Ο γάμος είναι σαν το πρόσφορο που δίδεται για την Θεία Λειτουργία

Σε μια κουβέντα με ένα νεαρό ζευγάρι φέραμε ένα μικρό παράδειγμα για το πώς είναι ο γάμος.
Ο γάμος είναι σαν το πρόσφορο που δίδεται για την Θεία Λειτουργία.
Για να παρασκευαστεί χρειάζεται:
Ζύμωση.
Ωρίμανση.
Ζεστασιά.
Σφραγίδα.

Έτσι και ο γάμος.
Χρειάζεται να ζυμώσει ο άνδρας και η γυναίκα σε ένα ζυμάρι τον δικό τους διαφορετικό εαυτό,
να ομογενοποιηθούν σε ένα ζυμάρι,
να αλλοιώσουν τα ξεχωριστά συστατικά του εαυτού τους και να ενωθούν σε μία ζύμη μέσα από την καθημερινότητα,
τα θέλω τους,
τους στόχους,
τα αισθήματα και τις ανάγκες τους.

Έπειτα όταν γίνει αυτό έρχεται η ωρίμανση μέσα από τις δυσκολίες,
τους μικρούς και μεγάλους καβγάδες,
τις αντιθέσεις και διαφωνίες,
τα απρόοπτα γεγονότα που δοκιμάζουν αυτή την ζύμη των δύο ανθρώπων.
Μέσα σε αυτή την ωρίμανση σημαντικό είναι να υπάρχει η ζεστασιά δηλαδή η αγάπη,
η ομόνοια,
ο κοινός δρόμος,
η ισοτιμία,
η υπομονή και η κοινή αντιμετώπιση σε κάθε αντιξοότητα.

Αφού επιτύχει αυτά το ζευγάρι τότε πλέον έχουν βάλει την σφραγίδα τους επάνω σε αυτή την ζύμη.
Μία σφραγίδα αγάπης και πλέον αυτή την όμορφη σχέση την προσφέρουν θυσιαστικά στον Θεό ως ένα πρόσφορο το οποίο παραδίδεται για την τέλεση της Θείας Λειτουργίας.
Γιατί και ο γάμος είναι μία Θεία Λειτουργία με καθαγιασμό δύο στοιχείων όπως το ψωμί και το κρασί,
έτσι και ο άνδρας με την γυναίκα
μέσα στο γάμο.
Υπάρχει η προσφορά και η θυσία,
υπάρχει
η αγάπη,
η ειρήνη,
το κοινό Ποτήριο των δοκιμασιών και των χαρών και από εκεί φυσικά θα υπάρξει και η ευλογημένη κοινωνία με τον καρπό της αγάπης αυτής.

Με την απόκτηση παιδιών τα οποία είναι και το αντίδωρο Του Θεού σε αυτή την προσπάθεια και προσφορά.
Εύχομαι σε όλους όσους επιλέγουν την έγγαμη ζωή να βάζουν αυτή την ιερότητα στον γάμο τους και να αντιλαμβάνονται ότι ο γάμος είναι ένα ιερό θυσιαστήριο αγιότητας και το πρόσφορο είναι ο ίδιος τους ο εαυτός!

Του π.Θεόκτιστου Δικταπανίδη