ΣΥΝΑΞΗ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΑΣΚΗΣΕΙ ΔΙΑΛΑΜΨΑΝΤΩΝ ΟΣΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΚΑΙ ΜΗΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ

Είμαστε στην τελευταία εβδομάδα πριν από τη Σαρακοστή, στην εβδομάδα της Τυρινής. Τελειώνει η προετοιμασία μας και όπου να ‘ναι εισερχόμεθα στη Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Ελπίζω ότι όλοι το περιμένουμε αυτό ανυπόμονα και με χαρά.
Έτσι μας προτρέπουν τα τροπάρια. Η Εκκλησία, καθώς κοντεύουμε να φθάσουμε στην πύλη της Τεσσαρακοστής, ακόμη προσπαθεί να μας ετοιμάσει για τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή.Αυτήν την εβδομάδα, όπως είχαμε πει και την περασμένη Τετάρτη, τα τροπάρια, και σήμερα το πρωί και απόψε στην αγρυπνία και αύριο την Παρασκευή αλλά ήδη από τη Δευτέρα ακόμη, ομιλούν για το πλησίασμα της Τεσσαρακοστής· ότι πλησιάζει η νηστεία, πλησιάζει ο αγώνας αυτός ο πνευματικός.
Γιατί «μνείαν ποιούμεθα πάντων των εν ασκήσει λαμψάντων»;
Το προσεχές Σάββατο, Σάββατο της Τυρινής, η Εκκλησία το έχει αφιερώσει στους ασκητές.
«Μνείαν ποιούμεθα πάντων των εν ασκήσει λαμψάντων ανδρών τε και γυναικών». Τελούμε τη μνήμη όλων, και των ανδρών και των γυναικών, οι οποίοι ασκήθηκαν και διέλαμψαν εν τη ασκήσει, αγιάσθηκαν και τους έχουμε αγίους.

Η Εκκλησία όρισε αυτό το Σάββατο, μία ημέρα πριν μπούμε στην Τεσσαρακοστή, να ενθυμούμαστε τους αγίους ασκητές, να τους τιμούμε, να τους γιορτάζουμε για δύο λόγους: από το ένα μέρος για να τους έχουμε βοηθούς.
Να τους παρακαλέσουμε να μας βοηθήσουν, γιατί αυτοί ξέρουν. Ξέρουν αυτοί τι θα πει αγώνας, τι θα πει άσκηση, τι θα πει νηστεία, προσευχή, κατάνυξη, μετάνοια, σωτηρία.
Ξέρουν αυτοί. Πέρασαν από όλα αυτά.
Να τους παρακαλέσουμε, καθώς μπαίνουμε κι εμείς στο στάδιο.

Στην προς Εβραίους επιστολή λέει ο απόστολος Παύλος: «Τοσούτον έχοντες περικείμενον ημίν νέφος μαρτύρων, όγκον αποθεμένοι πάντα και την ευπερίστατον αμαρτίαν…»
Δηλαδή όπως σ’ ένα στάδιο που πηγαίνουν οι αθλητές ν’ αγωνισθούν, γύρω στις κερκίδες κάθονται οι φίλαθλοι, αυτοί που τους συμπαθούν, που θέλουν πολύ να νικήσουν, και τους ενθαρρύνουν, έτσι και οι άγιοι. Αυτό το βλέπουμε μέσα στους ναούς.
Γι’ αυτό όχι μόνο υπάρχουν στους ναούς εικόνες φορητές, αλλά αγιογραφούνται και οι τοίχοι. Έτσι μέσα στον ναό με τις αγιογραφίες, αισθανόμαστε γύρω μας τους αγίους, που μας ενθαρρύνουν, που μας ενισχύουν και μας βοηθούν ν’ αγωνισθούμε κι εμείς στο ίδιο στάδιο όπως εκείνοι και να φθάσουμε κι εμείς στο τέρμα, όπως έφθασαν εκείνοι, για να σωθεί η ψυχή μας.

Η Εκκλησία λοιπόν όρισε να ποιούμε τη μνήμη των αγίων ασκητών από το ένα μέρος, για να τους παρακαλέσουμε να μας βοηθήσουν τώρα, καθώς μπαίνουμε στο στάδιο των αρετών. Από το άλλο μέρος, για να μιμηθούμε τους άγιους. Έχουμε πει κι άλλες φορές και πρέπει αυτήν την ώρα να το τονίσουμε ότι κάνει μεγάλο λάθος ο χριστιανός εκείνος ο οποίος δεν έμαθε να έχει ως μέτρο της ζωής του τους αγίους και έχει μέτρο κάτι άλλο, κάποιον άλλο ή έχει μέτρο τον εαυτό του, το μυαλό του, την κρίση του.

Εμείς δεν ξέρουμε. Εμείς πέφτουμε έξω. Εμείς χαριζόμαστε στον εαυτό μας. Εμείς ξεγελιόμαστε από αδυναμίες και τέτοια και εάν μείνουμε απλώς στο τι λέει η δική μας η σκέψη, θα πέσουμε έξω, δεν θα κάνουμε τίποτε. Και λίγο αγώνα που θα κάνουμε, μπορεί κι αυτός να είναι στην πλάνη. Το μέτρο είναι οι άγιοι. Τους αγίους πάντοτε και ειδικά αυτήν την περίοδο να έχουμε υπόψιν μας· κυρίως τους ασκητές αγίους.

[ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ »naosagiasbarbaras.gr»]