπόν το αίμα του, (το σύμβολο τής ζωής του) στη γη, στα πόδια σου, δείχνοντάς σου έτσι ότι αναγνωρίζω την αποκλειστική εξουσία σου πάνω στη ζωή του».

Η απαγόρευση τού αίματος λοιπόν, δεν γίνεται για κανέναν άλλο λόγο, παρά μόνο για τη συμβολική αυτή αποδοχή τής εξουσίας τού Θεού, πάνω στη ζωή τού πλάσματός του, που είναι πλέον νεκρό.

Όταν όμως γίνεται μετάγγιση, ο δότης τού αίματος, δεν είναι νεκρός! Ζει ακόμα, και ενώ διατηρεί ακόμα τη ζωή του, δίνει λίγο από το αίμα του, για να διατηρήσει και τη ζωή τού αδελφού του. Εφ’ όσον όμως ζει ακόμα, δεν τίθεται θέμα επιστροφής τής ζωής του στο υποπόδιο τού Θεού. Την ζωή του την έχει ακόμα! Δεν τίθεται λοιπόν και θέμα απαγόρευσης για τη μετάγγιση αίματος.

Το ίδιο συμβαίνει, και με τα σημεία τού Μωσαϊκού Νόμου, όπου απαγορεύεται η βρώση αίματος, και που έπρεπε να χύνεται στη γη, πριν τη βρώση τού ζώου, ή πριν από τη θυσία.

4. Η λέξη: «απέχετε» τής αποστολικής συνόδου

Τι θα πούμε όμως για την Καινή Διαθήκη; Τι ενοούσε η απόφαση τών αποστόλων, όταν επέβαλαν την «αποχή» από το αίμα; Μιλούσαν μόνο για βρώση, ή χρησιμοποιήθηκε η λέξη με απόλυτο τρόπο;

Η Εταιρία Σκοπιά, πιστεύει ότι η λέξη, χρησιμοποιείται με απόλυτο τρόπο, και σημαίνει: «κρατώ απόσταση» από το αίμα.

Αν είναι έτσι, πράγματι η μετάγγιση, θα έπρεπε να απαγορεύεται. Αν όμως η λέξη χρησιμοποιήθηκε με απόλυτο τρόπο, ένας «Μάρτυρας τού Ιεχωβά», δεν θα έπρεπε να γίνεται χασάπης! Ένας χασάπης, δεν απέχει από το αίμα! «Απέχω», σημαίνει κρατώ απόσταση! Δηλαδή, ούτε καν το αγγίζω!

Αν πάλι η λέξη δεν χρησιμοποιείται με αυτό τον απόλυτο τρόπο, μπορεί να σημαίνει μόνο τη βρώση, κι όχι τη μετάγγιση,δεδομένου ότι τότε που γράφτηκαν τα λόγια τών αποστόλων, δεν υπήρχε μετάγγιση, συνεπώς εννοούσαν μόνο τη βρώση.

Με αυθαιρεσία λοιπόν, η Εταιρία Σκοπιά ερμηνεύει τη λέξη: «απέχετε», απόλυτα για τη μετάγγιση, ενώ όχι απόλυτα, για το άγγιγμα τού αίματος, το οποίο επιτρέπει.

Γιατί όμως χρησιμοποιείται η λέξη «απέχετε», και όχι «μην τρώτε», αν εννοούσε μόνο τη βρώση;

Ο λόγος είναι, ότι η απαγόρευση μιλάει για τέσσερα πράγματα: «ειδωλόθυτα, πνικτά, αίμα, και πορνεία». Αν χρησιμοποιείτο η φράση: «μην τρώτε», δεν θα μπορούσε να περιλαμβάνει την «πορνεία». Αν πάλι χρησιμοποιούντο οι φράσεις: «μη διαπράττετε», ή «μη συμμετέχετε», δεν θα ήταν ταιριαστό για τα τρία πρώτα. Έτσι, γίνεται σαφές, ότι η καταλληλότερη λέξη για να αναφερθούν και οι τέσσερεις αυτές απαγορεύσεις σε μία πρόταση, ήταν η λέξη: «απέχετε»!

Η λέξη αυτή λοιπόν, χρησιμοποιήθηκε για καθαρά συντακτικούς λόγους, και εννοεί τη βρώση.

«Μα το ίδιο δεν είναι αν πάρεις το αίμα μέσα σου από το στόμα, ή από τη φλέβα;» Ίσως ρωτήσει κάποιος.

Όχι! η διαφορά είναι τεράστια. Δεν είναι σαν το οινόπνευμα, που είτε το πάρεις από το στόμα, είτε από τη φλέβα, γίνεται τροφή για τον οργανισμό.

Το αίμα, όταν το πάρεις από το στόμα, γίνεται τροφή. Από τη φλέβα όμως, γίνεται «πιάτο»! Η λειτουργία τού αίματος στη φλέβα, είναι να μεταφέρει στα κύταρα οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά. Δεν γίνεται το αίμα τροφή. Η μετάγγιση λοιπόν, είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα από τη βρώση αίματος.

5. Η αυστηρότητα τής απαγόρευσης

Πόσο δεσμευτική όμως είναι η απαγόρευση τής βρώσης τού αίματος; Ας δούμε:

Στην ίδια απαγόρευση, αναφέρεται και η αποχή από ειδωλόθυτα. Άραγε, είναι αυτή μία απαγόρευση, για την οποία αξίζει ακόμα και να πεθάνεις;

Ο απόστολος Παύλος, ένας από τους αποστόλους που συμμετείχαν στην αποστολική σύνοδο που επέβαλε αυτή την απόφαση, σε άλλο σημείο τής Αγίας Γραφής λέει τα εξής:

Α΄ Κορινθίους 10/ι΄ 25 – 29: «Ότι πουλιέται στο χασάπη, τρώτε το, μη εξετάζοντας τίποτα για τη συνείδηση …τρώγετε ότι βάζεται μπροστά σας, μη εξετάζοντας τίποτα για τη συνείδηση. Εάν όμως κάποιος σας πει: «Αυτό είναι ειδωλόθυτο», μη το φάτε, για εκείνον που το φανέρωσε, και για την συνείδηση… όχι τη δική σου, αλλά τού άλλου».

Παρατηρούμε το εξής εκπληκτικό: Αν και τα ειδωλόθυτα απαγορεύονται ρητά από τη Σύνοδο τών Αποστόλων, ο απόστολος Παύλος, επιτρέπει τη βρώση τους, αν αυτό δεν σκανδαλίζει κάποιον. Εκείνο δηλαδή που απαγορεύεται μαζί με το αίμα, η Αγία Γραφή αλλού το επιτρέπει! Πόσο μάλλον η μετάγγιση, που γίνεται όχι για ένα απλό γεύμα, αλλά για τη σωτηρία μιας ζωής!

Μάλιστα λέει ο απόστολος, να μην ελέγχουμε αν αυτό που τρώμε είναι ειδωλόθυτο! Αυτό είναι εντελώς αντίθετο από την πρακτική τής Εταιρίας Σκοπιά, που καλεί τους οπαδούς της, να ψάχνουν από πριν αν αυτό που τρώνε είναι πνιχτό, ή αν σε κάποια εγχείρηση θα χρησιμοποιηθεί αίμα.

6. Ο λόγος τής απαγόρευσης τής συνόδου

Ας δούμε όμως πιο προσεκτικά, το λόγο για τον οποίο απαγορεύτηκαν αυτά τα τέσσερα πράγματα από την Αποστολική Σύνοδο, και γιατί ο απόστολος Παύλος δεν τα τηρεί τόσο αυστηρά.

Αν προσέξουμε, θα παρατηρήσουμε ότι τα αποκαλεί «αναγκαία βάρη» (Πράξεις 15/ιε΄ 28). Γιατί άραγε, αν «οι εντολές τού Θεού δεν είναι βαρειές»; (Α΄ Ιωάννου 5/ε΄ 3). Επίσης, λέει ότι «εκτός από αυτά τα τέσσερα αναγκαία», τα άλλα δεν απαγορεύονται (Πράξεις 15/ιε΄ 28). Δηλαδή, εκτός από το πνιχτό, την πορνεία, το αίμα και τα ειδωλόθυτα, όλα τα άλλα επιτρέπονται; Επιτρέπεται ο φόνος; Η κλοπή; Η βλασφημία; Φυσικά όχι! Τότε, γιατί το γράφει αυτό;

Από ποιον απαγορεύονται αυτά; Από το Μωσαϊκό Νόμο! Ας μην ξεχνάμε, ότι η Αποστολική αυτή Σύνοδος, έγινε για το πρόβλημα τής Περιτομής, δηλαδή, για το αν θα έπρεπε να περιτέμνονται κατά το Μωσαϊκό Νόμο οι εθνικοί. Αυτά τα τέσσερα πράγματα λοιπόν, είναι τα μόνα βάρη, στα οποία υποχρεούντο οι εθνικοί να τηρούν το Νόμο! Είναι τα μόνα πράγματα που ο Νόμος πρόσταζε να τηρούν οι μη Εβραίοι που ζούσαν ανάμεσά τους, σύμφωνα με το χωρίο Λευϊτικό 17/ιζ΄ 7 – 18/ιη΄.

Είναι ενδιαφέρον, ότι αν προσέξουμε τη σειρά με την οποία αναφέρονται τα τέσσερα απαγορευόμενα πράγματα, καταλαβαίνουμε ότι οι απόστολοι είχαν υπ’ όψιν τους το Λευϊτικό κεφάλαια 17/ιζ΄,18/ιη΄, όταν επέβαλαν τις τέσσερεις αυτές απαγορεύσεις.

Όταν ο πρώτος Επίσκοπος Ιεροσολύμων ο Ιάκωβος μιλάει στο εδάφιο Πράξεις 15/ιε΄ 20, λέει από μνήμης τις τέσσερεις απαγορεύσεις: «να απέχωσι από τών μιασμάτων τών ειδώλων, και από τής πορνείας, και τού πνικτού, και τού αίματος».

Στο τέλος τής Συνόδου όμως, προφανώς είχαν ανοίξει το Νόμο στο Λευϊτικό, και είχαν διαβάσει τη σωστή σειρά, και έτσι στην τελική εντολή τα έγραψαν με την ίδια σειρά που τα διέταζε ο Μωυσής: «Να απέχητε από ειδωλοθύτων, και αίματος, και πνικτού και πορνείας» (Πράξεις 15/ιε΄ 29). Αυτό φαίνεται και στο εδάφιο 21, όπου αναφέρεται ότι αυτά θα έπρεπε να τηρούνται, «επειδή σε κάθε πόλη, οι Εβραίοι έχουν συναγωγές, που διαβάζεται ο νόμος…» Συνεπώς, η απαγόρευση έγινε, όχι τόσο επειδή είναι κακό να φας ειδωλόθυτα ή αίμα ως Χριστιανός, αλλά για να μη σκανδαλιστούν οι Εβραίοι, και εμποδιστούν στην πορεία τους προς τον Χριστό!

Αυτός είναι και ο λόγος που ο απόστολος Παύλος, είναι τόσο χαλαρός στην εφαρμογή τής απαγόρευσης τών ειδωλοθύτων: Επειδή το βασικό πρόβλημα είναι ο σκανδαλισμός τών άλλων.

Ας τα προσέξει λοιπόν όλα αυτά το κάθε θύμα τής Σκοπιάς, και ας αποφασίσει τις ενέργειές του, γιατί η ζωή είναι ιερή και ανεπανάληπτη, και πρέπει να την προστατεύουμε, αν θέλουμε να είμαστε ευάρεστοι ενώπιον τού Θεού.

Ν. Μ.
http://www.oodegr.com