«Η προσευχή βγάζει ψυχές από την κόλαση»

~π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος

Ο Όσιος Γέροντας Ιωσήφ έλεγε ότι: όχι μόνο με την Θεία Λειτουργία άλλα και με το κομποσχοινι, με την λεγομένη Νοερά προσευχή, «βγάζεις ψυχές από την κόλαση και τις βάζεις στον παράδεισο». Το ακόλουθο γεγονός που άκουσα από τον Γέροντά μου, πατέρα Εφραίμ (Αριζόνας), το μαρτυρεῖ,

Ὁ ἁγιασμένος Γέροντας είχε μια ξαδελφη, τὴν Κατερίνα, ἡ ὁποία ὅταν ἦτο στὸν κόσμο, κοροϊδευε τοὺς παπάδὲς καὶ τοὺς ψάλτες: πῶς διάβαζαν, πῶς ἔψαλλαν, πῶς περπατοῦσαν καὶ γελοῦσε, Ἂν καὶ ἡ ζωή της δὲν ἦτο καθόλου καλή, ἐν τούτοις αὐτὸς τὴν ἀγαποῦσε πολύ.Ἔμαθε λοιπόν πως ἡ ξαδέλφη του, πολὺ νέα κοπέλα, πέθανε καὶ μάλιστα όχι καλά. Ὅταν ἔφθασε στὶς τελευταῖες στιγμὲς της, ὁ Θεὸς τὴν παραδειγμάτισε, γιὰ νὰ δείξῃ στοὺς οἰκείους και συγγενεῖς της ὅτι ἡ συμπεριφορά της δὲν ἦτο σωστή.

Ετσι, όταν πέθαινε, έβγαζε φωνές, ἔκανε διαφόρους μορφασμοὺς καὶ κινήσεις ἄσχημες καὶ πάνω σ’ αὐτὰ τὰ χάλια ξεψύχησε. Ὁ Γέροντας σὰν τὸ ἔμαθε ἄρχισε τὰ κλάματα. Δὲν ἔκλαιγε, πού πέθανε ή ξαδέλφη του, ἀλλὰ γιατὶ κολάσθηκε.

᾿Απὸ ἐκείνη τὴν ἡμέρα ἄρχισε συνεχῆ νηστεία καὶ προσευχὴ γι’ αὐτήν, μὰ γιά πολὺ καιρό τὴν ἔβλεπε στὸ σκοτάδι.

Μιὰ φορά, ἐνῶ προσευχόταν στήν καλύβα του, εἶδε ζωντανά την ξαδέλφη του νὰ ἀνεβαίνῃ ἀπὸ τὴν κόλασι στὸν οὐρανὸ, γεμάτη χαρά, κρατῶντας ἕνα κλειδὶ ἐλιᾶς στο χέρι καί νά φωνάζη:

– Σήμερα εἶναι ἡ μεγάλη μου ἡμέρα. Τώρα πηγαίνω «εἰς φωτεινὸν οἴκημα καὶ λαμπρὸν παλάτιον».

Τῆς φωνάζει ὁ ὅσιος Γέροντας Ἰωσήφ:

– Κατερίνα, τί ἔπαθες;

– Σήμερα εἶναι ἡ μεγάλη μου ἡμέρα!

Αὐτό φανερώνει ὅτι μὲ τὰ πολλὰ κομποσχοίνια και τις νηστεῖες τοῦ Γέροντος, ἡ Κατερίνα ἐλευθερώθηκε ἀπὸ τὰ δεσμά τῆς κολάσεως! Πράγματι, «πολλὰ ἰσχύει δέησις δια καίου ἐνεργουμένη»!

Από το βιβλίο: » Η «ΕΥΧΗ» ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ» Πωτοπρεσβυτέρου Στέφανου Αναγνωστόπουλου