Ο ΟΣΙΟΣ ΚΟΠΡΙΣ, ΕΝΑΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΑΓΙΟΣ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΚΟΠΡΙΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ!

Ὁ θαυμαστὸς βίος τοῦ ἁγίου ποὺ γεννήθηκε πάνω σὲ ἕνα σωρὸ κοπριὰ καὶ ἀξιώθηκε μεγάλων χαρισμάτων:
Μεγάλωσε μὲ τὸ γάλα μίας κατσίκας ποὺ ἡ Χάρη τοῦ θεοῦ τὴν ὁδηγοῦσε κοντὰ του ὅταν ἔπρεπε νὰ θηλάσει.
Τὰ ἄγρια θηρία τὸν ὑπάκουαν, τὸ βραστὸ νερὸ τὸν σεβάστηκε, ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος ὁ Κοινοβιάρχης ἐμφανιζόταν καὶ συνομιλοῦσε μαζί του μετὰ τὸν θάνατό του…

Ὁ βίος του σὲ μεταφραση ἀπὸ τὸν Συναξαριστὴ τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

Ὁ Ἅγιος Κόπρις γεννήθηκε πάνω σὲ ἕναν σωρὸ ἀπὸ κοπριὰ ποὺ βρισκόταν ἔξω ἀπὸ τὸ μοναστήρι τοῦ Ὁσίου Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου. Ἡ μητέρα του καταδιώκονταν ἀπὸ Ἀγαρηνοὺς μαζὶ μὲ ἄλλους συγχωριανούς της. Καὶ καθὼς ἔτρεχε πρὸς τὴ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Θεοδοσίου γιὰ νὰ γλυτώσει ἀπὸ τὰ χέρια τους, τὴν πιάσαν οἱ πόνοι τῆς γέννας. Βρῆκε τότε ἐκεῖνο τὸν σωρὸ τῆς κοπριᾶς καὶ ἐγένννησε πάνω του.
Ἀφοῦ ἔφυγαν οἱ Ἀγαρηνοί, βρῆκαν οἱ μοναχοὶ τὸ βρέφος πάνω στὸ σωρὸ τῆς κοπριᾶς. Κατὰ προσταγὴ τοῦ Ὁσίου Θεοδοσίου, τὸ πῆραν στὸ μοναστήρι τους καὶ τὸ ὀνόμασαν Κόπρη.

Τὸ μωρὸ αὐτὸ τρεφόταν μὲ τὸ γάλα μίας κατσίκας, ἡ ὁποία ἔβοσκε μαζὶ μὲ τὶς ἄλλες κατσίκες σὲ ἕνα κοπάδι. Ὅταν ὅμως ἐρχόταν ἡ ὥρα τοῦ μωροῦ νὰ θηλάσει, τότε ἀπὸ μόνη της ἔφευγε ἀπὸ τὸ κοπάδι καὶ κατέβαινε ἀπὸ τὸ βουνό. Ἀφοῦ πήγαινε καὶ θήλαζε τὸ παιδί, πάλι γυρνοῦσε στὴ βοσκή. Αὐτὸ τὸ ἔκανε μέχρι ποὺ μεγάλωσε τὸ μωρὸ καὶ ἄρχισε νὰ τρώει στερεὰ τροφή.

Ὅταν ὁ Κόπρης ἔφτασε σὲ μεγαλύτερη ἡλικία, ἔγινε πολὺ ἀγαπητὸς ἀπὸ τὸν Ὅσιο Θεοδόσιο. Καὶ ἐπειδὴ ἐφύλαξε ἀμόλυντον τὸ κατ΄ εἰκόναν, ἀξιώθηκε ἀπὸ τὴν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νὰ ὑποτάσσει καὶ θηρία ἀκόμα.
Κάποτε βρῆκε μία ἀρκούδα νὰ τρώει τὰ μαρούλια τοῦ κήπου. Τὴν ἒπιασε τότε ἀπὸ τὸ αὐτὶ καὶ τὴν ἔβγαλε ἔξω, ἐπιτιμώντας την μὲ τὴν εὐχὴ τοῦ Ὁσίου Θεοδοσίου νὰ μὴν μπεῖ ξανὰ μέσα στὸν κῆπο.

Ἄλλη μία φορά, καθὼς ἀνέβαινε στὸ βουνὸ μὲ τὸ γαϊδουράκι τοῦ μοναστηριοῦ γιὰ νὰ κόψει ξύλα, μία ἀρκούδα πλήγωσε τὸ ζῶο στὸ πόδι. Τότε τὴν ἒπιασε ὁ ἅγιος, φόρτωσε σὲ αὐτὴ τὰ ξύλα καὶ τῆς εἶπε: «Δὲν θὰ σὲ ἀφήσω, ἀλλὰ ἐσὺ θὰ κάνεις τὴν ὑπηρεσία τοῦ γαϊδάρου ποὺ πλήγωσες, μέχρι νὰ γίνει καλὰ». Ἔτσι λοιπὸν μὲ τὴν εὐχὴ τοῦ Ὁσίου Θεοδοσίου ὑποτάχθηκε σὲ αὐτὸν ἡ ἀρκούδα καὶ ἔφερνε τὰ ξύλα στὸ μοναστήρι.

Μία φορὰ ποὺ ὑπηρετοῦσε στὸ μαγειρεῖο, βλέποντας ὅτι ἔβραζε τὸ φαγητὸ στὸ καζάνι καὶ τὰ ὄσπρια ποὺ βράζανε χυνόταν ἔξω, ἐπειδὴ δὲν βρῆκε τὴν κουτάλα, ἔβαλε τὸ χέρι του μέσα στὸ καζάνι καὶ -ὢ τοῦ θαύματος!- ἀμέσως σταμάτησε ὁ ὑπερβολικὸς βρασμός, χωρὶς νὰ πάθει τίποτα τὸ χέρι του!

Ὁ Ἅγιος Κόπρις ἦταν στολισμένος μὲ κάθε ἀρετὴ καὶ μέχρι τὰ γεράματα δὲν ἀμέλησε τὴν ἄσκηση. Καὶ παρ΄ ὅτι ἦταν ἐνενήντα χρονῶν, πάντοτε στεκόταν σὲ ἕνα κρυφὸ μέρος καὶ προσευχόταν. Ἀξιώθηκε νὰ βλέπει τὸν Ὅσιο Θεοδόσιο μετὰ τὸν θάνατό του καὶ νὰ συνομιλεῖ μαζί του. Ἄκουσε μάλιστα καὶ τὴν φωνὴ τοῦ Ὁσίου νὰ τοῦ λέει: «ἀδελφὲ Κόπρη, ἔφτασε ὁ καιρὸς τοῦ θανάτου σου. Έλα λοιπὸν κοντά μου γιὰ νὰ ἀναπαυθεῖς στὸν τόπο τῆς ἀναπαύσεως ποὺ ἔχει ἑτοιμαστεῖ γιὰ ἐσένα».

Ὁ ὅσιος Κόπρις ἔλαμψε ἀνάμεσα στοὺς ἁγίους πατέρες ὡς ἥλιος, ἐνῶ ἦταν στολισμένος καὶ μὲ τὸ μέγιστο ἀξίωμα τῆς ἱερωσύνης. Λίγες μέρες ἀφοῦ ἄκουσε τὴ φωνὴ τοῦ Ὁσίου Θεοδοσίου, ἀρρώστησε ἐλαφρά. Ἀποχαιρέτησε ὅλους τούς πατέρες καὶ ἀπῆλθεν πρὸς Κύριον.

ΕΟΡΤΑΖΕΙ ΣΤΙΣ 25 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

AΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ: »ἀντέχουμε»