Ο ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ Ο ΙΑΤΡΟΣ ΕΙΧΕ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΚΙ ΕΝΑ ΚΑΝΤΗΛΑΚΙ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ!

[+ΔΕΥΤΕΡΑ 20/6/2022 -ΩΡΑ 6.00 μ.μ. -ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗΣ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΟΣΙΟ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΝ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗ, (ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΙΕΡΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ), ΜΕ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΟΝΟΜΑΤΩΝ, -ΕΙΔΙΚΗ ΔΕΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΙΛΗ ΤΟΥ ΣΕΙΣΜΟΥ- ΚΑΙ ΟΜΙΛΙΑ]

Πολλά έχουν γραφτεί και πολλά θα γραφτούν για τον όσιο Λουκά Αρχιεπίσκοπο Συμφερουπόλεως και Κριμαίας, Βαλεντίν Φελίξοβιτς το κοσμικό του όνομα, που και ως σπουδαίος επιστήμονας, χειρουργός και καθηγητής ιατρικής, και ως ιερωμένος, που εξακολουθούσε να ασκεί την ιατρική, είχε το γνώρισμα της πίστης.
Της βαθιάς πίστης, ακόμη και την περίοδο του διωγμού της Εκκλησίας στη Ρωσία. Γι’ αυτό εξορίστηκε, βασανίστηκε φυλακίστηκε.Στην Ελλάδα είναι ευρεία γνωστός και τιμάται πολύ, καθώς αρκετοί είναι εκείνοι, που περιγράφουν διάφορα θαύματά του.
Μάλιστα από το 2011 ανακηρύχθηκε προστάτης των Ελλήνων χειρουργών, κάτι, που δεν είναι καθόλου τυχαίο, αλλά συνδέεται με τη βιωτή του.
Έγραψε γι’ αυτόν ένα τρίτομο έργο, με τίτλο «Συνοδοιπορία με τον Άγιο Λουκά», εξαιρετικά αποκαλυπτικό της θαυμαστής ζωής του, με μαρτυρίες προσώπων, που έζησαν κοντά του και τον γνώρισαν, ο Μητροπολίτης Αργολίδος Νεκτάριος, το οποίο συνετέλεσε να αναδειχθεί πόσο ο άγιος ζούσε με τη ζωή του Χριστού, πόσο αγαπούσε με την αγάπη του Χριστού και πόσο είχε τη βεβαιότητα ότι από τον ουρανό έρχεται η σωτηρία.

Είχε την πεποίθηση, και έτσι ήταν, ότι κάθε φορά, που αβίαστα και αυθόρμητα έδειχνε αγάπη στους αδελφούς του, στους συνανθρώπους του, διακονούσε τον Θεό.
Στο χειρουργείο είχε πάντα την εικόνα της Παναγίας και πριν κάνει οποιαδήποτε ιατρική πράξη προσευχόταν σ’ αυτή και την ικέτευε να μεσιτεύσει προς τον Υιό της για την υγεία του ασθενούς.
Ένιωθε ότι το μυαλό και τα χέρια του τα κινούσε Εκείνος και ζητούσε τη βοήθειά του για να βοηθήσει και αυτός με τη σειρά του.
Είχε και ένα καντηλάκι κάτω από την εικόνα, απ’ όπου μ΄ ένα βαμβάκι έπαιρνε λαδάκι και σταύρωνε το σημείο, όπου επρόκειτο να γίνει η χειρουργική επέμβαση.
Όταν,  δόθηκε η εντολή, να φύγει η εικόνα από το χειρουργείο, εκείνος δεν εισερχόταν σ’ αυτό.
Και πάντοτε οι εγχειρήσεις του είχαν θεραπευτική έκβαση. Και χαίρονταν τόσο πολύ ο όσιος.
Σήκωνε τα βάρη των άλλων, μετατίθονταν ψυχικά στην κατάστασή τους, τους έβλεπε σαν τον εαυτό του.

Το ενδιαφέρον του προς τους πονεμένους δεν ήταν οίκτος και ευσπλαχνία του ανώτερου προς τον κατώτερο, ένας ανθρωποκεντρικός, δηλαδή ανθρωπισμός, αφού και ο ίδιος πονεμένος και καταδιωκόμενος ήταν.
Ήταν καρπός πνεύματος αδελφικότητας και συνείδησης ισότητας. Ήταν πάνω απ’ όλα συνάντηση με τον Αδελφό όλων των Ανθρώπων, τον Χριστό.
Τι και αν είχε πληγές το σώμα του από τα βασανιστήρια, τι και αντυφλώθηκε, τι και αν έχασε νωρίς τη σύζυγό του και μεγάλωνε μόνος του τα παιδιά τι και αν έγινε σε ηλικία 70 ετών Αρχιεπίσκοπος, πάντοτε έβλεπε την Εκκλησία σαν κοινωνία αγίων, σαν κατάσταση σωτηρίας.
Σαν χώρο, στον οποίο η αγάπη δεν επιβάλλεται, αλλά υπάρχει σαν συνεχή αναπνοή, σαν μόνιμο τρόπος ύπαρξης.

Έδειχνε κάθε στιγμή, κάθε δευτερόλεπτο στην πράξη ο όσιος Λουκάς, μόνο η ένωση με τον Θεό κάνει μόνιμα δυνατή την οριζόντια θρησκευτικότητα, την αγάπη.
Όταν μελετά κανείς τον άγιο Λουκά, δεν πρέπει να χάνει από το βλέμμα του την «καμμένη γη», πάνω στην οποία πεισματικά, κρυβοκλκέβοντας μικρά εδάφη ελευθερίας, άρχιζαν, και με τη δική του συμβολή, να φτρώνουν δενδρύλλια στην πίστη τόσο ανθεκτικά, όσο και τα φυτά των μεγάλων υψομέτρων.

Αυτό, που αποτελούσε τη δύναμή του ήταν η γαλήνη του, απόρροια της εμπιστοσύνης του στο Θεό, που τον αναγεννούσε αέναα μέσα από την τέφρα του του και κατόρθωνε να σφραγίζει με τις αρετές του την μολυσμένη από τον στρατευμένο αθεϊσμό καθημερινότητα.

-πατήρ Ηλίας Μάκος
[ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ «ekklisiaonline.gr»]