Ο Άγιος Νικόλαος στην Κίνα!

Δίπλα στον ποταμό Πασίγκ, στην Κίνα, σώζονται μέχρι σήμερα τα ερείπια μιας Εκκλησίας του Αγίου Νικολάου.
Κατά την παράδοση, ο ναός αυτός χτίσθηκε από Κινέζους· και τον λειτουργούσαν Κινέζοι! Κάθε χρόνο στις 6 Δεκεμβρίου στον ναό του Αγίου Νικολάου γινόταν μεγάλο προσκύνημα. Και, λένε, γίνεται μέχρι και σήμερα.

Πώς όμως συνέβη και οι Κινέζοι, που δεν είναι χριστιανοί, (υπάρχουν βέβαια και Κινέζοι χριστιανοί αλλά αυτοί είναι πολύ λίγοι) έχουν τέτοιο σεβασμό στον άγιο Νικόλαο;
Η παράδοση λέει· Τα παλιά χρόνια ένας Κινέζος έμπορος ο Σιούν-Λι-Χο, έπλεε στον ποταμό Πασίγκ με βάρκα, γυρίζοντας στο σπίτι του.
Και ήταν χαρούμενος, γιατί οι δουλειές του είχαν πάει καλά και είχε κερδίσει πολλά.

Μα ξαφνικά βλέπει να πλησιάζει στην βαρκούλα του ένας τεράστιος κροκόδειλος.
Τα λεπτά της ζωής του Σιούν-Λι-Χο ήταν μετρημένα! Με τρόμο κοίταζε το φοβερό θηρίο που πλησίαζε! Λίγα λεπτά ακόμη και απ’ αυτόν δεν θα είχε απομείνει παρά μια ανάμνηση στις καρδιές της γυναίκας του και των παιδιών του!

Τότε θυμήθηκε ο Σιούν-Λι-Χο, ότι κάθε φορά που περνούσαν ρώσικα καράβια έβλεπε και άκουγε, με τί σεβασμό οι ρώσοι επιβάτες αναφέρονταν στον Άγιο Νικόλαο. Θυμήθηκε, ότι σε κάθε ρωσικό καράβι ακόμη και στο πιο μικρό, υπήρχε οπωσδήποτε μία εικόνα του αγίου. Θυμήθηκε ακόμη κάτι ωραίες ιστορίες, που του είχαν διηγηθεί για τον άγιο Νικόλαο.

Όλα αυτά πέρασαν σαν αστραπή από την μνήμη του Σιούν-Λι-Χο. Μα ο κροκόδειλος όλο και πλησίαζε. Και ο Σιούν-Λι-Χο ένιωσε την ανάσα του θανάτου. Και τότε έκαμε μια θερμή προσευχή. Στον Άγιο Νικόλαο. Τον παρακάλεσε, να κάμει πάλι το θαύμα του· να τον σώσει από τα φοβερά δόντια του κροκόδειλου.

– Τι θα γίνουν η ταλαίπωρη η γριά μου και τα παιδάκια μου, χωρίς εμένα; Πού θα καταντήσουν; Άγιε Νικόλαε, σώσε με, σώσε με!…

Έτσι προσευχόταν. Αυτά έλεγε.
Αλλά ο κροκόδειλος ήταν πια δίπλα του και με ένα χτύπημα θα αναποδογύριζε τη βαρκούλα του! Ανοιγόκλεισε τα μάτια του με την αίσθηση ότι είναι πια μέσα στο στόμα του κροκόδειλου. Μα ανάσανε!
Ξαφνικά ο κροκόδειλος, θαρρείς νικημένος από κάποιο χτύπημα, αναποδογυρίστηκε σαν ξερός μέσα στο νερό! Και το πτώμα του το παρέσυρε η ροή του ποταμού. Και σε λίγο χάθηκε από τα μάτια του. Ο Σιούν-Λι-Χο σώθηκε.

Όταν γύρισε στο χωριό του, διηγήθηκε στους δικούς του, στους συγχωριανούς του, στο παζάρι, αυτό που του συνέβη· πώς τον έσωσε ο άγιος Νικόλαος ο θαυματουργός. Και τότε, μέσα σε λίγο, έγινε το δεύτερο θαύμα. Με χρήματα που συγκέντρωσαν οι Κινέζοι με έρανο αναμεταξύ τους, χτίσθηκε μία ωραία μικρή Εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Και άρχισε να γίνεται ένα αληθινό πανηγύρι.

Κάποτε, άγνωστο από ποιά αιτία, η Εκκλησία γκρεμίστηκε και ερειπώθηκε. Μα τα ερείπιά της διατηρούνται μέχρι σήμερα. Και στον τόπο τους εξακολουθούν και συρρέουν ακόμη χιλιάδες Κινέζοι. Και πανηγυρίζουν τη μνήμη του.
Στο μακρινό Βλαδιβοστόκ, υπάρχουν πολλοί Κινέζοι. Και όλοι ξέρουν τον άγιο Νικόλαο. Και αν τους ερωτήσεις τι είναι, σου απαντούν «Ο άγιος Νικόλαος είναι ένας πολύ καλός άγιος!..».

Και ο άγιος τους βοηθάει. Και εκείνοι τον αγαπούν και τον τιμούν. Παρ’ ότι δεν έχουν γίνει χριστιανοί· παρ’ ότι είναι αλλόθρησκοι.

Από το βιβλίο του Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου (1933-2012), “Δείκτες Πορείας”, έκδοση Ι. Μ. Προφήτου Ηλιού, Πρέβεζα 2019, σ. 36-38.
http://www.diakonima.gr