Προσευχήθηκα «διαφορετικά»

Ένας μοναχός φύτεψε μια ελιά και άρχισε να προσεύχεται:
Κύριε, στείλτε μου βροχή.
Και ο Κύριος έστειλε βροχή στη γη.
Το δέντρο ήταν κορεσμένο με υγρασία και ο μοναχός συνέχισε να προσεύχεται:
Και τώρα, Κύριε, σας ζητώ να στείλετε πολύ ήλιο το δέντρο μου χρειάζεται ζεστασιά.
Και ο Κύριος έστειλε τον ήλιο. Το δέντρο μεγάλωσε. Ο μοναχός συνέχισε να προσεύχεται γι‘αυτό: Κύριε, δώσε λίγο παγετό για να ενισχυθούν οι ρίζες και τα κλαδιά.
Ο Κύριος έστειλε παγετό και…το δέντρο πέθανε.
Ο μοναχός ήταν πολύ αναστατωμένος.

Πήγε σε άλλον μοναχό για να πει την ιστορία του και να μοιραστεί τη θλίψη του.
Έχω επίσης μια ελιά, κοίτα απάντησε ο άλλος μοναχός. Το δέντρο έχει μεγαλώσει όμορφα.
Αλλά προσευχήθηκα διαφορετικά.
Είπα στον Θεό ότι είναι ο Δημιουργός αυτού του δέντρου και ότι ξέρει καλύτερα τι χρειάζεται γι‘αυτό. Απλώς ζήτησα από τον Θεό να το φροντίσει όπως ξέρει Αυτός και το έκανε.
Αυτό ισχύει για όλη την δημιουργία του, για την φύση, για τα ζώα, για τους ανθρώπους για όλα.

Συχνά πιστεύουμε ότι ξέρουμε ποιο είναι το καλό για εμάς αλλά μπορεί αυτό που ζητούμε να μας δώσει ο Θεός να μην μπορέσουμε τελικά να το σηκώσουμε ή να είναι πραγματικά προς όφελος της ψυχής μας, για αυτό καλύτερα είναι να αφήνουμε τα πάντα στον Θεό αυτός ξέρει καλύτερα από εμάς τι χρειαζόμαστε και ποιο είναι το πραγματικα καλό για την σωτηρία της ψυχής μας να τον εμπιστευόμαστε εντελώς!

ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ: «Το μέγα Γεροντικόν»