Από την ακινησία του φόβου στην κίνηση της Αγάπης

O μεγαλύτερος φόβος των σημερινών ανθρώπων είναι μήπως δεν βρεί ανταπόκριση η αγάπη που δίνουν.

Το αποτέλεσμα είναι να ζούμε σε ένα φόβο , σε ένα κελί αιχμάλωτοι. Παντού φοβίες: Μην δοθώ και πονέσω, μην αγαπήσω και δεν βρω ανταπόκριση, μην δώσω πολλά και απογοητευτώ, να κρατάω και λίγα μπόσικα για να φυλάγομαι και άλλα πολλά που ακούμε από τον σημερινό άνθρωπο αλλά και με αυτές τις πρακτικές δυστυχώς μεγαλώνουμε και τα παιδιά μας.

Φτάνουμε στο σημείο ο σημερινός άνθρωπος να είναι πνευματικά και συναισθηματικά ακρωτηριασμένος από τις φοβίες που σαν ψαλίδια του έκοψαν τις εσωτερικές συνδέσεις της ψυχής. Οπότε βασιλεύει ο ναρκισσισμός. Δηλαδή να περνάω καλά , να μην παλέψω, να μην έχω προβλήματα, να μην δυσκολευτώ. Να περάσω μια ωραία ζωή και φυσικά να με δεχτεί και ο Χριστός στον παράδεισο διότι δεν σκότωσα και κανέναν !. Όλη αυτή η θεώρηση είναι μια πλάνη φοβερή , διότι ο θάνατος παραμονεύει και είναι ένας σταθμός και επεισόδιο της ζωής που μόνο με πνευματικές νίκες μπορούμε να το περάσουμε ώστε να εισέλθουμε στην Βασιλεία των ουρανών.

Αυτή η ζωή δεν λογίζεται χωρίς πόνο πρέπει να το πάρουμε απόφαση. Χωρίς δυσκολίες και προβλήματα. Καμία σχέση δεν μπορεί να φτάσει στο ουρανό αν δεν περάσει από το καμίνι τον πόνο του σταυρού και της θυσίας για τον άλλον ώστε να έρθει η Ανάσταση. Δυστυχώς η ζωή κινείται στην φθορά, η οδύνη απλώνεται παντού, ο πόνος είναι στοιχείο φυσικότητάς και αρμονίας έτσι όπως είναι η πτωτική κατάστασή. Η ανάσταση σε όλες τις πτυχές της ζωής είναι πράξη πάλης και υπέρβασης που πρέπει να περάσει από τον σταυρό. Χωρίς σταυρό ανάσταση δεν υπάρχει. Με την βοήθεια του Κυρίου θα καταφέρουμε να ελευθερωθούμε απο την αιχμαλωσία του φόβου, εξάλλου «Όπου Θεός βούλεται νικάται φύσεως τάξις» οπότε θα έρθει και πάλι η αρμονία στην ζωή μας με την δική του δύναμη και την δική μας αποδοχή στο θέλημά Του.

Αν πάρουμε απόφαση και βαδίσουμε με φοβίες και προσδοκίες δεν θα αγαπήσουμε ποτέ πραγματικά όπως και δεν θα μπορέσουμε να αγαπηθούμε πραγματικά διότι ο άλλος θα αγαπήσει μια ψεύτικη σκιά του εαυτού μας αφού αυτό προβάλουμε για να μην πληγωθούμε.

Η Θέση του Ευαγγελίου είναι ξεκάθαρη. Οι μακαρισμοί μας προτρέπουν πως πρέπει να γίνουμε. Να δίνουμε, να αγαπούμε, να μην μας νοιάζουν προσδοκίες και ανταλλαγές, να ορμάμε στην θυσία, να κάνουμε υπομονή με κίνηση όμως προσευχής όχι με αναίσθητη ακινησία. Τότε θα μπορέσουμε να βρούμε πληρότητα σε αυτή την ζωή αλλά και να μπορέσουμε να ακολουθήσουμε το Χριστό ώστε να γίνουμε Ουρανοπολίτες.

Λέγει ο Χριστός στην επί του Όρους ομιλία του·

«Ακούσατε ότι έχει λεχθεί· μάτι για μάτι και δόντι για δόντι. Αλλά εγώ σας λέγω να μη αντισταθείτε στον πονηρό. Αλλά εάν κάποιος σε ραπίσει στη δεξιά σιαγόνι να στρέψεις σ’ αυτόν και το άλλο. Και σε κείνον, που θέλει να σε σύρει σε δικαστήριο και να πάρει το πουκάμισό σου, άφησέ του και το πανωφόρι. Κι αν κάποιος σε αγγαρεύσει ένα μίλι, πήγαινε μαζί του δύο. Σ’ αυτόν που σε ζητά, να δίνεις. Και σ’ αυτόν που θέλει να δανειστεί από σένα μην αρνηθείς.

»Ακούσατε ότι έχει λεχθεί· Ν’ αγαπάς τον πλησίον σου και να μισείς τον εχθρό σου. Αλλά εγώ σας λέγω, ν’ αγαπάτε τους εχθρούς σας, να ευλογείτε αυτούς που σας καταριώνται, να ευεργετείτε όσους σας μισούν, και να προσεύχεστε για όσους σας συμπεριφέρονται κακώς και σας διώκουν, για να γίνετε παιδιά του επουράνιου πατέρα σας, διότι ανατέλλει τον ήλιο του για κακούς και για καλούς και βρέχει για ευσεβείς και ασεβείς. Εάν δε αγαπήσετε όσους σας αγαπούν, ποιο μισθό θα έχετε; Δεν κάνουν το αυτό και οι τελώνες; Και εάν δείξετε στοργή στους φίλους σας μόνο, τι εξαιρετικό κάνετε. Δεν κάνουν έτσι και οι τελώνες; Να γίνετε λοιπόν τέλειοι, όπως ο πατέρας σας ο ουράνιος είναι τέλειος» (Ματθ. 5, 38-48).

Μην φοβάσαι άνθρωπε, ο μεγαλύτερος εχθρός είναι ο εαυτό σου. Πήγαινε στην αγκαλιά του Κυρίου εκείνος θα τα θεραπεύσει όλα. Eξάλλου ο ίδιος μας το είπε «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» τι περιμένουμε λοιπόν ;

«Η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβον»

Φοβόμαστε λοιπόν διότι δεν έχουμε ακόμα την τέλεια αγάπη να δώσουμε γιατί είμαστε προσκολλημένοι στην λατρεία του εαυτού μας.

Ας ορμήσουμε λοιπόν στην μεγάλη έξοδο από το εγώ στο εμείς και θα βρούμε γιατρειά και σωτηρία.

π. Σπυρίδων Σκουτής
https://euxh.gr