«Το έλατο»

~Στέφανος Δάφνης

«…Απόψε είναι Χριστούγεννα. Οι καμπάνες σημαίνουν και οι ήχοι τους ξεφεύγουν και φτερουγίζουν σαν πουλιά στον αέρα. Ο ουρανός είναι ολάκερος ένας αρχάγγελος ευχαριστίας, η γη μια γυναίκα γονατισμένη σε δέηση, η θάλασσα μια μελωδία.

Δεν είμαι πια το φτωχό ελατάκι της Πάρνηθας. Απόψε αστράφτω ολάκερο σε τούτη την αρχοντικιά σάλα, μ’ όλα μου τα κεριά αναμμένα, μ’ όλες τις πούλιες μου, τα χρυσά μου γνέματα, με όλη μου τη χριστουγεννιάτικη δόξα.

Να με παιδιά, στην αποθέωσή μου! Πλησιάστε, ελάτε να πάρετε τα δώρα σας από τα στην απο χέρια της ευγενικής κυρίας, που είναι ντυμένη σα βασίλισσα και το πρόσωπό της λάμπει…»

Απόσπασμα από το διήγημα «Το Έλατο» του Στέφανου Δαφνη.

Από το βιβλίο «Χριστούγεννα και Χιονιάς»