Είσαι άνθρωπος; Απόδειξέ το πραγματικά (Άγιος Ιωάννης ο χρυσόστομος)

Διαβάζω αυτές τις ημέρες ένα βιβλίο για τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο. Αυτόν τον μέγα φωστήρα και οικουμενικό διδάσκαλο, τον μέγα γνώστη της ανθρώπινης ψυχής, ο οποίος γνωρίζε όσο λίγοι τα μυστικά της, τους αγώνες της, τις δυσκολίες της, τα κονταροχτυπήματά της, τις πτώσεις και ανορθώσεις της, αλλά και τους τρόπους για να ασκηθεί και να μεγαλουργήσει.

Στο εν λόγω βιβλίο, περιλαμβάνεται ένας λόγος του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ο οποίος κατά την ταπεινή μου άποψη θα έπρεπε να είναι αναρτημένος σε όλους τους Διεθνείς Οργανισμούς, σ’ όλα τα παγκόσμια κέντρα λήψης αποφάσεων, σ’ όλα τα Πανεπιστήμια και τα σχολεία. Ν’ αποτελεί οδηγό. Εκεί να καθρεπτίζονται οι άνθρωποι. Να εξετάζουν τον εαυτό τους και μέσα απ’ αυτόν τον λόγο να ρυθμίζουν την ζωή τους.

Στον λόγο αυτό, ο Άγιος μας τονίζει πως πρέπει να γίνουμε άνθρωποι. Ναι, να γίνουμε άνθρωποι. Να συνειδητοποιήσουμε από που προερχόμαστε, ποιοι είμαστε και που μπορούμε να φτάσουμε. Να κυριαρχήσουμε στον εαυτό μας και να μην αφήνουμε τα ένστικτά μας να μας διευθύνουν. Διότι ο άνθρωπος που δεν δαμάζει τον εαυτό του, γίνεται πιο θηρίο κι απ’ τα θηρία.

Σας παραθέτω τον λόγο μεταφρασμένο:

«Έλα και γίνε άνθρωπος για να μην διαψεύσεις τον τίτλο σου αυτόν. Καταλάβατε αυτό που σας είπα; Ισχυρίζεσαι πως είσαι άνθρωπος. Ναι, αλλά μονάχα στ’ όνομα, όχι όμως και στο φρόνημα. Διότι όταν σε βλέπω να ζεις απερίσκεπτα, πως να σε ονομάσω άνθρωπο κι όχι βόδι;

Όταν σε βλέπω ν’ αρπάζεις, πως να σε ονομάσω άνθρωπο κι όχι λύκο; Όταν σε βλέπω να έχεις δηλητήριο στο στόμα, πως να σε ονομάσω άνθρωπο κι όχι φίδι; Όταν σε βλέπω να γίνεσαι ανόητος, πως να σε ονομάσω άνθρωπο κι όχι γαϊδούρι; Όταν σε βλέπω ψυχρό κι αναίσθητο, πως να σε ονομάσω άνθρωπο κι όχι πέτρα;».

Και συνεχίζει:

«O Θεός σου έδωσε μεγαλείο. Εσύ γιατί προδίδεις την ευγένεια της φύσης σου; Τι κάνεις; Πες μου. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν την ικανότητα να επικοινωνούν με τα ζώα και να προσφέρουν σ’ αυτά κάτι από το μεγαλείο τους. Εκπαιδεύουν παπαγάλους να μιμούνται την ανθρώπινη φωνή κι έτσι με την τέχνη θριαμβεύουν πάνω στη φύση. Ημερεύουν λιοντάρια ώστε να τα τραβάνε μέσα στις πλατείες. Το λιοντάρι, ένα ατίθασο θηρίο, το ημερώνεις. Και τον εαυτό σου τον κάνεις πιο άγριο και από τον λύκο;

Και το χειρότερο; Καθένα από τα ζώα έχει ένα ελάττωμα: Ο λύκος το αρπακτικό, το φίδι το δολερό και το φαρμακερό. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με τον πονηρό άνθρωπο. Αυτός δεν έχει ένα, έχει πολλά. Κι αρπακτικός γίνεται και δολερός και φαρμακερός και μαζεύει στην ψυχή του όλες τις κακίες των ζώων.

Είσαι άνθρωπος; Απόδειξέ το μου πραγματικά. Όχι γιατί έχεις ψυχή, αλλά γιατί έχεις ανώτερα φρονήματα, ανθρώπινα αισθήματα. Είσαι κύριος των ζώων κι εσύ έγινες δούλος στα ζωώδη πάθη σου;».

«Γροθιά στο στομάχι» τα λόγια του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, δεν συμφωνείτε; Μας δημιουργούν μία κρίση ταυτότητας. Ναι μεν είμαστε άνθρωποι, δεν αρκεί όμως να λεγόμαστε άνθρωποι. Πρέπει να γίνουμε άνθρωποι αληθινοί, ανώτεροι. Όπως ταιριάζει στην ανθρώπινη φύση. Άνθρωποι ευγενικοί, αξιοπρεπείς, αγωνιστές. Ελεύθεροι στην ψυχή. Άνθρωποι, που δεν κυριαρχούν απλώς στο σύμπαν. Κυριαρχούν, προπαντός, στον εαυτό τους.

Υπάρχει πιο ωραίος στόχος για να θέσουμε από απόψε κιόλας;

Ανέστης Βλάχος