Η Μεγάλη Παρασκευή του Φθινοπώρου

Πλημμύρισε από του Γολγοθά την ευωδία η Μεγάλη η Παρασκευή του Φθινοπώρου …
Πυκνώσαν οι Βασιλικοί , θέριεψαν τα κλωνάρια τους …
Λες και ολάκερος ο ουρανός γιόμισε με τους ανθούς τους , τόσο που να αχνοφαίνεται μόνο το γαλάζιο του .

Και στόλισαν σύγκορμη την πλάση και κείνη πήρε το σχήμα που ξεπνέει σωτήριο έλεος …
Και έγινε ολάκερη η γης ένας ναός σταυροειδής με τρούλο της τον Παντεπόπτη …Και οι γυναίκες με τα μαύρα τσεμπέρια βάλθηκαν να μοσχοκαίνε λιβάνι μπρος στα πινακούλια τους , αναπιάνοντας το προζύμι το ευλογημένο με το αγίασμα που μέσα του βάφτισαν τα σταυρολούλουδα τα δοσμένα απ του Παπά τα χέρια τα πολυφιλημένα, που τον Σταυρό υψώσαν να καυχηθούν ψυχές βασανισμένες , θαλερές …

Όλη η ζήση τους ένας Σταυρός υψωμένος δίχως βαρυγκόμια …

Ειν’ η πόρτα του Παραδείσου το Τρισμακάριστο Ξύλο μπροστά στις όντως ζωές μας , ν’ αποζητά την δακρυσμένη σαν του ληστή φωνή μας για να ανοίξει , με την αθάνατη βρώση της Εδέμ αιώνια να μας χορτάσει…

Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από το βιβλίο : “Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν” ( εκδ. Ορθόδοξη Ιεραποστολική Συναλληλία)