«Σαν να λέγεται η ευχή μέσα μου, την ακούω.. το ίδιο παθαίνω και μπροστά στην εικόνα της Παναγίας»

Μοναχός Γεώργιος Παντοκρατορινός – Γέροντας Ι. Κελλίου Αγίου Γεωργίου Φανερωμένου
Άγιον Όρος (1902 – 11 Οκτωβρίου 1982).

Ο Γέροντας Γεώργιος είχε μεγάλη ευλάβεια στον άγιο μεγαλομάρτυρα Γεώργιο τον Τροπαιοφόρο, του οποίου τ’ όνομα έφερε και διηγείτο με θέρμη, θαυμασμό και συγκίνηση, τα θαύματα του προστάτη αγίου του Κελλιού τους…

Ο οποίος πολλές φορές φανέρωσε τη θαυματουργή του χάρη στους πιστούς δούλους του. Κάποτε ακινητοποίησε ληστές, που πήγαν να κλέψουν τους μοναχούς, και άλλοτε τους πήγε ψάρια στην πανήγυρή τους κατά θαυμαστό τρόπο…

Σε έναν Επίσκοπο, (Ροδοστόλου Χρυσόστομο) φοβούμενος μη πλανάται ο Γέροντας Γεώργιος κάποτε εκμυστηρεύθηκε εξομολογητικά:

‘‘Μπαίνω για τον Όρθρο πολύ νύχτα ακόμα, όπως συνηθίζουμε, προσκυνώ τις εικόνες και βλέπω ύστερα τα καντήλια, κι αν είναι κανένα σβησμένο το ανάβω…

Με «τραβάει» ύστερα να δω πολύ προσεκτικά την εικόνα του Ιησού Χριστού μας.

Αρχίζω ύστερα την ευχή.

Στην αρχή την λέω καθαρά με το στόμα, την καταλαβαίνω όλη…

Ύστερα τα χάνω. Ούτε εικόνα βλέπω, ούτε τα χείλη μου αισθάνομαι να λένε τίποτα…

Μόνο που ειρηνεύουν όλα και μου φαίνεται σαν να λέγεται η ευχή μέσα μου·
την ακούω και την καταλαβαίνω κατακάθαρα μέσα εδώ·

και ευχαριστιέμαι, πολύ ευχαριστιέμαι…

Όταν σταματάει, είναι ήδη χαραυγή και πολλές φορές ψηλωμένος ο ήλιος.

Πάει λοιπόν η Ακολουθία.

Το ίδιο κι όταν μπαίνω για Εσπερινό· με πιάνει η νύχτα και Εσπερινό δεν κάνω.

Το ίδιο παθαίνω και μπροστά στην εικόνα της Παναγίας μας.
Την αγαπώ πολύ.

Μ’ αρέσει πολύ να την αντικρίζω, κι αρχίζω το »Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς»·
κι απ’ εκεί τα ίδια…

Έχω και το φόβο μη και πέση απ’ τα χέρια μου το καντηλοκέρι και κάψω την Εκκλησιά του Άη Γιώργη μου και καγώ κι εγώ· γι’ αυτό το σβήνω και το αποθέτω παρ’ έκει, προτού αρχίσω την ευχή…»

«Σαν να λέγεται η ευχή μέσα μου, την ακούω..
το ίδιο παθαίνω και μπροστά στην εικόνα της Παναγίας.»

πηγή: http://pneumatoskoinwnia.blogspot.com