“Αν ἐλεήσης ἐμένα, ἐλεεῖς καί τόν κάθε πλησίον μου…”

Η Χαναναία εἶχε τόν Κύριο μπροστά της καί φώναζε: «᾿Ελέησόν με, Κύριε, υἱέ Δαυίδ, ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται». Ἔτσι κι ἐμεῖς, Τόν ἔχουμε μπροστά μας καί Τόυ φωνάζουμε:

«… Εγώ κυριαρχοῦμαι ἀπό τά πάθη καί ὑποφέρουν ὅλοι γύρω μου. Εγώ φταίω γιά όλα. Χριστέ μου, ἐλέησέ με. Αν ἐλεήσης ἐμένα, ἐλεεῖς καί τόν σύντροφο τῆς ζωῆς μου. Ἐλεεῖς καί τά παιδιά μου. Ελεεῖς τούς γονεῖς μου. Ἐλεεῖς τά ἀδέλφια μου καί τόν κάθε μου πλησίον. ᾿Ελέησόν με, Κύριε, γιατί ἐλεῶντας ἐμένα ἐλεεῖς καί τούς κληρικούς τῆς ἐκκλησίας Σου».

π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος

Από το βιβλίο: “Η «ΕΥΧΗ» ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ” του π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου