«Να ‘ναι ευλογημένο!»

Σε μία βόλτα στο γειτονικό αλσος, έμεινε το βλέμμα μου σε ένα δέντρο φορτωμένο από το χιόνι. Το κοίταζα για λίγα λεπτά.
Άνοιξα κουβέντα μαζί του.
– Κουράγιο δεντράκι, του είπα, σε καταλαβαίνω γιατί μοιάζεις με την ψυχή μου.
– Πολύ χαίρομαι που μου έδωσες σημασία σ’ αυτή τη δύσκολη στιγμή μου, μου απάντησε. Σ’ ευχαριστώ. Να σου πω και κάτι; Χαίρομαι που μοιάζω στη ψυχή σου.
-Γιατί χαίρεσαι; Το ρωτάω.
-Γιατί, εγώ έχω σκύψει από το φορτίο του χιονιού με υπομονή και πίστη ότι θα βγει ο ήλιος και οτι μετά θα ανθίσω με μεγαλύτερη δύναμη. Άκου… όλο το άλσος, ψιθυρίζει «Να ‘ναι ευλογημένο!». Έτσι να κάνει και η ψυχή σου!

Αντεπάλης Πάνος