Όσιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης: «Με τον απλό της τρόπο η μάνα με έκανε να νιώσω την ψυχή μου».

Είχαν έρθει οι Μικρασιάτες πρόσφυγες στη Θήβα.
Η μητέρα μου ζύμωνε μέρα-νύχτα.
«Γυναίκα, τόσο ψωμί τι θα το κάνουμε;», της έλεγε ο πατέρας.
«Μεγάλωσαν τα παιδιά, κοτζάμ παλικάρια είναι και φαγανά, με τι να τα χοτάσω, Γιάννο μου;»

Η γλύκα της ψυχής της, η ευγένεια της μορφής της, η απαλότητα της φωνής της, ημέρευαν την αγριότητα του άντρα της. Μόλις έγευγε ο πατέρας για το μεροκάματο, φόραγε τη μαντήλα της, έκανε το σταυρό της, έβαζε στο ταγάρι τα καρβέλια και τα χόρτα που είχε μαζέψει και λίγη ζάχαρη και έπαιρνε τον ανήφορο.«Μάνα, θέλεις βοήθεια;»
«Δουλειά σας εσείς, κλειστό το στόμα», μας έλεγε και με τα δύο της δάχτυλα κρατούσε σφιχτά τα χείλη της.
«Αυτά μόνο ο Θεός τα βλέπει, μόνο ο Θεός να ξέρει».
Έτρεχε να βοηθήσει, να ταΐσει, να πλύνει τα μωρά και τους ανήμπορους. Έρχονταν κουρασμένη, λυπημένη.

«Μάνα, κουράζεσαι», τόλμησα να της πω, χαμηλώνοντας το κεφάλι. Ξέρεις, τον πατέρα μου δεν τον κοιτούσα στο πρόσωπο από φόβο και τη μάνα μου από σεβασμό. Εκείνη σήκωσε το χέρι της, με χάιδεψε στο κεφάλι, έκοψε μιά μπουκιά ψωμί και μου το έδειξε.
«Παλικάρι μου, πως να κατέβει τούτο το ψωμάκι, όταν ξέρω πως στην πόρτα μας παιδιά πεθαίνουν από την πείνα;»
Εκείνη βούρκωσε και η δική μου ψυχή πόνεσε. Με τον απλό της τρόπο η μάνα με έκανε να νιώσω την ψυχή μου. Και άμα τη νιώσεις την ψυχή, μετά θέλεις, επιθυμείς να τη σώσεις.

Από το βιβλίο « Έλα Φως…» Συνάντηση με τον Όσιο Εφραίμ τον Κατουνακιώτη , π. Σπυρίδωνα Βασιλάκου.