«Τῇ ἐνδόξῳ κοιμήσει σου οὐρανοὶ ἐπαγάλλονται!»

Η ΠΑΝΣΕΠΤΗ ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως τῆς Παναγίας μας εἶναι (πρέπει νὰ εἶναι) εὐκαιρία γιὰ περισυλλογὴ καὶ στοχασμὸ ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς πιστούς. Διότι ἡ Θεοτόκος, τὸ ἱερώτατο αὐτὸ σκεῦος ἐκλογῆς τοῦ Θεοῦ, συν­έβαλε τὰ μέγιστα γιὰ τὴν ὑλοποίηση τοῦ θείου σχεδίου τῆς ἀπολυτρώσεως τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, κι ἀκόμα, ἔγινε πρόξενος ἀνατροπῆς τῶν φυσικῶν νόμων.

Ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος. Ὁ αἰώνιος εἰσῆλθε στὸ χρόνο. Ὁ δημιουργὸς τοῦ παντὸς περιορίστηκε στὸ κτίσμα του. Ὁ συντηρητὴς τῶν πάντων συντηρεῖται ἀπὸ τὸ πλάσμα του.
Ἀνατροπὴ τῶν φυσικῶν νόμων ἔχουμε καὶ στὸ ἱερώτατο καὶ πανσεβάσμιο πρόσωπο τῆς Παρθένου Μαρίας. Ὁ γεννημένος «πρὸ Ἑωσφόρου» ἐκ τῶν πατρικῶν κόλπων, γεννήθηκε, ὡς ἄνθρωπος, ἀπὸ γυναίκα καὶ μάλιστα παρθένο. Ἡ Θεοτόκος, ἄνθρωπος κατὰ πάντα, ὑποκείμενη στὴ φθορὰ καὶ στὸ θάνατο, ἐπιλέγεται γιὰ νὰ κυοφορήσει, διὰ τῆς ἐνεργείας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὸ Θεὸ Λόγο, νὰ κάνει τὸ Θεὸ ἄνθρωπο, μὲ σκοπὸ νὰ γίνει ὁ ἄνθρωπος Θεός!

Κατέστησε τὴν ταπεινὴ καὶ ἄσημη αὐτὴ Κόρη τῆς Ναζαρέτ, ὡς τὸ ἁγιώτερο καὶ ἁγνότερο ἀνθρώπινο πλάσμα, γιὰ νὰ γίνει ὁ θρόνος τῆς Θεότητας. Νὰ μεταγγίσει τὸ τίμιο αἷμα Της στὴ σάρκα τοῦ Θεοῦ. Νὰ θρέψει μὲ τὸ γάλα Της τὸν τροφέα τῆς κτίσεως! Ἂν καὶ ἀξιώθηκε τέτοιων ἀκατανόητων τιμῶν, διῆγε τὸν ἐπίγειο βίο Της μὲ ταπείνωση, ἀθόρυβα, ὡς μία εὐσεβὴς γυναίκα. Οἱ ὑπέρτατες χάρες Της ἔμειναν μυστικές. Κανένας δὲ γνώριζε τοὺς ὠκεανοὺς τῶν θείων εὐλογιῶν στὸ τίμιο πρόσωπό Της.

Αὐτὲς οἱ χάρες καὶ οἱ εὐλογίες ἔγιναν γνωστὲς μετὰ τὴν ἔξοδό Της ἀπὸ τὸν κόσμο αὐτόν, μὲ τὴν πάνσεπτη Κοίμησή Της καὶ τὴν θαυμαστὴ εἰς οὐρανοὺς Μετάστασή Της.
Οἱ χάρες τῆς Παναγίας μας γίνονται ἀντιληπτὲς μόνο μέσα στὴν Ἐκκλησία, ὅπου λειτουργεῖ τὸ μυστήριο τῆς σωτηρίας. Γι’ αὐτὸ καὶ τιμᾶται μέσα στὴν Ἐκκλησία, ἀπὸ τοὺς συνειδητοὺς πιστούς, ἐνῷ ἔξω ἀπὸ αὐτὴ προσβάλλεται καὶ καταφρονεῖται!

Ὀρθόδοξος Τύπος
ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ: «Εκκωφαντική Σιωπή»