Η γλώσσα της Εκκλησίας

~Μητροπολίτου Ναυπάκτου & Αγ. Βλασίου Ιεροθέου

Μέσα στήν Ἐκκλησία μιλιέται μιά ἄλλη γλώσσα. Οἱ λέξεις φυσικά εἶναι οἱ ἴδιες, αλλά πολύ διαφορετική ἡ ἔννοιά τους. Όπως ὁ ἄνθρωπος ἔχει σάρκα και πνεῦμα, σῶμα καί ψυχή, ἔτσι καί οἱ λέξεις ἔχουν σάρκα και πνεῦμα. Εξωτερικά μιά λέξη αποτελεῖται ἀπό τά ἴδια γράμματα, ἀλλά τό πνεῦμα είναι διαφορετικό. Γι’ αυτό δεν μποροῦμε νά συννεοηθοῦμε καί δέν μποροῦμε νά καταλάβουμε τήν ἀλήθεια καί τήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας.

Ἔτσι μέσα στήν Ἐκκλησία μιλιέται μιά ἄλλη γλώσσα πού την καθιέρωσαν οἱ ἀγῶνες τῶν ἁγίων καί ἡ προσωπική τους εμπειρία. Και ὁ βαθύτερος σκοπός μας εἶναι νά μάθουμε να μιλᾶμε καί νά ἀκοῦμε αὐτή τήν γλώσσα.

Θά ἤθελα νά ἀναφέρω μερικά παραδείγματα. Η λέξη Θεός σέ πολλούς ἀνθρώπους σημαίνει ἕνα ἀκαθόριστο ὄν, μιά ὑπερτάτη ἀξία, μιά ἀδιόρατη καί μεγάλη δύναμη που διευθύνει τον κόσμο. Γιά τήν Ἐκκλησία Θεός σημαίνει Πρόσωπο καί μάλιστα τα τρία Πρόσωπα τῆς ῾Αγίας Τριάδος.

Ἡ λέξη Εκκλησία σημαίνει για πολλούς ἕνα Ναό ἤ μιά συνάθροιση ἀνθρώπων. Για τούς Πατέρας ὅμως ἡ λέξη Εκκλησία σημαίνει τήν κοινωνία τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό, τήν ὀργανική σχέση καί ἐπικοινωνία τοῦ Θεοῦ μέ τούς ἁγίους.

Ἡ λέξη ἁμαρτία για πολλούς ἀνθρώπους δηλώνει τήν ἀστοχία, ἐνῶ γιά τήν Ἐκκλησία ἡ λέξη ἁμαρτία δείχνει την πνευματική ἀσθένεια πού πρέπει να θεραπευθῆ, τήν στέρηση τῆς ζωῆς.

Οἱ λέξεις ἀπάθεια καί ὑπομονή για πολλούς δηλώνουν μιά ἀρνητική κατάσταση, ἐνῶ γιά τήν Ἐκκλησία δηλώνουν μιά θετική ενέργεια, δηλαδή μεταμόρφωση τοῦ ἐσωτερικοῦ μας κόσμου κ.λ.π.

Από το βιβλίο: “ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ” Μητροπολίτου Ναυπάκτου & Αγ. Βλασίου Ιεροθέου