«Κι ἔτσι χωρὶς κόπο, πέρασες 47 χρόνια, στὴν ἔρημο;»

-«Μὲ ρώτησες τώρα, ἀββὰ Ζωσιμᾶ, γιὰ πράγμα ποὺ καὶ μόνο ποὺ τὸ ἀναφέρω μὲ πιάνει φρίκη, γιατὶ ἂν θυμηθῶ τοὺς πολλοὺς κινδύνους ποὺ ὑπέμεινα καὶ τοὺς λογισμοὺς ποὺ σκληρὰ μὲ ἐνόχλησαν, φοβᾶμαι μήπως προσβληθῶ καὶ πάλι ἀπὸ δαύτους.
Δεκαεπτὰ χρόνια γύριζα σ᾽ αὐτὴν τὴν ἔρημο παλεύοντας σὰν μὲ ἀνήμερα θηρία ἐνάντια στὶς παράλογες ἐπιθυμίες.
Τοποθετοῦσα μὲ τὴ σκέψη μου, τὸν ἑαυτό μου μπροστὰ στὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας Θεοτόκου, καὶ ἔκλαιγα μπροστά Τὴς, μέχρι ποὺ ἔβλεπα φῶς νὰ λάμπει γύρω μου ἀπὸ ὅλες τὶς μεριὲς…