Ι. Ν. «ΜΕΓΑΛΗΣ» ΠΑΝΑΓΙΑΣ – ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΘΗΒΩΝ

Γιατί ο Κύριος παροµοίασε µέ νερό τή χάρη τοῦ Πνεύματος;

-Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων

Ἄς ἀνοίξουμε τώρα τίς θεῖες Γραφές κι ἂς πιούμε νερό ἀπό τά δοχεῖα τῶν ἁγίων Πατέρων µας. Ἄς πιοῦμε νερό ζωντανό, πού ἀναβλύζει γιά νά μᾶς χαρίζει τήν αἰώνια ζωή. Ἔτσι παροµοίασε ὁ Κύριος κάποτε τό Ἅγιο Πνεῦμα, πού θά λάβουν ὅσοι πιστεύουν σ’ Αὐτόν. Καί κάπου ἀλλοῦ λέει: «Γιά ὅποιον πιστεύει σ᾿ ἐμένα, καθώς λέει ἡ Γραφή, ποτάμια ζωντανοῦ νεροῦ θά ξεχυθοῦν ἀπό τά σπλάχνα του» (Ἰω. 7:38). Ὄχι αἰσθητά ποτάμια, πού ποτίζουν ἁπλῶς τή χέρσα γῆ, ἀλλά ποτάµια νοητά, πού πλημμυρίζουν µέ φῶς τίς ψυχές.Καί γιατί ἄραγε παροµοίασε µέ νερό τή χάρη τοῦ Πνεύματος; Γιατί τό νερό εἶναι τό κύριο συστατικό τῆς ζωῆς. Γιατί ἀπ᾿ τόν οὐρανό κατεβαίνει τό νερό τῆς βροχῆς. Γιατί µία καί ἁπλή εἶναι ἡ µορφή του, µά ἡ ἐνέργειά του πολυποίκιλη. Βρέχει σ᾿ ὅλη τήν πλάση. Ἀλλ᾽ αὐτή ἡ βροχή δίνει λευκότητα στά κρίνα, κόκκινο στά τριαντάφυλλα, πορφύρα στούς μενεξέδες καί στούς ὑάκινθους. Ἄλλον καρπό θρέφει στό φοίνικα κι ἄλλον στήν κληματαριά. Γίνεται «τοῖς πᾶσι τὰ πάντα», κι ὅμως εἶν᾽ αὐτή ἡ ἴδια, ἡ ἁπλή βροχή.

Ἔτσι καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιο. Εἶναι ἕνα καί ἀδιαίρετο, ἀλλά μοιράζει τά χαρίσµατά Του ὅπως θέλει. Στόν ἕνα κινεῖ τή γλώσσα νά λαλεῖ σοφία. Στόν ἄλλο φωτίζει τήν ψυχή καί προφητεύει. Σ’ ἄλλον δίνει τό χάρισµα ἐναντίον τῶν δαιμόνων καί σ’ ἄλλον τή δυνατότητα νά ἑρμηνεύει τίς Γραφές. Διδάσκει τόν ἕνα νά νηστεύει καί ν᾿ ἀσκεῖται, τόν ἄλλο νά σωφρονεῖ καί νά ἐγκρατεύεται. Ἄλλον ἀπομακρύνει ἀπό τά πράγµατα τοῦ κόσμου κι ἄλλον προετοιμάζει γιά τό μαρτύριο. Ἁλλ᾽ Αὐτό εἶναι πάντα τό ἴδιο.

Ὅπως τό μισοξεραμένο δέντρο, ὅταν ποτιστεῖ, πετάει βλαστάρια, ἔτσι κι ἡ ἁμαρτωλή ψυχή, µέ τή µετάνοια καί τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, φέρνει γλυκόχυµους καρπούς.

Ἐκεῖ πού καθόσουνα, καµιά φορά δέν στάθηκε ὁ λογισμός σου στήν ἁγνότητα ἤ τήν παρθενία; Ὁ Παράκλητος τόν ὁδήγησε ἐκεῖ καί πόσες φορές κάποια κόρη, πού βρισκότανε στά πρόθυρα τοῦ γάμου, δέν ἔφυγε ἀκολουθώντας τό Δάσκαλο τῆς παρθενίας;…

Εἶναι πάρα πολλοί κι ἐκεῖνοι πού ζούσανε στά παλάτια, καί µιά µέρα τά ἐγκαταλείψανε ὅλα, πλοῦτο, τιµές καί ἀξιώματα, µέ τήν καθοδήγηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος…

Ἄπειρες φορές ὁ νέος ἔκλεισε τά µάτια του µπροστά στήν ὀμορφιά. Δέν κοίταξε, καί ξέφυγε τό µολυσµό. Γυρεύεις νά µάθεις ποιός δίδαξε τήν ψυχή τοῦ νέου; Τό Πνεῦμα τό Ἅγιο…

Τόσες καί τόσες πλεονεξίες στόν κόσµο αὐτό, κι οἱ χριστιανοί ἐπιδιώκουν τήν ἀκτημοσύνη. Γιατί; Γιατί τούς ἔταξε πολύ περισσότερα τό Ἅγιο Πνεῦμα…

Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων

Απόσπασμα από το κείμενό του: «Ὁ Παράκλητος.»
Από το βιβλίο: «Ο ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΣ» Ἱερὰ Μονὴ Παρακλήτου