«ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ Η ΔΙΑΝΟΙΑ ΕΝΤΕΛΩΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΠΟ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ;»

Ο Άγιος Γερμανός ρωτάει τον Αββά Μωυσή:
-«Από που προέρχεται αυτό: πολλές φορές χωρίς να θέλουμε, μας παρενοχλούν πολλές ενθυμήσεις και πονηροί λογισμοί και σχεδόν χωρίς να το γνωρίζουμε, μας εξαπατούν, μπαίνοντας κρυφά και χωρίς θόρυβο στο νου μας, ώστε όχι μόνο να μην μπορούμε να τους εμποδίσουμε να έρχονται, αλλά και να έχουμε μεγάλη δυσκολία στο να τους διακρίνουμε ακριβώς. Θέλουμε να μάθουμε αν είναι δυνατό να μείνει η διάνοια εντελώς ελεύθερη από αυτούς τους λογισμούς και να μην ενοχλείται διόλου».

Σ’ αυτά ο αββάς Μωυσής αποκρίθηκε:  -«Το να μην ενοχλείται η διάνοια από τις ενθυμήσεις αυτές είναι αδύνατο. Το να τις δέχεται όμως και να τις μελετά ή να τις απορρίπτει, είναι δυνατόν σ’ εκείνον που προσπαθεί. Το να δημιουργούνται μέσα μας δεν προέρχεται από εμάς, το διώξιμό τους όμως είναι στην εξουσία μας, και η διόρθωση της διάνοιάς μας εξαρτάται από την προαίρεση και την επιμέλειά μας. Επειδή όταν με σύνεση και συνεχώς μελετούμε το νόμο του Θεού και καταγινόμαστε σε ψαλμούς και ύμνους, νηστείες και αγρυπνίες και θυμόμαστε συνεχώς τα μέλλοντα, την βασιλεία των ουρανών και την κόλαση του πυρός, και όλα τα έργα του Θεού, οι πονηροί λογισμοί λιγοστεύουν και δεν βρίσκουν τόπο.

Όταν όμως ασχολούμαστε με κοσμικές φροντίδες και σαρκικά πράγματα και παραδίνουμε τους εαυτούς μας σε μάταιες και ανώφελες συναναστροφές, τότε πληθαίνουν μέσα μας οι πονηροί λογισμοί. Όπως ο νερόμυλος είναι αδύνατο να σταματήσει όσο τρέχει το νερό, και είναι στην εξουσία του μυλωνά να αλέσει σιτάρι ή ζιζάνια, έτσι και η διάνοιά μας, επειδή είναι αεικίνητη, δεν μπορεί να μείνει αργή από λογισμούς. Και είναι στην εξουσία μας να της δώσουμε ή πνευματική μελέτη ή σαρκική εργασία».

Ο Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος μαζί με τον
(Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών, Τόμος Α΄).