Το αύριο ανήκει στον Θεό…

Πόσο σημαντικό είναι να κοιτάς το μέλλον; Να πιστεύεις και να ελπίζεις στο καλύτερο που δεν ήρθε ακόμη αλλά όμως έρχεται. Να μην αφήνεις το παρελθόν να σε καταπίνει, αλλά να λες «με την βοήθεια του Θεού όλα θα πάνε καλά.

Τίποτε δεν τελείωσε στο χθες όλα αρχίζουν και πάλι αύριο…». Με αυτό τον τρόπο έζησε ο σπουδαίος προφήτης της εκκλησίας Άγιος Συμεών ο Θεοδόχος, κοιτώντας το μέλλον του Θεού. Περιμένοντας το αύριο που δεν ήρθε ακόμη.

Η χριστιανική εκκλησία από τις απαρχές της παρουσίας της, υπήρξε ως μια εσχατολογική κοινότητα. Τα μέλη της ζούσαν έντονα την προσδοκία της Βασιλείας του Θεού. Τελούσαν την Θεία Ευχαριστία προγευόμενοι την δόξα του Θεού.

Αργότερα όταν επι Μ. Κωσταντίνου ο Χριστιανισμός έγινε επίσημη θρησκεία του κράτους ατόνησε η εσχατολογική πίστη στα μέλη της εκκλησίας.

Τα προνόμια, η παύση των διωγμών κ.α. πολλά, οδήγησαν σε μια θρησκειοποίηση και εκκοσμίκευση, δηλαδή σε μια εξυπηρέτηση περισσότερο θρησκευτικών αναγκών και όχι εκκλησιαστικής πραγμάτωσης.

Όμως ποτέ δεν χάθηκε από τον πυρήνα της λατρείας και ιδιαιτέρως της Θ. Λειτουργίας το βίωμα ότι η ταυτότητα της εκκλησίας λαμβάνεται από τα έσχατα και όχι η ιστορία.

Δηλαδή ότι η αποστολή της εκκλησίας μέσα στον κόσμο είναι να φανερώνει και να εικονίζει την Βασιλεία του Θεού που είναι ήδη εδώ αλλά όχι ακόμη.

Ο Άγιος Συμεών ήταν ένας τέτοιος εσχατολογικός άνθρωπος, ένας προφήτης που κοιτούσε αυτό που έρχεται δίχως να χάνεται σε εκείνο που έφυγε.

Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι «κάθε πέρσι και καλύτερα», και με αυτόν τον τρόπο εξιδανικεύουν το παρελθόν ή βυθίζονται στις ενοχές του. Ενοχές γι’ αυτά που έκανα ή για εκείνα που δεν έπραξαν.

Η εκκλησία όμως, μας λέει ότι δεν είμαστε το παρελθόν μας, αλλά το μέλλον μας. Είμαστε αυτό που θα γίνουμε και όχι αυτό που είμασταν ή είμαστε.

Ο προφήτης Συμεών είχε κάνει ένα τάμα στο Θεό. Τι είχε ζητήσει; Αυτό που σπάνια έως ποτέ δεν ζητάει ένα σύγχρονος πιστός, να δει τον μεσσία, το Υιό του Θεού, και έπειτα ας πεθάνει.

Τα τάματα των ανθρώπων κατά πλειοψηφία αφορούν υλικά πράγματα, τακτοποιήσεις και αποκαταστάσεις. Ο Άγιος Συμεών όμως ζητάει από τον Θεό να μην πεθάνει μέχρι να δει και κρατήσει στα χέρια του τον Χριστό.

Αυτή ας γίνει κι η δική μας καθημερινή προσευχή , να μην επιτρέψει ο Θεός να φύγουμε από την ζωή αυτή εάν δεν γνωρίσουμε τον Χριστό. Εάν δεν μετανοήσουμε κι εάν δεν γευτούμε εμπειρικά και βιωματικά την γλυκιά Του παρουσία.

Διότι προφανώς είναι άλλο πράγμα να μιλάς για τον Θεό κι άλλο να έχεις γευτεί την κοινωνία μαζί Του. Ο Προφήτης Συμεών όταν συνάντησε τον Χριστό και τον κράτησε στην αγκαλιά είπε προς τον Θεό, «νυν απολύεις τον δούλο σου Δέσποτα…».

Πλέον μπορούσε να πεθάνει γιατί είχε συναντήσει την ζωή.

Πηγή: π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (π.Λίβυος)