ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ: «ΠΑΣΧΑ ΤΟ ΤΕΡΠΝΟΝ!»

[+ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ (10/5/2024) -ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ «ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ».~ΩΡΑ 7.00 π.μ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟΣ ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΟ ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ (ΠΕΡΙΦΕΡ. ΟΔΟΣ ΚΑΣΣΑΝΔΡΟΥ)]

Το Πάσχα δεν είναι μόνο «τερπνόν», αλλά και «λύτρον λύπης» για τον Παπαδιαμάντη, ο οποίος δημοσίευσε πολλά διηγήματα για τη Μεγάλη Εβδομάδα και την Ανάσταση του Χριστού, ξετυλίγοντας ιστορίες ικανές να μαγέψουν όχι μόνο τους αναγνώστες της εποχής του, αλλά και όσους δεν έχουν πάψει να αγαπούν τη λογοτεχνία μέχρι και το τέλος της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα.
Το άρθρο αυτό του Παπαδιαμάντη δημοσιεύτηκε, υπό τον τίτλο «Το Πάσχα», στην αθηναϊκή εφημερίδα «Εφημερίς», στις 6 Μαΐου 1888, Κυριακή του Πάσχα.

Μάνα μας βρες την φωνή σου!

Πῶς ἐβιάσθη κ᾽ ἐσήμαινε τόσον ἐνωρίς, ὁ παπα-Μανωλὴς ὁ Σιρέτης, τὴν ἀκολουθίαν τῶν Χριστουγέννων;
Ἢ ὕπνον δὲν θὰ εἶχε, ἢ τ᾽ ὡρολόγι του εἶχε σταματήσει, ἢ τὸ ξυπνητήρι του τὸν ἐγέλασε.
Ἄλλες χρονιὲς ἡ καμπάνα ἐβαροῦσε τέσσερες ὧρες νὰ φέξῃ,
τώρα ἐχτύπησε βαθιὰ τὰ μεσάνυχτα….
( Αλ.Παπαδιαμάντης . Η Ντελησυφέρω .Απόσπασμα)

Ήτανε κάποτε μια Μάνα. Κι είχε πολλά παιδιά καμωμένα, αμέτρητα. Από μωρά τα μάζευε γύρω της και τους μιλούσε, και τους διάβαζε και τους διηγιόταν. Με γάλα γλυκό και μέλι φρόντιζε την θρέψη τους. Και εκείνα μεγάλωναν και έφευγαν και ξαναγύριζαν συνέχεια και ξανάφευγαν για τόπους μακρινούς. Και χαιρότανε η Μάνα που ποτέ τους δεν την ξέχναγαν και που θυμόντουσαν πάντα όλα τα όμορφα λόγια και όλες τις άγιες λέξεις που από το στόμα της πρωτάκουσαν. Γιατί ήταν δρόμοι μυστικοί εκείνα τα λόγια και μόνο όταν τα ψέλλιζαν μπορούσαν να επιστρέφουν κοντά της!

~ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ:
[+ΠΕΜΠΤΗ 21/9/2023 -ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ]

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ: «ΕΞΟΧΙΚΗ ΛΑΜΠΡΗ»

~ΕΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΔΙΗΓΗΜΑ ΤΟΥ.

Καλὰ τὸ ἔλεγεν ὁ μπαρμπα-Μηλιός, ὅτι τὸ ἔτος ἐκεῖνο ἐκινδύνευον νὰ μείνουν οἱ ἄνθρωποι οἱ χριστιανοί, οἱ ξωμερίτες*, τὴν ἡμέραν τοῦ Πάσχα, ἀλειτούργητοι. Καὶ οὐδέποτε πρόρρησις ἔφθασε τόσον ἐγγὺς νὰ πληρωθῇ, ὅσον αὐτή· διότι δὶς ἐκινδύνευσε νὰ ἐπαληθεύσῃ, ἀλλ᾽ εὐτυχῶς ὁ Θεὸς ἔδωκε καλὴν φώτισιν εἰς τοὺς ἁρμοδίους καὶ οἱ πτωχοὶ χωρικοί, οἱ γεωργοποιμένες τοῦ μέρους ἐκείνου, ἠξιώθησαν καὶ αὐτοὶ νὰ ἀκούσωσι τὸν καλὸν λόγον* καὶ νὰ φάγωσι καὶ αὐτοὶ τὸ κόκκινο αὐγό.

«ΚΑΙ ΜΝΗΜΟΝΕΥΕΤΕ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΝ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ!»

(+) 3/1/1911 – 3/1/2023
Συμπληρώνονται, 112 χρόνια, απ’ ένα φευγιό, που στάθηκε ορόσημο στον πνευματικό μας βίο. Στις 3 Ιανουαρίου του 1911, αναπαύθηκε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Και μαζί με τον επίγειο βίο του, τελείωσε και μία εποχή για την λογοτεχνία μας ή τουλάχιστον ένα είδος λόγου που ήταν αληθινά σημαντικό αλλά και έμεινε απρόσιτο, ανεπανάληπτο.

ΔΕΥΤΕ ΙΔΩΜΕΝ ΠΙΣΤΟΙ, ΠΟΥ ΕΓΕΝΝΗΘΗ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ!

~Αλ. Παπαδιαμάντης

Στις 26 προς 27 Δεκεμβρίου 2011 τελέσθηκε η Χριστουγεννιάτικη αγρυπνία στο ναό της Γεννήσεως του Χριστού εντός του Κάστρου της Σκιάθου.

«Ήρχισε να σκοτεινιάζη. Ενύκτωσεν ακριβώς την στιγμήν καθ’ ην θα έβλεπον αντικρύ το Κάστρο… Νέφη συσσωρευμένα προς ανατολάς ημπόδιζον να φανή το παρήγορον φέγγος της σελήνης. Αλλ’ ο άνεμος, αντί να πέση, εδυνάμωνε, και αγρίευε και εθέριευε… Όταν έφθασαν εις το Κάστρον και εισήλθον εις τον ναόν του Χριστού, τόσο θάλπος εθώπευσε την ψυχήν των, ώστε αν ήσαν κατάκοποι, αν και ενύσταζον τινές αυτών, ησθάνθησαν τόσον την χαράν του να ζώσι και του να έχωσι φθάσει αισίως εις το τέρμα της πορείας των, εις τον ναόν του Κυρίου, ώστε τους έφυγε πάσα νύστα και πάσα κόπωσις… Και είτα ο ιερεύς έβαλεν ευλογητόν και εψάλη η Λιτή της μεγαλοπρεπούς εορτής…»

(Στο Χριστό στο Κάστρο) Αλ. Παπαδιαμάντης.

«ΕΓΩ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΜΟΥ ΘΑ ΤΟΝ ΦΕΡΩ ΠΑΝΤΟΤΕ…»

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ

«Ημείς έχουμε την Ανάστασιν…»

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Στον Πρόδρομο στον Ασέληνον (ποίημα Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη)

Στὸν Πρόδρομον στὸν Ἀσέληνο

Πίσω στὸν Ἀσέληνο, στὸ ρέμα

ὅπου σταλάζουν τὰ ὅρη γλυκασμὸν

καὶ τὸ δάσος ὅλον φαίνεται ἔμψυχον

ἀπ’ τὸ πλῆθος τῶν κοσσυφιῶν ὁπού λαλοῦν (περισσότερα…)

«ΜΝΗΜΟΝΕΥΕΤΕ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΝ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΝ!» (ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ)

Ήταν σαν σήμερα… 3 Ιανουαρίου του 1911. Σε μια ταπεινή οικία στο νησί της Σκιάθου, φεύγει από τα επίγεια για τα ουράνια το σκοτεινό τρυγόνι. Ο πολύς κυρ- Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης , η ‘’ κορυφή των κορυφών…’’ κατά τον Κωνσταντίνο Καβάφη .
Κοιμήθηκε ήσυχα, όπως ακριβώς έζησε τα 59 έτη, της επιγείου ζωής του. Πέρασε περισσότερο από ένας αιώνας από τότε και ο κυρ- Αλέξανδρος συνεχίζει να ζει μέσα από τις σελίδες των κειμένων του, που γνώρισαν αλλεπάλληλες εκδόσεις μετά θάνατον του πονήσαντος, όστις ουδέποτε εγνώρισεν την ευτυχίαν να κρατήσει ανά χείρας εν τυπωθέν δικό του βιβλίον… (περισσότερα…)

Ο ρεμβασμός του Δεκαπενταύγουστου (Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Λογοτέχνης)

Ἀνάμεσα εἰς συντρίμματα καὶ ἐρείπια, λείψανα παλαιᾶς κατοικίας ἀνθρώπων ἐν μέσῳ ἀγριοσυκῶν, μορεῶν μὲ ἐρυθροὺς καρπούς, εἰς ἔρημον τόπον, ἀπόκρημνον ἀκτὴν πρὸς μίαν παραλίαν βορειοδυτικὴν τῆς νήσου, ὅπου τὴν νύκτα ἑπόμενον ἦτο νὰ βγαίνουν καὶ πολλὰ φαντάσματα, εἴδωλα ψυχῶν κουρασμένων, σκιαὶ ἐπιστρέφουσαι, καθὼς λέγουν, ἀπὸ τὸν ἀσφοδελὸν λειμῶνα, ἀφήνουσαι κενὰς οἰμωγὰς εἰς τὴν ἐρημίαν, θρηνοῦσαι τὸ πάλαι ποτὲ πρόσκαιρον σκήνωμά των εἰς τὸν ἐπάνω κόσμον ― ἐκεῖ ανάμεσα ἐσώζετο ἀκόμη ὁ ναΐσκος τῆς Παναγίας τῆς Πρέκλας. (περισσότερα…)

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΚΥΡ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ!

Ἀλλ᾿ ὀτε ὁ ἱερεὺς ἐξελθων ἔψαλε τὸ «Δεῦτε ἴδωμεν, πιστοί, ποὺ ἐγεννηθη ὁ Χριστός», τότε αἱ μορφαὶ τῶν Ἅγίων ἐφανησαν ὡς νὰ ἐφαιδρυνθησαν εἰς τοὺς τοίχους.
«Ἀκολουθησωμεν λοιπὸν ἔνθα ὁδεύει ὁ ἀστήρ», καὶ ὁ κὺρ Ἀλεξανδρὴς ἐνθουσιῶν ἔλαβε τὴν ὑψηλὴν καλάμην καὶ ἔσεισε τὸν πολυέλεον μὲ τὰς λαμπάδας ὅλας ἀνημμένας. «Ἄγγελοι ὑμνούσιν ἀκαταπαύστως ἐκεῖ»… (περισσότερα…)