Πέντε μέρες πριν το Πάσχα , ακριβώς την δεκάτη τοῦ πρώτου μηνὸς , ήταν νόμος απαράβατος στους Ἰουδαίους ν᾿ ἀγοράζει καθε Ἰσραηλίτης ένα πρόβατο τέλειον, αψεγάδιαστο, χρονιάρικο, αρσενικό, καὶ νὰ διατηρεί αὐτὸ μέχρι τῆς 14ης τοῦ μηνός, καὶ τότε προς το βράδυ, όταν άρχιζε η εορτή ,να σφάζει αυτὸν τον αμνὸν καὶ να τελεί τὸ Πάσχα εἰς ἀνάμνησιν της ἐξόδου Ἰσραὴλ ἐξ Αἰγύπτου » ἐκ γῆς δουλεάς», πρὸς υπόμνηση καὶ τῆς σωτηρίας τῶν πρωτοτόκων τῶν Ἰουδαίων απὸ τον αγγέλο εξολοθρευτή.
«Τοῦτο δὲ ὅλον ἦτο ταὐτοχρόνως καὶ τύπος(προτύπωση) τοῦ αἰωνίου Αμνοῦ, τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ αἰωνίου θύματος, εἰς τὸ αἷμα τοῦ ὁποίου ἐγένετο ἔνοχος ὁ σκληροτράχηλος Ἰσραήλ». Γι αυτό και ο Κύριος αυτή την ημέρα της εκλογής του Αμνού , έτυχε μεγάλης υποδοχής και δεξίωσης από τους Ιουδαίους. Και αφού τον δέχθηκαν με τιμή μεγάλη στο δείπνο της Βηθανίας και Τον μύρωσαν με νάρδο πολύτιμη, επειτα τον υποδέχθηκαν πανηγυρικά στην Ιερή Πόλη, σαν επίσημο τελετουργικό σφάγιο. Όλα αυτά ήταν γραμμένα να συμβούν , ως τύπος της υποδειγματικής και πρωτοφανούς προετοιμασίας του Μεγαλου Αμνού πριν από τον θυσιαστικό του θάνατο και την παναγία Του σφαγή.
( Σύμφωνα με τους αγίους Πατέρες Αμβρόσιο Μεδιολάνων και Χρυσόστομο Σμύρνης) [ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ »Panteleimon Krouskos»]