Ι. Ν. «ΜΕΓΑΛΗΣ» ΠΑΝΑΓΙΑΣ – ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΘΗΒΩΝ

Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΠΟΥ ΞΕΧΑΣΑΜΕ

-π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

«Όταν η συνείδησή μας μάς υπαγορεύει να κάνουμε αυτό και αδιαφορούμε, και πάλι μας λέει να κάνουμε εκείνο και δεν το κάνουμε, αλλά σταθερά και αδιάκοπα την καταπατούμε, έτσι τη θάβουμε και δεν μπορεί πια να φωνάξει δυνατά μέσα μας από το βάρος που τη σκεπάζει» (Αββάς Δωρόθεος).

Στους καιρούς μας η συνείδηση έχει κρυφτεί από το προσκήνιο της αγωγής, της παιδείας, της στόχευσής μας να είμαστε συν-άνθρωποι. Ο νόμος έχει μετατραπεί σε κοινωνική υποχρέωση, «πρέπει» να τον τηρήσουμε για να μη γίνει η κοινωνία ζούγκλα, αλλά και για να υπάρχουν όρια. (περισσότερα…)

Ο Θεός αφήνει τις καταιγίδες σ’ εκείνους που ξέρουν να χορέυουν μέσα στη βροχή.

«Αν το παλέψεις, όπου και να πας θα ναι παράδεισος»

Ιστορία από το Άγιον Όρος‏

Φωνές, φασαρία, θυμός, νεύρα κι όλα μαζί.

Χειμώνας βαρύς. Σαρακοστή στον Άθω. Ο Θανασός είχε ξεμείνει στο κελλί του γερο Κοσμά αφού το χιόνι είχε αποκλείσει τα μονοπάτια. Κλειστός ο δρόμος για τα μοναστήρια και η θάλασσα κάτω δεν ησύχαζε. Τα μοναστήρια άλλωστε ήτανε και μακριά και δεν είχε τρόπο να φύγει.

– Μη χολοσκάς. Θα μείνεις στο κελλί, του είπε ο γέροντας Κοσμάς όλο αρχοντιά. Κουκιά έχουμε, ξύλα για το τζάκι έχουμε, νά ‘ναι καλά ο γερο Τιμόθεος που μας οικονόμησε νωρίς κούτσουρα. Και είναι ελιά που καίει όμορφα. (περισσότερα…)

«Οι νόμοι χρειάζονται εκεί που δεν υπάρχει αγάπη…»

Βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη, και είπα να εκκλησιαστώ στον Ι. Ναό των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου.
Ήταν οκτώ και κάτι πρωινή, και στο Ναό ήμασταν περίπου τριάντα φανατικοί όπως θα έλεγε η κόρη ενός φίλου μου.
Στάθηκα σε μια γωνιά και προσπαθούσα να συγκεντρωθώ στα λόγια των ψαλμωδιών.

Πέρασε έτσι αρκετή ώρα. Ξαφνικά, ο χώρος γέμισε από κραυγές.
Γύρισα και είδα πάνω από εκατό αγγέλους, να έχουν κατακλύσει την εκκλησία μαζί με τους συνοδούς τους. (περισσότερα…)

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙΒΑΤΗΝΗΣ!

Του π.Δαμασκηνοῦ Μοναχοῦ Γρηγοριάτου.
Ἀναρίθμητα εἶναι τὰ θαύματα ποὺ γίνονται μὲ τὴν χάρι τῆς Ὁσίας Παρασκευῆς. Τὰ περισσότερα σχετίζονται μὲ θεραπεῖες ἀσθενειῶν, διάσωσι ἀπὸ μεγάλους κινδύνους, πολέμους, κατάπαυσι ἀνομβρίας καὶ ἄλλες περιπτώσεις.
Θὰ σημειώσουμε ἐλάχιστα ἀντιπροσωπευτικῶς γιὰ νὰ δώσουμε μιὰ μικρὰ ἰδέα τῆς θαυματουργίας τῆς Ἁγίας. (περισσότερα…)

Μην στεναχωριέσαι εάν οι άνθρωποι σε θυμούνται, μόνο όταν σε χρειάζονται.
Νιώσε το προνόμιο ότι είσαι σαν το κερί που τους έρχεται στο μυαλό, στις πιο σκοτεινές τους ώρες.
Άγιος Νεκτάριος

14 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ – ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΑΛΛΙΑΝΟΥ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΜΗΘΥΜΝΗΣ

Ο Άγιος Ιγνάτιος γεννήθηκε το 1492 μ.Χ. στο χωριό Φάραγγα της Μυτιλήνης (κοντά στην Καλλονή) και επονομαζόταν Αγαλλιανός. Ο πατέρας του Εμμανουήλ Αγαλλιανός ήταν ιερέας στη Μυτιλήνη.
Ο Ιωάννης (αυτό ήταν το πρώτο του όνομα), σε νεαρή ηλικία παντρεύτηκε και έγινε κι αυτός Ιερέας. Μετά τον θάνατο της γυναίκας του και των παιδιών του, έκτος από ένα τον Μεθόδιο, από κάποια επιδημική αρρώστια, αποσύρθηκε στον Ταξιάρχη του Λειμώνα, ασχολούμενος με μελέτη, προσευχή και την καλλιέργεια του πατρικού κτήματος. (περισσότερα…)

14 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ – ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙΒΑΤΗΝΗΣ ΠΡΟΣΤΑΤΙΔΑΣ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ

Δεν πρόκειται για τη γνωστή μας οσία Παρασκευή, την καλλιπάρθενο κό­ρη πού εορτάζουμε στις 26 Ιουλίου. Ή συνώνυμη της άγια Παρασκευή ή νέα πού εορτάζουμε στις 14 Οκτωβρίου έζησε τον 11ο αιώνα και καταγόταν από μια μικρή παραθαλάσσια πόλη της Ανα­τολικής Θράκης, τούς Επιβάτες, κοντά στη Σηλυβρία. Ή όσια Παρασκευή είχε την ευτυχία να γεννηθεί από χριστιανούς – πολύ ευ­σεβείς – γονείς και να γαλουχηθεί με τα νάματα της Ορθοδόξου πίστεως. Από πολύ μικρή προσπαθούσε με ιερό ζήλο να εφαρμόζει τις ευαγγελικές εντολές. (περισσότερα…)

Απαλλαγή κανένας Άγιος δεν εζήτησε από τον Θεό, υπομονή μόνο ζήτησε να του χαρίσει!

-Όσιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης

«Προσευχή του Ιησού» Φλογερό ξίφος ενάντια των δαιμόνων

Η Γερόντισσα [η οσία Αναστασία του Παντάν], που ήταν εργάτρια της νοεράς προσευχής του Ιησού [το «Κύριε Ιησού Χριστού ελέησόν με»], έμαθε τη θεία αυτή εργασία και στις συνασκήτριές της.

Η μοναχή Ευδοκία όμως δεν μπορούσε να συνηθίσει στη θεία αυτή ενασχόληση, ούτε και μπορούσε να πειστεί για τη δύναμη της προσευχής αυτής. Και ξαφνικά είδε ένα όνειρο. (περισσότερα…)

Ταπεινός είναι αυτός που έμαθε να λέει στον Θεό «να ‘ναι ευλογημένο» ό,τι κι αν του συμβεί.

13 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ – ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΧΡΥΣΗΣ

-ΣΥΝΤΟΜΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ:
Η Αγία Χρυσή γεννήθηκε στο χωριό Σλάτενα (σημερινή Χρυσή) της επαρχίας Αλμωπίας Νομού Πέλλης. Ο πατέρας της ήταν φτωχός και είχε τέσσερις θυγατέρες. Η Χρυσή ήταν ωραία στο σώμα και στην ψυχή.
Κάποτε, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλες γυναίκες στους αγρούς και μάζευε καυσόξυλα, την απήγαγε κάποιος Τούρκος και τη μετέφερε στο σπίτι του. Ο Τούρκος προσπάθησε με κολακείες να την εξισλαμίσει και να την κάνει γυναίκα του. (περισσότερα…)

«Τα παιδια από την κούνια ακόμη αντιγράφουν τους γονείς τους.
Ξεσηκώνουν ό,τι βλέπουν να κάνουν οι μεγάλοι και τα γράφουν όλα στην άδεια κασέτα τους.
Γι’ αυτό οι γονείς πρέπει να αγωνιστούν να κόψουν τα πάθη τους.»

Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης

Με την υπομονή και την μακροθυμία να καις τον διάβολο

«Προσπέρασε κι εσύ τα δίκαια σου και τα θελήματά σου για χάρη της τόσης αγάπης μου για σένα. Και ένωσε την καλή συζυγία: υπομονή και μακροθυμία.

Δεν ωφελεί λοιπόν, αν στεναχωριέσαι, αν λες λόγια. Πρέπει να κλείνεις το στόμα. Κανείς να μην σε καταλαβαίνει. Και να βγαίνει καπνός από τα μάτια και όχι από τη μύτη. Όχι να ξεφυσάς, δήθεν να ξεθυμάνεις, αλλά να γαληνεύεις.

Και με την υπομονή και την μακροθυμία να καις τον διάβολο.»

– Έκφρασις Μοναχικής Εμπειρίας, ‘Αγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής και Σπηλαιώτης (1897-1959)