ΤΟ ΚΟΜΠΟΣΧΟΙΝΑΚΙ ΤΩΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΩΝ

..Υπάρχουν ακόμη αληθινοί Αληθινοί Έλληνες πρώτα Παιδαγωγοί και μετά Εκπαιδευτικοί…
Πριν λίγες ημέρες, μια τέτοια Καθηγήτρια, βρέθηκε Επιτηρήτρια σε μια αίθουσα Πανελλαδικών σε κάποια πόλη της Ελλάδας. Ούτε ήξερε τα παιδιά, ούτε την ήξεραν. Η αγωνία τους ήταν μεγάλη. Το άγχος τρομερό. Μα η παλιά εικόνα του Χριστού δέσποζε στην Αίθουσα, ξεχασμένη και ταπεινή, μα και δυνατή για όποιον ήθελε να πάρει δύναμη από Εκείνον. (περισσότερα…)

Μάθε να προσεύχεσαι (Αρχιεπισκόπου Anthony Bloom)

Αν η απελπισία μας πηγάζει από πολύ βαθιά μέσα μας, αν αυτό που ζητάμε, αυτό για το οποίο κραυγάζουμε, είναι τόσο ουσιαστικό ώστε να καλύπτει όλες τις ανάγκες τις ζωής μας, τότε βρίσκουμε κατάλληλα λόγια να προσευχηθούμε και μπορούμε να φτάσουμε στην κορυφαία στιγμή της προσευχής μας, τη συνάντηση με το Θεό. (περισσότερα…)

Πως ο νους κατεβαίνει στη καρδιά;

Πήγα και εγώ κάποτε στην Παναγούδα στον Άγιο Παϊσιο και τον ρώτησα : Γέροντα πως θα κάνω καρδιακή προσευχή ; Όλο αποσπάται ο νους μου ! Και μου δίνει ένα τόσο δυνατό χτύπημα στην πλάτη ! Ακόμα τον θυμάμαι τον ξαφνικό πόνο ! «Ένιωσες τίποτα καλογέρι; με ρώτησε …
Ναι , Γέροντα το ρωτάτε; πόνεσα πολύ ! Και που πήγε ο νους σου παιδί μου ; Μα που αλλού Γέροντα , στο μέρος που με χτυπήσατε ! Στον πόνο δηλαδή ευλογημένε ! Έτσι και με την προσευχή γίνεται ! Για να κατέβει ο νους στην καρδιά , πρέπει εκείνη να συντριβεί και να πονέσει ! Στον πόνο της θα πάει ο νούς σου ! Έτσι μόνο θα κατέβει !»

(περισσότερα…)

Ἐλπίζω νὰ προοδεύσετε σὲ ἀρετές. Κι αὐτὸ θὰ συμβεῖ ἂν ζήσετε μὲ προσοχὴ καὶ δὲν ἀμελεῖτε τὴν προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ. Γιατὶ εἶναι τὸ κεφάλαιο καὶ ἡ ἀρχὴ ὅλων τῶν ἀρετῶν. Τίποτα δὲν μπορεῖ νὰ προφυλάξει τόσο τὴν ψυχὴ ἀπὸ τὴν εἴσοδο τοῦ πονηροῦ δαίμονα ὅσο ἡ νοερὰ προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἡ θερμὴ ἱκεσία.

Γέροντας Ἱλαρίων: (Ὑποτακτικός του Ἀββᾶ Ναζαρίου)

«ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ ΜΕ ΤΑ ΕΙΚΟΝΙΣΜΑΤΑ»

-Της Ευτυχίας Γερ. Μάστορα
Σαν εβράδιαζε και πριν νυχτώσει και πριν γυρίσει ο πατέρας μας απ’ τη δουλειά του την απογευματινή κι από το καφενείο που συναντιόταν με τους φίλους του, έμπαινε η μάνα στο δωμάτιο με τα εικονίσματα.
Κατέβαζε το καντήλι που κόντευε να σβήσει, αφού καιγόταν από το πρωί, και το ’φερνε στην κουζίνα και το ’βαζε απάνω στη γωνιά. Άναβε τότε απ’ τη φλόγα που τρεμόσβηνε την πασχαλιάτικη λαμπάδα που φυλάγαμε απ’ τη Λαμπρή και μου την έδινε να την κρατάω. (περισσότερα…)