Γράμμα στήν ἀδελφή

Κάπου στο Μέτωπο 29/11/40

᾿Αδελφούλα μου,

Ὁ Θεός σέ φώτισε καί μέσα στό δέμα πού μοῦ στείλατε, ἔβαλες τά πέντε κεῖνα μανταρίνια… Μόλις τἄνοιξα κι’ ἀντίκρυσα τόν κίτρινο θησαυρό τοῦ νησιοῦ μας, δάκρυσα… Τά καθάρισα, τά χώρισα σέ φέτες καί τά φάγαμε μέ τ’ ἄλλα φανταράκια τῆς διμοιρίας μου.

Σέ βεβαιῷ πώς οὔτε τά τσοφλάκια δέν πετάξαμε… ᾿Αδελφούλα μου, σωστό βάλσαμο ἦταν γιά τίς διψασμένες ψυχές μας. Λές καί πήραμε νέες δυνάμεις… ᾿Αδελφούλα μου, νικοῦμε παντοῦ! Ἡ Παναγία ὁλοζώντανη μᾶς ἀκολουθεῖ…

Παρακαλεῖτε καί σεῖς ὅσο μπορεῖτε γιά τή σύντομη τελική νίκη!

Γειά σου ᾿Αδελφούλα μου

(Τό παρόν εἶναι ἕνα μέρος τῆς ἐπιστολῆς)

ἐφ. Η Πρόοδος, 17.12.1940

Από το βιβλίο: «ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ 40-41» Εκδόσεις Κέδρος