«ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ!…»

-Του Θεόκτιστου Δικταπανίδη.
Μέσα στο όμορφο αυτό καλοκαίρι της ξεκούρασης,της ανεμελειάς,του ήλιου και της θάλασσας που όλοι απολαμβάνουμε σαν δώρο Θεού ανοίγει και πάλι σε λίγες μέρες τα παραπόρτια του ο Δεκαπενταύγουστος.
Ένας μικρός διάδρομος προετοιμασίας,νηστείας και προσευχής για να γιορτάσει ο άνθρωπος την αιτία Της Ζωής,την Γυναίκα αλλά και την Μητέρα. Την Παναγία μας!
Ευτυχώς στα περισσότερα στόματα καθημερινά είναι αδύνατον έστω και μία φορά να μην ακουστεί το όνομα Της…. «Παναγιά μου».
Αυτόματα σε κάθε τί που μας κατατρώγει στη ζωή η γλώσσα μας προφέρει το όνομά Της!
Έτυχα προχθές σε ένα άσχημο περιστατικό ενός ατυχήματος παιδιών με μοτοσικλέτα και στον θόρυβο και την αγωνία της αναμονής του ασθενοφόρου πίσω μου άκουσα ένα νεαρό παιδί να λέει αυθόρμητα …»η Παναγία θα τρέξει και θα βοηθήσει».
Πόσο θα πρέπει αλήθεια να προσφέρει ο καθένας από εμάς ώς αντίδωρο αυτής της μητρικής προστασίας Της είτε την νηστεία του είτε τη συμμετοχή του στις παρακλήσεις πρός Εκείνην σε λίγες μέρες;
Όπως και όσο μπορεί!
Έστω αυτό το λίγο!
Αρκεί αυτό το λίγο να είναι γεμάτο από την αγάπη του πρός το Πρόσωπό Της!
Αρκεί αυτό το λίγο να είναι εμποτισμένο από ευγνωμοσύνη για όλες εκείνες τις στιγμές που έχουμε πεί…
«Παναγία μου σκέπασέ με προστάτεψέ με και σώσε με»!

Καλό και ευλογημένο Δεκαπενταύγουστο!
[ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ: »Θεόκτιστος Δικταπανίδης»]