Αφού σε συγχώρησε η μάνα μου, πως να μην σε συγχωρήσω εγώ;

Είχε η κυρά Σοφία ένα γιο, τον Μανωλιό.
Χήρα, πολύ ευλαβής.
Τον πάντρεψε με μια καλή κοπέλα και έκαναν ένα μωρό.
Ήρθε η ώρα έφυγε στα καράβια ο Μανωλιός. Ναυτικός.
Στο νησί μείνανε οι δυο οι γυναίκες, μόνες με το μωρό.
Στο χωριό είχε καλό όνομα η κυρά Σοφία.
Πλύστρα.
Δύσκολα χρόνια.
Αξιοπρεπής.

Ήρθε μια μέρα ένας πατωματάς για το σπίτι.
Κορόιδεψε την νύφη και την ατίμασε.
Πέρασαν οι μήνες και η νύφη κατάλαβε ότι είναι έγκυος.
Το έκρυβε.
Είχε και λογισμούς.
Το αποφάσισε.
Θα φαρμακώνονταν.
Το κατάλαβε η κυρά Σοφία.
-Τι κάνεις μωρέ;
Θα μείνεις μέσα μέχρι να γεννήσεις και έχει ο Θεός.
Έτσι της είπε η πεθερά.
Κρύφτηκε από το κόσμο και λέγανε ότι ειναι χτικιάρα.
Γέννησε ένα βράδυ με την πεθερά και σκαρφίστηκε η πεθερά να βγάλει το μωρό στο καλάθι έξω από την πόρτα ότι τάχα το αφήσανε στο κατώφλι τους.

Ξημέρωσε ο Θεός την ημέρα.
Φωνές κακό…
-Ένα κούτσικο.
Φώναξε καλά η κυρά Σοφία να ακούσουν όλοι.
Ήρθαν οι χωριανοί.
Αφού το αφήσανε σε εμάς, είπε η κυρά Σοφία, εμείς να το μεγαλώσουμε.
Το πήραν μέσα.
Το είδε το νησί.
Το βύζαξε κρυφά η νύφη.

Πέρασε ο καιρός.
Ήρθε ο γιος.
-Τι είναι αυτό;
-Αυτό γιέ μου, το άφησαν εδώ και το μεγαλώσαμε..
Απ’τον Θεό είναι γιέ μου.
Και το μεγάλωσαν σαν παιδί τους.
Πέρασαν τα χρόνια.
Κοιμήθηκε η κυρα Σοφία και την κάμαν ανακομιδή.
Άνοιξαν το μνήμα και ευωδίασε ο τόπος.
Θαύμασαν όλοι.
Αγία !!!, είπαν παντού, ευωδιά ουράνια.
Έπεσε στα γόνατα η νύφη και έκλαψε.
Θα σου πω, είπε του άντρα της.
Και του τα είπε όλα.
Και την συγχώρησε.
-Αφού σε συγχώρησε η μάνα μου, πως να μην σε συγχωρήσω εγώ;

Πατήρ Νικόλαος Λαυρεώτης.
Από τη σελίδα: «https://amfoterodexios.blogspot.com»