Τι γίνεται με τα παιδάκια (έμβρυα) που κάνουν έκτρωση η γυναίκες;

Μητροπολίτη Λεμέσού Αθανάσιο

Ερώτηση: Τι γίνεται με τα παιδάκια (έμβρυα) που κάνουν έκτρωση η γυναίκες;

-Καλύτερα τι γίνεται μ’ αυτές τις μητέρες που βαρούν (κάνουν έκτρωση) τα παιδιά τους! Αν μπορούν να ονομαστούν μητέρες αυτές οι κυρίες. (δεν ακούγεται η ερώτηση) Ναι. Κοιτάξετε. Τα παιδάκια αυτά οπωσδήποτε είναι θύματα· και τα θύματα, τα οποία αδικούνται από τους ανθρώπους –κι όταν αδικούνται κυρίως από την μητέραν τους- τότε τα λαμβάνει ο καλός πατέρας Θεός και τα τοποθετεί στην Βασιλεία Του μαζί με τους Μάρτυρες.

Αλλά αυτές οι καλές κυρίες, οι οποίες είχαν την έμπνευσιν να τ’ αποβάλλουν και να τα πετάξουν στα σκουπίδια, δεν ξέρω αυτές τι θα γίνουν, εάν δεν κλάψουν πάρα πολύ γι’ αυτό που έκαναν. Είναι τραγικότητα. Ξέρετε, παιδιά, ότι στην Κύπρον γίνονται εκατοντάδες –πόσο περίπου; έχετε περίπου μέσον όρον εκτρώσεις στην Κύπρον- σαράντα χιλιάδες (40.000) εκτρώσεις τον χρόνον! Οι Τούρκοι δεν σκότωσαν 40.000 όταν ήρθαν! Ένας γιατρός, όταν ήρθε κοντά μου, μου είπε ότι κάνει 4 με 5 εκτρώσεις την ημέρα· κι έχει δεκαέξι χρόνια γυναικολόγος! Φανταστείτε πόσες χιλιάδες εκτρώσεις έχει κάμει! Κι είναι κι επιστήμονας γιατρός. Να πω τέλος πάντων, μια κοπέλα, ας πούμε, πάνω στη ζάλη της, εκεί, έμεινεν έγκυος, μ’ αυτές τις ακαταστασίες που έχομε τώρα, δεν δικαιολογείται, αλλά, ας πούμε ότι τέλος πάντων δεν ήξερε. Αλλά ο γιατρός, ο επιστήμων, ο οποίος ξέρει τι σημαίνει έμβρυο, ξέρει τι σημαίνει ζωή, να πιάνει, ας πούμε, για να πληρωθεί εκατό λίρες, να κάνει εκτρώσεις από την άκρη;

Φανταστείτε τι γίνεται δηλαδή και πού βρισκόμαστε!

όταν χάσουμε τον Θεόν χάνουμε και τον άνθρωπον! Κι όταν χαθεί ο άνθρωπος, τότε και φόνους κάνουμε και εκτρώσεις κάνουμε κι εγκλήματα κάνουμε και μετά μας πιάνει ευαισθησία για τα παιδιά στην Τανγκανίκα, που αποθνήσκουν από την πείνα. Αυτό είναι καμιά φορά, βλέπεις κάτι κυρίες, να πούμε, που διαμαρτύρονται κατά του Θεού διότι αφήνει τα παιδιά στην Μπιάφρα να είναι σκελετωμένα και να αποθνήσκουν από την πείνα. Και ρωτάς, δε μου λες, κυρία μου, εσύ πόσες εκτρώσεις έκαμες; Μα, δε θυμάμαι, πεντ’ έξι, εφτά, οχτώ; Ναι. Τα παιδιά της Μπιάφρα τα σκέφτεται· τα παιδιά που σκότωσε, τα παιδιά της, δεν τα σκέφτεται. Τελικά δηλαδή εμείς θα κρίνομε τον Θεόν ή ο Θεός θα κρίνει εμάς στο τέλος για όλα αυτά που κάναμε και που κάνουμε; Τουλάχιστον, έκαμες τι έκαμες, μετανόησε ρε παιδάκι μου, λυπήσου, κλαύσε, λυπήσου αυτό που έκαμες…

Ερώτηση: Αν κάποια μητέρα είναι κάποιας προχωρημένης ηλικίας, ας το πούμε, και οι γιατροί προβλέψουν ότι αυτό το παιδί θα βγει, ας το πούμε τέλος πάντων, φυτό και θα βασανιστεί μετά από την γέννα του και οι γονιοί του θα βασανιστούν με το παραπάνω. Με κανέναν τρόπον δεν πρέπει να γίνει…

– Δεν μπορούμε, παιδί μου, να αφαιρέσουμε τη ζωή του ανθρώπου! Διότι, πώς να πούμε, έξω κυκλοφορούν άνθρωποι, όπως κίνδυνος το έμβρυο να βγει φυτό, κίνδυνος να γίνουμε όλοι φυτά, ανά πάσα στιγμή. Έτσι; Πόσα παιδιά παθαίνουν ένα δυστύχημα και μένουν φυτά, ή στην παιδική ηλικία; Τι θα κάνουμε; Θα πιάσουμε το μαχαίρι να του κόψουμε το κεφάλι τους; Σκοτώνουμε έναν άνθρωπο διότι έμεινε φυτό; Ποια η απόδειξη ότι θα μείνει φυτό; Δηλαδή, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία, κανένας τρόπος, με τον οποίον μπορούμε να κάνουμε αυτό το πράγμα. Διότι, με την λογικήν αυτήν, εάν σκοτώσουμε το έμβρυο, τότε γιατί να μην σκοτώνουμε και τους γέρους; Τι να τους κάνουμε τους γέρους; Να τους σκοτώσουμε κι αυτούς· να μην τους πιάνει κι η σύνταξη! Λοιπόν, να σκοτώσουμε τους γέρους, να σκοτώσουμε τους καθυστερημένους, να σκοτώσουμε τους καρκινοπαθείς που, αφού θα πεθάνουν που θα πεθάνουν, τι να βασανίζονται και να παν να κάνουν και χημειοθεραπείες; Δώσ’ τους κι αυτοί να πάνε, ας πούμε, τους σκοτώνουμε. Μετά μας σκοτώνουν κι εμάς οι Τούρκοι γιατί δεν μας χρειάζονται, σου λέει, τι θέλετε τώρα εσείς μες στην Κύπρο; Να σας σκοτώσουμε. Όπως όταν σκότωσαν τον προηγούμενο Πάπα, ξέρετε ο προηγούμενος Πάπας, κατά λάθος, ήταν καλός και σε τριάντα πέντε μέρες απεφάσισαν ότι πρέπει να πάει γρήγορα στον ουρανό, διότι δεν είχε τόπο στη γη! Κι όταν απέθανε κατά ένα μυστήριον τρόπο, ένας καρδινάλιος ανακοίνωσε ότι ο Πάπας απέθανεν διότι ήτανε τόσον πολύ καλός, που δεν ήταν πλέον για τη γη· κι έτσι τον εξαπέστειλαν με καλόν τρόπον. Δεν είναι τρόποι αυτοί. Δεν μπορούμε, παιδί μου, να κάνουμε αυτό το πράγμα.

Ξέρετε, ότι μια γυναίκα που σκοτώνει το παιδί της, το έμβρυό της, εσκότωσε πρώτα τον εαυτόν της και ύστερα το παιδίν της. Αυτό είναι το τραγικό. Και ποιος ισορροπεί μετά τα πράγματα;

Ερώτηση: Αν υπήρχε κίνδυνος στην εγκυμοσύνη, και η μάνα αποφασίζει να μη κάνει έκτρωση. Γίνεται η γέννα, το παιδί γεννιέται κανονικά αλλά η μητέρα πεθαίνει..

Αυτή η μάνα είναι πραγματική μάνα. Αυτό σημαίνει μάνα. Εάν είναι μάνα μια, θα πεθάνει αυτή θα ζει το παιδίν της. Αυτό σημαίνει μάνα. Τι σημαίνει μάνα; Να σκοτώσει το παιδί της για να ζήσει εκείνη; Πόσες μητέρες έχει, που παν και δίνουν τα νεφρά τους, ξέρω ‘γω, τα μάτια τους, οτιδήποτε μέλος του σώματός τους, να ζήσει το παιδίν τους. Ξέρω ‘γω μια άλλη μάνα στη Λεμεσό, εκεί στη γειτονιά μας, που της έφυγε, η αμαξού, δεν θυμάμαι τι έγινε, που ‘χεν το μωρό μέσα. Κι έρχονταν ένα φορτηγό κι έτρεξε, έσπρωξε την αμαξού –αμαξού δεν τη λέτε;- κι έφυγεν από το δρόμο και την επάτησε το αυτοκίνητον εκείνη. Αυτή είναι μάρτυρας. Αυτή είναι όχι μόνο μάνα, είναι και αγία, είναι και μάρτυρας της Εκκλησίας. Αυτό σημαίνει πιστός άνθρωπος: να πεθάνω εγώ να ζήσει ο άλλος· και περισσότερο το παιδί μου. Καμιά μάνα, νομίζω, δεν, πώς να πούμε, δεν προτιμά να πεθάνει το παιδί της παρά εκείνη.

Κάθε παιδί είναι ξεχωριστό και δεν είναι πάντα σίγουρο αυτό. Και μένα η μάνα μου θα πέθνησκε όταν θα με γεννούσε και πήγαινε στο γιατρό και της έβαζε ενέσεις να με αποβάλλει. Ε, ούτε κείνη πέθανε ούτε εγώ πέθανα. Πέθανε ο γιατρός! (γέλια) Πράγματι, πέθανε αυτός ο γιατρός. Δε νομίζω σήμερα, με τόσα μέσα η επιστήμη, παιδί μου, να είναι εύκολο να πεθάνει άνθρωπος· αλλά το να πεθάνει, εντάξει, και αμυγδαλές πας να κάνεις εγχείρηση και μπορεί να πεθάνεις, ας πούμε. Τι σημαίνει αυτό; Δηλαδή με πιθανότητα να πεθάνω, τότε τα κάνω όλα, ας πούμε, αυτά; Δεν μπορούμε να δικαιολογήσουμε την έκτρωση επ’ ουδενί λόγο. Δεν υπάρχει δικαιολογία.

Ερώτηση: Αν σε μια εγκυμοσύνη γίνεται αποβολή;

Άλλο αυτό. Αυτό δεν μπορεί, δεν έχει ευθύνη η ίδια, ούτε ευθύνεται, ούτε έχει λόγο γι’ αυτό το πράγμα. Απεβλήθηκε το παιδάκι, πέθανε μόνο του το μωρό, πέθανε όπως αποθνήσκουν τόσοι άνθρωποι κάθε μέρα.Εάν άθελα, άθελα. Δεν έχει ευθύνη. Βέβαια, καλά είναι να προσέχουν, όταν είναι έγκυες οι μητέρες να προσέχουν, να μην κάνουν πράγματα, τα οποία κινδυνεύει η εγκυμοσύνη τους. Αλλά όταν δεν το θέλει, όταν δεν το προσέξει, μες στην ανθρώπινη φύση τα λάθη γίνονται, δεν είναι παράξενο πράγμα.

Από απομαγνητοφωνημενη ομιλία του Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιο