Ελπίδα καί Δύναμη ἀπό τή Φάτνη

~π. Σταῦρος Κοφινᾶς

Ἡ ἀνάγκη για νόημα στη ζωή, δύναμη, καί ἀγάπη εἶναι βασική γιά τόν ἄνθρωπο καί ἡ ἱκανοποίησή της καλύπτει ένα μεγάλο μέρος τῆς καθημερινῆς του ζωής. Παρόλο πού ὁ σημερινός άνθρωπος προσπαθεῖ νά ίκανοποιήσει αὐτή τήν ἀνάγκη μέ ποικίλους τρόπους, συγχρόνως προσπαθεῖ νά ἀρνηθεῖ τόν ἀνθρώπινο πόνο και τη θλίψη που συνυπάρχουν στή ζωή του καί τόσο τόν πληγώνουν.

Ο τρόπος πού γιορτάζουμε τις μέρες του ΔωΔεκαημέρου δέν ἀποτελεῖ ἐξαίρεση σ ‘αὐτήν προσπάθεια. Χαρακτηρίζεται ἀπό μία διάθεση δημιουργίας, με χίλια-δυo μέσα, μιᾶς χαρούμενης ἀτμοσφαιρας. Είναι στην πραγματικότητα μια προσπάθεια τοῦ ἀνθρώπου να δημιουργήσει ένα νέο κόσμο μέσα στόν ὁποῖο θὰ βρεῖ τήν «αξία» καί τη συμπαράσταση πού τόσο πολύ λείπει ἀπό τή ζωή του!

Η προσπάθειά του ὅμως νὰ ἱκανοποιήσει αὐτή τήν ἀνάγκη, ἀρνούμενος συγόρόνως τη θλίψη πού τόν διακατέχει, ὁδηγεῖ ἀναπόφευκτα σε απογοήτευση. Γι’ αὐτό χρειάζεται νά δοῦμε ἐπακριβῶς, ἀπό τή μιά μεριά, τη θέση πού ἔχει ἡ θλίψη στο γιορτασμό των Χριστουγέννων καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη, ποιό είναι το νόημα τῆς ζωῆς, ἡ δύναμη, καὶ ἡ ἀγάπη πού ἀναζητάμε.

Απόσπασμα από το κείμενο “Ελπίδα καί Δύναμη ἀπό τή Φάτνη” του π. Σταύρου Κοφινά

Από το βιβλίο “Χριστούγεννα” Εκδόσεις Ακρίτα