«ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΙ ΕΥΩΔΙΕΣ!»

-Του π. K.N. Kαλλιανού.
Κάθε ἐποχὴ ἔχει κεντηθεῖ ἀπὸ τὸ χέρι τοῦ Δημιουργοῦ μὲ τὰ δικά της τὰ χρώματα, γιὰ νὰ ξεχωρίζει ἀπὸ τὴ μιά, κι ἀπὸ τὴν ἄλλη γιὰ νὰ ταιριάζουν μὲ τὸ ὅλο σκηνικὸ τῆς κάθε ἐποχῆς.

Τοῦ φθινοπώρου τὰ χρώματα, ὅταν τὰ προσέξει κάποιος μὲ ποιητικὴ διάθεση, θὰ παρατηρήσει νὰ ἀκτινοβολοῦν χαρμολύπης μαρμαρυγές, ποὺ συντονίζονται πλήρως μὲ ὅλα τὰ γύρω:
τὸ ἀρρωστημένο τὸ φῶς τοῦ ἥλιου, οἱ γκρίζες ἀπόβραδες ὧρες, τὰ βροχερὰ πρωϊνὰ ποὺ ἀποπνέουν βρεγμέμο χῶμα, κι ὔστερα ἐκεῖνα τὰ χαλκοκίτρινα φύλλα τῶν δένδρων, ποὺ καθὼς τὰ πατᾶς, ἀφήνουν ἦχο ξερό, πικραμένο, φορτωμένο μνῆμες.

Γιὰ νὰ μὴν ἀναφερθῶ στὰ τρυφερά, τὰ ντυμένα ἕνα δικό τους πένθος κυκλάμινα, ποὺ προμηνύουν τὸ φθινόπωρο ἀπὸ τὰ τέλη τοῦ Αὐγούστου ἀκόμα.
Κι ὕστερα εἶναι οἱ εὐωδιές… Ἀπὸ σταφύλι στιμένο, ψημμένο κυδώνι, κομμένο μῆλο, πασπασπαλισμένη ἀμύγδαλο μουσταλευριά, ἀλλὰ καὶ ἔντονες μυρουδιὲς ἀπὸ τὸ νοτισμένο δάσος, τὰ πρῶτα καμμένα ξύλα, τὶς ἀνάσες τῶν σπιτιῶν ποὺ μυρίζουν ναφθαλίνη καὶ μπογιά, φρεσκοτυπωμένο χαρτί, ξυμμένο μολύβι καί, παλιότερα αυτό-μελάνι κονδυλοφόρου…

Κάθε ἐποχὴ μᾶς τὴ χάρισε ὁ Δημιουργός στολισμένη «καλὰ λίαν» καὶ φροντισμένη πλούσια… Ἄς τὴ χαροῦμε ὅσο γίνεται, ἔστω κι ἄν οἱ μέρες εἶναι χαλεπές.

Πηγή: Ημερολόγιο Αποδημίας , Εικόνα από: whatflower.ru, [ΑΠΟ το «σπιτάκι της Μέλιας»]