Μέχρι τα βαθιὰ γηρατειά

«Κύριέ μου, Θεέ της αγάπης και της στοργής, Εσύ που είσαι το διαρκές στήριγμά μου,Το λυκαυγές και το λυκόφως της ζωής μου, Άκουσε την προσευχή μου:

Χάρισέ μου γηρατειά «ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά», γαλήνια.

Οι ρυτίδες μου να φανερώνουν τη δική Σου καλοσύνη.

Η προσοχή και το ενδιαφέρον μου να είναι περισσότερο στραμμένα στην ευτυχία των άλλων.Να μπορώ να χαίρομαι τι τραγούδι των παιδιών, τις γύρω μου ομορφιές.

Φύλαξέ με, Κύριε, από τα γηρατειά που αναδιπλώνονται αδιάκοπα στον εαυτό τους και στα ανώφελα παράπονα.

Από τα γηρατειά που επανέρχονται αδιάκοπα στα λάθη του παρελθόντος, τα οποία η αγάπη Σου έχει ήδη διαγράψει.

Από τα γηρατειά τα απαιτητικά, τα εριστικά, τα δύστροπα, που δεν γνωρίζουν να γεύονται τις χαρές της κάθε στιγμή.

Φύλαξέ με από την ανυπομονησία, την ταραχή, την κακή διάθεση.

Και αν η αμφιβολία με επισκέπτεται, φώτισέ Συ το νου και την καρδιά μου, για να την αντιμετωπίζω με την δική Σου πίστη.

Αν το πλησίασμα του θανάτου μου προκαλεί αγωνία, Εσύ ειρήνευσε την ψυχή μου.

Αν η αρρώστια δοκιμάζει το σώμα μου, Εσύ ενίσχυσέ με.

Αν η μοναξιά θλίβει την καρδιά μου, η δική Σου επίσκεψη ας με παρηγορεί.

«Και έως γήρως και πρεσβείου, ο Θεός μου, μη εγκαταλίπης με» (Ψαλμ.70,18).

Μη με εγκαταλείπεις, Κύριέ μου, ως τα βαθιά μου γηρατειά.

Βοήθησέ με να καταλάβω ότι «γήρας τίμιον» δεν είναι το «πολυχρόνιον», αλλά ο «ακηλίδωτος βίος» (Σοφ. Σολομ. δ’8-9).

Δέξου, Κύριε, το υπόλοιπο της ζωής μου, μεταμορφώνοντάς το σε ύμνο αγάπης και ταπεινής προσευχής.

Και μέχρι την τελευταία μου αναπνοή κάνε η ελπίδα της Αναστάσεως να πλημμυρίζει την ύπαρξη μου, που Συ δημιούργησες για την αιωνιότητητα.

Από: «Ι. Ν. Αγίας Κυριακής Αμφιθέας-Παλαιού Φαλήρου»