ΤΟ ΙΕΡΟ ΣΑΡΑΝΤΑΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Το Ἱερὸ Σαρανταλείτουργο, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς νηστείας τῶν Χριστουγέννων, τελεῖται ὑπὲρ ὑγείας ζώντων καὶ ὑπὲρ ἀναπαύσεως τῶν κεκοιμημένων ἀδελφῶν μας.

Στό ὑπέροχο βιβλίο «Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης», (ἔκδ. Ἱερὰς Μονῆς Παρακλήτου), διαβάζουμε: «Στήν Θεία Λειτουργία τελεῖται τὸ μυστήριο τῆς ἀγάπης. Καὶ ἡ ἀγάπη στήν οὐσία της εἶναι μεταδοτική. Ἡ ἀγάπη, ἰδιαίτερα ἡ θεῖα, σπεύδει νά σκορπίσει τὸ φῶς της, τὴν χαρὰ της σέ ὅλους… Καὶ συμπληρώνει: ὦ ἀγάπη τελειότατη! ὦ ἀγάπη, πού τὰ πάντα ἀγκαλιάζεις! Ὦ ἀγάπη ἰσχυροτάτη! Τὶ νά προσφέρουμε σὰν εὐγνωμοσύνη στόν Θεὸ γιά τὴν ἀγάπη Του πρὸς ἐμᾶς; Ἡ ἀγάπη αὐτὴ βρίσκεται στήν θυσία τοῦ Χριστοῦ, ποὺ προσφέρεται γιά τὴν ἀπελευθέρωσι ὅλων ἀπὸ κάθε κακία…».

Καὶ ὁ Ὅσιος Παΐσιος, σχετικὰ μὲ τὴν ἀνάγκη προσευχῆς γιά τοὺς κεκοιμημένους, ἔλεγε: «…νά ἀφήνετε μέρος τῆς προσευχῆς σας γιά τοὺς κεκοιμημένους. Οἱ πεθαμένοι δέν μποροῦν νά κάνουν τίποτα (γιά τοὺς ἑαυτοὺς τους). Οἱ ζωντανοὶ μποροῦν… Νά πηγαίνετε στήν ἐκκλησία λειτουργία, δηλαδὴ πρόσφορο, καὶ νά δίνετε τὸ ὄνομα τοῦ κεκοιμημένου, νά μνημονευθῇ ἀπὸ τὸν ἱερέα στήν προσκομιδή. Ἐπίσης, νά κάνετε μνημόσυνα καὶ τρισάγια. Σκέτο τὸ τρισάγιο, χωρὶς Θεία Λειτουργία, εἶναι ἐλάχιστο.

Τὸ μέγιστο, ποὺ μποροῦμε νά κάνουμε γιά κάποιον, εἶναι τὸ Σαράντα-λείτουργο. Καλὸ θὰ εἶναι νά συνοδευθεῖ καὶ μὲ ἐλεημοσύνη. Ἂν ἔχεις ἔνα νεκρό, ὁ ὁποῖος ἔχει παρρησία στόν Θεό, καὶ τοῦ ἀνάψεις ἔνα κερί, αὐτὸς ἔχει ὑποχρέωση νά προσευχηθεῖ γιά σένα στόν Θεό.

Ἂν πάλι, ἔχεις ἔνα νεκρό, ὃ ὁποῖος νομίζεις ὅτι δέν ἔχει παρρησία στόν Θεό, τότε, ὅταν τοῦ ἀνάβεις ἕνα ἁγνὸ κερί, εἶναι σὰν νά δίνης ἔνα ἀναψυκτικὸ σὲ κάποιον πού καίγεται (ἀπὸ δίψα). Οἱ ἅγιοι δέχονται εὐχαρίστως τὴν προσφορὰ τοῦ κεριοῦ καὶ εἶναι ὑποχρεωμένοι νά προσευχηθοῦν γι’ αὐτόν πού τὸ ἀνάβει. Ὁ Θεὸς εὐχαρίστως τὸ δέχεται…».

[ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ»]