π. Αλεξαντερ Σμέμαν: «Έχουμε ανάγκη από βοήθεια και ενθάρρυνση»

Αξίζει να σημειωθεί ότι το θέμα τοῦ Σταυροῦ, πού κυριαρχεί στην υμνολογία αὐτῆς τῆς Κυριακῆς, παρουσιάζεται όχι μέσα στα πλαίσια του πόνου αλλά τῆς νίκης καί τῆς χαρᾶς. Ακόμα δε περισσότερο οι Εἱρμοί του Κανόνα τῆς Κυριακῆς εἶναι παρμένοι ἀπό τήν πασχαλινή ἀκολουθία, «Αναστάσεως ἡμέρα», καί ὁ Κανόνας είναι παράφραση τοῦ ἀναστάσιμου Κανόνα (Σταυροαναστάσιμος Κανόνας).

Εἶναι εὔκολο νά διακρίνουμε τό νόημα ὅλων αὐτῶν. Βρισκόμαστε στη μέση τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς. Από τη μιά πλευρά ή φυσική καί πνευματική προσπάθεια, ἂν εἶναι συστηματική και συνεχής, ἀρχίζει νά μᾶς γίνεται αισθητή, το φόρτωμα να γίνεται πιό βαρύ, ή κόπωση πιό φανερή. Έχουμε ανάγκη από βοήθεια και ενθάρρυνση. Από τήν άλλη πλευρά, ἀφοῦ ἀντέξουμε αυτή την κόπωση καί ἔχουμε ἀναρριχηθεί στο βουνό μέχρι αὐτό τό σημείο, ἀρχίζουμε να βλέπουμε τό τέλος τῆς πορείας μας καί ἡ ἀκτινοβολία τοῦ Πάσχα γίνεται πιο έντονη.

Η Σαρακοστή είναι ή σταύρωση τοῦ ἑαυτοῦ μας, είναι ή εμπειρία -περιορισμένη βέβαια- πού ἀποκομίζουμε ἀπό τήν εντολή τοῦ Χριστοῦ πού ἀκούγεται στο εύαγγελικό ανάγνωσμα αὐτῆς τῆς Κυριακῆς: «όστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω εαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθήτω μοι» (Μάρκ. 8,34). ‘Αλλά δέν μποροῦμε νά σηκώσουμε το σταυρό μας καί ν’ άκολουθήσουμε το Χριστό ἄν δέν ἀτενίζουμε τό Σταυρό πού ‘Εκείνος σήκωσε γιά νά μᾶς σώσει.

Ο δικός του Σταυρός, ὄχι ὁ δικός μας, εἶναι ἐκεῖνος πού μᾶς σώζει. ‘Ο δικός του Σταυρός είναι ἐκεῖνος πού δίνει νόημα αλλά καί δύναμη στούς ἄλλους.

π. Αλεξαντερ Σμέμαν

Από το βιβλίο «Μεγάλη Σαρακοστή»