ΜΙΑ ΕΠΑΝΑΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ

~π. Αλεξάντερ Σμέμαν

᾿Εκεῖνο πού μᾶς χρειάζεται, πρῶτα ἀπ’ ὅλα, εἶναι σάν πιστά μέλη τῆς ᾿Εκκλησίας, να ξαναβροῦμε τό πραγματικό νόημα στά Μυστήρια τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί τῆς ῾Εξομολόγησης καί νά τά δοῦμε σάν τίς πιό ουσιαστικές πράξεις μέ τίς ὁποῖες ή ¨Εκκλησία γίνεται αὐτό πού πραγματικά είναι: τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ναός τοῦ ᾿Αγίου Πνεύματος, ή δωρεά τῆς νέας ζωῆς, ἡ ἀποκάλυψη τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ, ἡ κοινωνία μ’ Αυτόν.

Η Εκκλησία γίνεται όλα αυτά μέσα στο μυστήριο τῆς σύναξης – πολλοί «συνέρχονται επί τῷ αὐτῷ» γιά νά ἀπαρτίσουν τήν Εκκλησία προσφέροντας, σάν ἕνα σῶμα, ενωμένοι «διά πίστεως, ἀγάπης καί ἐλπίδος» τήν «’Αγίαν ‘Αναφοράν», προσφέροντας «εν ενί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ» τήν Εὐχαριστία, καί σφραγίζοντας αὐτή τήν ενότητα -μέ τό Θεό εν Χριστῷ καί μέ τούς ἄλλους ἀνθρώπους ἐν Χριστῷ- μέ τή συμμετοχή τους στα ¨Αγια Δῶρα.

Ακόμα ἐκεῖνο πού μᾶς χρειάζεται είναι να ξαναανακαλύψουμε τη θεία Κοινωνία σάν τήν ούσιαστική τροφή πού μᾶς ἐνώνει μέ τό Χριστό, μᾶς κάνει μέτοχους στη Ζωή, στο θάνατο καί στήν ᾿Ανάστασή Του σάν τό μοναδικό μέσο για την τελείωσή μας σάν μέλη τῆς ᾿Εκκλησίας καί γιά τήν πνευματική μας ζωή καί ἀνάπτυξη.

Τέλος εἶναι ἀνάγκη νά ξαναβρούμε τό ἀληθινό νόημα τῆς Προετοιμασίας γιά τή θεία Κοινωνία σάν τό πολύ κεντρικό σημεῖο τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς, σάν τήν πνευματική προσπάθεια πού πάντοτε μᾶς ἀποκαλύπτει τήν αναξιότητά μας καί μᾶς βοηθάει έτσι νά ἐπιθυμοῦμε τό Μυστήριο τῆς θεραπείας καί τῆς συγγνώμης καί πού μέ τό νά μᾶς ἀποκαλύπτει τό ἀπύθμενο βάθος τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ γιά μᾶς, μᾶς κάνει νά Τόν ἀγαποῦμε καί μεῖς καί νά ἐπιθυμοῦμε νά εἴμαστε ενωμένοι μαζί Του.

“Αν ἀνακαλύψουμε ὅλα αὐτά, θά βροῦμε ἀκόμα ότι πραγματικά ολόκληρη ή ζωή τῆς ᾿Εκκλησίας ἦταν πάντοτε αὐτή ἡ προετοιμασία, ὅτι ὅλοι οί κανόνες της -λειτουργικοί καί πνευματικοί, κανόνες μετάνοιας ή πειθαρχίας- δέν ἔχουν ἄλλον λόγο να υπάρχουν παρά μόνο γιά νά μᾶς βοηθοῦν νά κάνουμε τή ζωή μας μιά διαρκή προετοιμασία όχι μόνο γιά τή θεία Κοινωνία άλλά ταυτόχρονα γιά κεῖνο πού ή ίδια ή θεία Κοινωνία μᾶς προετοιμάζει: τή μακαριότητα καί τήν πληρότητα τῆς μέρας «ῆς οὐκ ἔσται τέλος», τῆς αἰώνιας Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Θά ἀνακαλύψουμε έτσι την πραγματική ανάγκη γιά τό Μυστήριο τῆς Μετάνοιας καί τῆς ῾Εξομολόγησης. Θά ἀναζητοῦμε σ’ αυτό ὄχι τήν τυπική «άφεση» ή μιά κατάλληλη «προϋπόθεση» γιά θεία Κοινωνία, αλλά μιά βαθιά πνευματική αναγέννηση, την ἀληθινή συμφιλίωση μέ τό Θεό καί τήν επιστροφή στην ¨Εκκλησία Του ἀπό τήν ὁποία τόσο συχνά ξεκόβουμε, απομακρυνόμαστε χάρη στην ανέλπιδη εκκοσμίκευση τῆς ὕπαρξής μας.

Θα ξαναβροῦμε έτσι τό πνευματικό νόημα πού υπάρχει στις περιόδους μετάνοιας τῆς ᾿Εκκλησίας μας -Μεγάλη Σαρακοστή, νηστεία πρό τῶν Χριστουγέννων κλπ.- πού είναι οι καταλληλότερες περίοδοι γιά μετάνοια. Θα ξαναβρούμε μέσα μας τήν ἀνάγκη γιά πνευματική καθοδήγηση. Καί πάνω από καθετί άλλο, μέ φόβο καί χαρά, δέος καί πίστη θα ξαναβροῦμε τό Μυστήριο του Σώματος καί Αίματος τοῦ Χριστοῦ σάν τή μοναδική πηγή καί τή διαρκή ώθηση γιά τή ζωή μας σάν χριστιανῶν!

Φυσικά να είμαστε βέβαιοι, ὅτι ὅλα αὐτά δέν θά συμβούν μέσα σέ μιά νύχτα. Θά μᾶς πάρουν πολύ χρόνο, μεγάλη προσπάθεια καί ύπομονή. Ακόμα τό γεγονός ὅτι ὅλες αυτές οι έρωτήσεις -καί σ’ ένα βαθύτερο επίπεδο ή πείνα καί ή δίψα για μια πλήρη συμμετοχή στην ουσιώδη, πνευματική καί μυστηριακή ζωή τῆς ᾿Εκκλησίας- έμφανίστηκαν στήν Εκκλησία μας καί στα μέλη της, μᾶς ἐπιβεβαιώνουν ὅτι ἀκόμα καί στό σκοτάδι καί στην πνευματική ἀποσύνθεση τῶν ταραγμένων καιρῶν τῆς `Εκκλησίας «πύλαι ἄδου ού κατισχύσουσι αὐτῆς».

Η Εκκλησία ανήκει σ’ αυτούς πού ό Θεός τούς εμπιστεύτηκε νά «ορθοτομοῦν τόν λόγον τῆς ᾿Αληθείας Του» -στούς έπισκόπους, σάν φύλακες τῆς ᾿Αλήθειας- νά φροντίζουν ώστε αὐτή ἡ πνευματική πείνα να ικανοποιείται σύμφωνα μέ τούς άληθινούς κανόνες καί τίς ἀληθινές απαιτήσεις τῆς εκκλησιαστικῆς παράδοσης.

Από το βιβλίο “ΜΕΓΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ” , π. Αλεξάντερ Σμέμαν.