«Η ΠΑΡΕΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΚΑΙ Ο ΑΣΤΕΓΟΣ!»

-ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ -ΕΜΠΡΑΚΤΗΣ- ΑΓΑΠΗΣ!

Μια παρέα από νεαρά αγόρια βράδυ Σαββάτου πάνε για ποτό στο λιμάνι των Χανίων.
Βλέπουν στο δρόμο έναν άστεγο, τον κύριο που αγκαλιάζουν στη φωτογραφία.
Δεν τον προσπέρασαν.
Δεν τον σιχάθηκαν
Δεν τον σνόμπαραν.
Δε γύρισαν από το άλλο πλευρό.
Σταμάτησαν, τον ρώτησαν πώς είναι, αν είναι καλά,τί χρειάζεται πέρα από φαγητό.Εκείνος τους είπε:
-θα ήθελα πολύ ένα καυτό μπάνιο παιδιά μου…
Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους..
Έβαλαν τα λεφτά για το ποτό τους και όλοι μαζί τον πήγαν σε ένα ξενοδοχείο.
Το πλήρωσαν και του είπαν αύριο θα βρεθεί μόνιμη λύση.
Απόψε ξεκουράσου, χουζούρεψε κ θα τα πούμε αύριο κύριε Μ.
Πρωί Κυριακής ένας φίλος τους μετά από τηλεφωνήματα που έκαναν πρόσφερε για τρεις μήνες ένα σπίτι που σκόπευε να το νοικιάσει αλλά το άφησε για αργότερα.
Είπε ο κύριος Μ. χρειαζεται άμεσα φροντίδα κ ένα κεραμίδι. Μετά από τρεις μήνες θα δούμε πάλι!

Δε ξέρω αν πιστεύετε ακόμα στην καλοσύνη.
Δε ξέρω αν πιστεύετε ακόμα στην αλληλεγγύη.
Δε ξέρω αν πιστεύετε ακόμα στα όνειρα κ στα θαύματα..
Εγώ πιστεύω και μάλιστα πολύ.!!

Ο άστεγος την ώρα που πάλευε να κοιμηθεί στο τσιμέντο ονειρευόταν ένα ζευγάρι χέρια να του πιάσουν τον ώμο κ να ακούσει:
ΑΝΘΡΩΠΕ ΜΟΥ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ ΠΟΛΛΑ
ΑΛΛΑ Ο,ΤΙ ΕΧΩ ΘΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΦΕΡΩ
ΣΗΚΩ ΑΝΘΡΩΠΕ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ
ΠΑΜΕ ΝΑ ΦΑΜΕ ΠΑΡΕΑ
ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ ΚΑΘΑΡΑ ΡΟΥΧΑ Κ ΕΝΑ ΔΩΜΑΤΙΟ ΝΑ ΣΤΕΓΆΣΕΙΣ ΤΑ ΌΝΕΙΡΑ ΣΟΥ…

Τα όνειρα είναι για τους γενναίους.
Τα παιδιά αυτά είναι η ελπίδα η ίδια.
Τα παιδιά αυτά μεγάλωσαν με αξίες και κρυμμένες τρυφερότητες που δοθείσης ευκαιρίας τις έκαναν προσφορά απτή στον ευάλωτο.
Η παιδεία η ενσυναίσθητη δε διδάσκεται στα καλύτερα πανεπιστήμια..
Διδάσκεται στα σπλάχνα της οικογένειας..
Να ελπίζετε.
Να ονειρεύεστε.
Να σαν το Χανιώτη άστεγο που σε μια τόση δα στιγμούλα άλλαξε η δύσκολη ζωή του…
Έγινε τρόπον τινά πολύ πιο υποφερτή, πιο αξιοπρεπής.

Παιδιά σας ευχαριστούμε!
Μας ομορφαίνετε τις άσχημες μέρες που βιώνουμε.

(Από Φωτεινή Καλπάκη)
[ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΠΟΛΥΞΕΝΗΣ ΡΕΡΡΑ]