ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

Όλο το ιστορικό γύρω από τη ζωή και την ανάσταση του Λαζάρου, οι περισσότεροι το γνωρίζουμε με κάθε λεπτομέρεια από το Ευαγγέλιο του Ιωάννου.
Ήταν από τη Βηθανία, ένα χωριό πολύ κοντά στα Ιεροσόλυμα, είχε αδελφές τη Μάρθα και τη Μαρία κι ήταν στενός φίλος Του Κυρίου, ο οποίος πολύ συχνά επισκεπτόταν το σπίτι του Λαζάρου για να σβήσει τη δίψα που είχαν τα τρία αδέλφια για την Αλήθεια Του Θεού.Κάποτε ο Λάζαρος αρρώστησε και οι δύο αδελφές του ειδοποίησαν αμέσως Τον Κύριο, ο οποίος όμως έφτασε στη Βηθανία όταν πια ο Λάζαρος ήταν ήδη τεσσάρων ημερών νεκρός και ενταφιασμένος.
Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, περιγράφει με λεπτομέρεια το πένθος στο σπίτι της Βηθανίας, τη συμπαράσταση των χωριανών στις δύο πενθούσες αδελφές, το διάλογο Του Χριστού με τη Μάρθα, που καταλήγει με την συνταρακτική διακήρυξη Του Κυρίου «Εγώ ειμί η Ανάστασις και η ζωή» και τέλος την ανάσταση του Λαζάρου. Όλα αυτά μας είναι γνωστά.

Γνωστό ακόμη μας είναι πως όλες τις επόμενες ημέρες, μέχρι το Πάσχα των Εβραίων, πλήθος κόσμου ερχόταν στη Βηθανία ν’ ακούσει τη διδασκαλία Του Κυρίου και για να δει τον αναστημένο Λάζαρο. Οι αρχιερείς ενοχλήθηκαν απ’ όλη αυτή τη κινητοποίηση και τις διαστάσεις αλλά και την επίδραση που ασκούσε το θαύμα πάνω στον λαό κι έβαλαν στον νου τους να σκοτώσουν και να εξαφανίσουν τον Λάζαρο. Τελικά, δεν πραγματοποίησαν όμως το σκοτεινό τους αυτό σχέδιο.
Από εκείνο το σημείο κι έπειτα, πουθενά αλλού, ούτε στα Ευαγγέλια, ούτε στις Πράξεις των Αποστόλων, γίνεται λόγος για τον Λάζαρο. Τι έγινε λοιπόν ο μοναδικός άνθρωπος στον κόσμο που πέθανε δύο φορές;

Από εδώ λοιπόν αρχίζει μια άλλη ιστορία σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση:
O Λάζαρος πληροφορήθηκε τα σχέδια των αρχιερέων, άφησε την Παλαιστίνη, πέρασε απέναντι στην Κύπρο κι εγκαταστάθηκε στο Κίτιο, στην περιοχή της Λάρνακας.
Εκεί, τον συνάντησαν οι Απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας, στην πρώτη τους αποστολική περιοδεία και καθώς τον είδαν άνδρα γεμάτο φλογερή πίστη και Πνεύμα Άγιο, τον χειροτόνησαν Επίσκοπο Κιτίου.
Είναι ο πρώτος Επίσκοπος της Κύπρου. Έζησε άλλα τριάντα χρόνια μετά την νεκρανάστασή του.
Πολλά χρόνια μετά την δεύτερη κοίμησή του, βρέθηκε στο Κίτιο το άγιο λείψανό του μέσα σε μαρμάρινη λάρνακα με την επιγραφή: «Λάζαρος ο τετραήμερος και φίλος Του Χριστού».
Το 890 μ.Χ., όταν στο Βυζάντιο αυτοκράτορας ήταν ο Λέων ο Στ’ ο Σοφός, το λείψανο του Αγίου Λαζάρου μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπουλη.

Ήταν η εποχή που οι Σαρακηνοί πειρατές είχαν καταντήσει φοβερή πληγή για την Κύπρο.
Πάνω από τον τάφο του Αγίου, χτίστηκε τότε ένας μικρός ναός, για να μη χαθούν οι Ορθόδοξες ρίζες σ’ έναν τόπο που οι πάντες είχαν βάλει στόχο. Αργότερα, ο ίδιος αυτοκράτορας, έχτισε στην ίδια θέση μεγάλο βυζαντινό ναό. Στα χρόνια της τουρκοκρατίας, οι τούρκοι τον έκαναν τζαμί, μα οι Έλληνες της Κύπρου, που πονούσαν και νοιάζονταν και για το πιο μικρό λιθαράκι του νησιού τους, τον εξαγόρασαν το 1589.
Στα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν, ο ναός λειτούργησε ως μοναστήρι, στην αρχή των Βενεδικτίνων μοναχών κι αργότερα των Αρμενίων καθολικών.
Οι Ορθόδοξοι είχαν την άδεια να λειτουργούν σε μια άκρη, μόνο δυό φορές το χρόνο, στη μνήμη της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής και του Αγίου Λαζάρου.
Από τις αρχές του 18ου αιώνα μέχρι και τις αρχές του αιώνα μας, ο ναός του Αγίου Λαζάρου, δεν λειτούργησε για τους Κυπρίους ως ενοριακός ναός, αλλά ως ευλαβικό προσκύνημα και εθνικό εκπαιδευτικό κέντρο.

Όποιος επισκεφθεί σήμερα τον ναό, θα μείνει κατάπληκτος μπροστά στο ξυλόγλυπτο τέμπλο, έργο εξαιρετικής τέχνης, με 120 θαυμάσιες παραστάσεις από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη.
Οι φορητές εικόνες του ναού είναι Κυπριοβυζαντινής, Κρητικής και Ρωσικής τέχνης των τελευταίων αιώνων και μαρτυρούν έτσι την φροντίδα να διατηρηθεί αυτό το μικρό προσκύνημα, εθνικό θησαυροφυλάκιο και φάρος και στήριγμα στα δύσκολα χρόνια.
Είναι ν’ απορείς, πως τ’ αδέλφια μας της Κύπρου, κράτησαν τους πιο πολύτιμους θησαυρούς, την πίστη, τους τάφους και τη μνήμη των Αγίων τους, μέσα στις μακραίωνες περιπέτειες του νησιού. Κι έτσι, παρέμεινε η Κύπρος, το Νησί των Αγίων!
Ο Άγιος Λάζαρος να την σκεπάζει πάντα και να πρεσβεύει για όλες και όλους μας, ζώντες και κεκοιμημένους!

[ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ «Ανέστης Βλάχος – Anestis Vlachos Jr.»]