«ΟΙ ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

[+ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ (5/6/2023) -ΩΡΑ 6.15 μ.μ. -ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗΣ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ -ΟΣΙΟ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗ ΣΤΟΝ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΝΑΟ.-ΕΙΔΙΚΗ ΔΕΗΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ- ΣΥΝΤΟΜΗ ΟΜΙΛΙΑ. -ΩΡΑ 7.30 μ.μ. -ΜΕΘΕΟΡΤΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΣΤΟΝ ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ ΜΑΣ ΣΤΟ ΕΟΡΤΑΖΟΝ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟ]

-Του Μεγάλου Βασιλείου.
«Είναι βέβαια δυνατό να κατανοήσουμε κάπως τη μεγαλοφυΐα του Πνεύματος και την ανυπέρβλητη δύναμη, αν προσέξουμε και τη σημασία των ονομάτων, και το μέγεθος των ενεργειών, και τις ευεργεσίες που κάνει σε μας ή μάλλον σε όλη την κτίση.
Ονομάζεται Πνεύμα, όπως «Πνεύμα ο Θεός» (Ιω. 4, 24), και «Χριστός ο Κύριος είναι το Πνεύμα της ζωής σας» (Θρ. Ιερ. 4, 20).

Ἡ ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας

Ἀπο τὸ βιβλίο τοῦ Ἀρχιμ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, «Ὅσιος Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ»

Πράγματα ποὺ μοιάζουν ἀπίστευτα στοὺς ἀπίστους, ἀποτελοῦν γνώριμα καὶ καθημερινὰ περιστατικὰ στοὺς ὄντως πιστούς, αὐτοὺς ποὺ ζοῦν ἐν Πνεύματι καὶ βιώνουν τὴ Χριστιανικὴ πίστη στὴ ζωή τους.

Μετὰ τὴν θεραπεία του ὁ Μοτοβίλωφ ἔγινε πολὺ τακτικὸς ἐπισκέπτης τῆς μονῆς. Κατὰ τὴν διάρκεια μίας συνομιλίας του μὲ τὸν ὅσιο Σεραφείμ, τέλη Νοεμβρίου τοῦ 1831, εὐτύχησε νὰ τὸν δῇ καταγλαϊσμένο ἀπὸ τὴ Χάρη καὶ λάμποντα μέσα στὸ φῶς, καὶ νὰ ἀκούσει ἀπὸ αὐτὸν ὅτι ἡ Χριστιανικὴ ζωὴ πρέπει νὰ γίνῃ ζωὴ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι. Νὰ τί ἔγραψε σχετικὰ ὁ Μοτοβίλωφ στὸ σημειωματάριό του, τὸ ὁποῖο βρέθηκε στὸ ἀρχεῖο τῆς μονῆς Ντιβιέγιεβο, ὅπου εἶχε γίνει μοναχὴ ἡ χήρα Ἑλένη Μοτοβίλοβα:

Έλα Παράκλητε

και φύσα δυνατά

μες στης ψυχής μου τα σοκάκια,

να φύγουν φύλλα ξεραμένα,

σκόνες,

και νερά λιμνάζοντα

εδώ και καιρό.

Μας αγαπά πολύ ο Κύριος και μας δίνει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος

… Καλότυχοι εμείς, οι ορθόδοξοι χριστιανοί, γιατί μας αγαπά πολύ ο Κύριος και μας δίνει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Και με το Άγιο Πνεύμα βλέπομε την δόξα του Κυρίου. Για να φυλάμε όμως τη χάρη, οφείλομε ν’ αγαπούμε τους εχθρούς και σ’ όλες τις στενοχώριες μας να ευχαριστούμε τον Θεό….

… Για να έχει την χάρη, πρέπει να είναι εγκρατής σε όλα ο άνθρωπος: στις κινήσεις, στην ομιλία, στην όραση, στους λογισμούς, στην τροφή. Για κάθε είδους εγκράτεια βοηθάει η μελέτη του λόγου του Θεού, όπως λέγει η Γραφή: «ουκ επ’ άρτο μόνο ζήσετε ο άνθρωπος, αλλ’ επί ρήματι εκπορευομένο δια στόματος Θεού».

Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον σοῦ δίδει ἄλλα μάτια καὶ ἄλλην κρίσιν.

~Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής

Ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία προσελκύεται διὰ τῆς εὐχῆς, μᾶς διδάσκει ὅλα ὅσα χρειαζόμεθα.

Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον σκεπάζει τὴν ψυχὴν ποὺ εὔχεται. Εἰσέρχεται μέχρι τὰ βάθη τῆς ψυχῆς, ἐλέγχει ὅλον τὸν ἐσωτερικόν κόσμον τῆς ψυχῆς καὶ τὸν κατευθύνει πρὸς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ τὸ Ἅγιον. Τότε μόνον ἡ ψυχὴ ἔχει τὴν δύναμιν νὰ εἰπῆ μαζὶ μὲ τὸν Προφήτην.

Πότε καὶ ποιοὶ ἀποκτοῦν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα

~Ἁγίου Ἰννοκεντίου Μόσχας

Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶπε: «Ὁ ἄνεμος πνέει ὅπου θέλει• ἀκοῦς τὴ βοή του, ἀλλὰ δὲν ξέρεις ἀπὸ ποῦ ἔρχεται καὶ ποῦ πηγαίνει. Ἔτσι συμβαίνει καὶ μὲ καθέναν ποὺ γεννιέται ἀπὸ τὸ Πνεῦμα» (Ἰω. 3:8). Τὰ λόγια αὐτὰ σημαίνουν, ὅτι τὴν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὴν καρδιά μας μποροῦμε νὰ τὴν ἀκούσουμε, νὰ τὴν αἰσθανθοῦμε καὶ νὰ τὴν ἀντιληφτοῦμε, ἀλλὰ δὲν μποροῦμε ποτὲ νὰ προσδιορίσουμε ἀπὸ πρὶν τὴν περίσταση καὶ τὴν ὥρα ποὺ θὰ μᾶς ἐπισκεφθεῖ. Βλέπουμε πῶς οἱ ἀπόστολοι ἔλαβαν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα σὲ στιγμὲς ποὺ δὲν τὸ περίμεναν.

ΤΙ ΤΕΛΟΥΜΕ ΤΟ ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ;

+ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ(2/6/2023)-ΩΡΑ 6.00 μ.μ. ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΟΥ ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟΥ ΚΑΙ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ ΜΑΣ.+ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ (3/6/2023)-ΩΡΑ 7.00 π.μ.ΟΡΘΡΟΣ,ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΠΡΟΘΕΣΗ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ.

Ο Χριστός “επεξηγώντας” στους Σαδδουκαίους το μυστήριο της αναστάσεως των νεκρών έλεγε ότι είναι Θεός του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ και “οὐκ ἔστιν Θεός νεκρῶν, ἀλλά ζώντων” (Ματθ. 22, 32). Αυτή την διδαχή του Χριστού ακολουθώντας η Εκκλησία έθαπτε τους βιολογικά νεκρούς Χριστιανούς έξω από τον ναό, εντός του οποίου τελούσε τα μυστήρια και ιδιαιτέρως την Ευχαριστία θεωρώντας ότι “παρά τῷ Θεῷ πάντες ζῶσι”. (more…)

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΩΡΕΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

~Η -ΣΠΑΝΙΑ- ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΩΝ ΩΡΩΝ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ. [+ΠΕΜΠΤΗ ”ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΛΗΨΗ” (1/6/2023) ~ΩΡΑ 6.00 μ.μ. ~ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ ΠΟΥ ΕΞΕΤΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥΣ -ΜΕ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΟΝΟΜΑΤΩΝ-ΩΡΑ 7.30 μ.μ. -ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΩΡΩΝ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ.]

Ο λειτουργικός κύκλος του Πεντηκοσταρίου περατώνεται με τη δεσποτική εορτή της Πεντηκοστής, τις μεθέορτες ημέρες της έως και την απόδοσή της το επόμενο Σάββατο.
Στο λειτουργικό πλαίσιο της εορτής αυτής ανήκει μία νεώτερη ακολουθία, οι Μεγάλες και Βασιλικές Ώρες της παραμονής της Αγίας Πεντηκοστής. Η ακολουθία αυτή απαντάται για πρώτη φορά στα έντυπα Πεντηκοστάρια από τον ΙΣΤ’ αι. κ. εξ., ενώ έχει πλέον εκπέσει από τη λειτουργική χρήση. (more…)

Αποχώρηση γεμάτη ελπίδες, γεμάτη προοπτικές…

Όντως, πρόκειται για αποχωρισμό. Για τους Μαθητές, δεν είναι η πρώτη φορά! Τον έχουν βιώσει κατ’ αρχήν, την ώρα της σύλληψης του Χριστού στο όρος των Ελαιών. Βίαιος αποχωρισμός, σκληρός, την ώρα που η κουστωδία, μετά το φίλημα του Ιούδα, τον σύρει δέσμιο για να δικαστεί. Την συνέχεια, ναι μεν την παρακολουθούν οι μαθητές από μακριά, δεν παύει όμως να διατηρούν μια επαφή μαζί Του, μέχρι τον δεύτερο, σκληρότερο αποχωρισμό, την ώρα του «τετέλεσται».

Εκεί, τα πράγματα είναι πιο επώδυνα. Ο χωρισμός μοιάζει οριστικός. Δεν είναι όμως μόνον αυτό. Όχι μόνον γίνεται με έναν αποκρουστικό τρόπο, γεμάτο χλευασμό και αίμα, αλλά αποτελεί για κείνους μια απόλυτη διάψευση κάθε ελπίδας. Το βιώνουν ως ματαίωση, ως πλήρη απομυθοποίηση, ως την αποκάλυψη μιας μεγάλης ουτοπίας.

Γέροντα, πώς αισθάνεται η καρδιά με την αγάπη;

~Όσιος Ευμένιος Σαριδάκης

Με την αγάπη πετά ο άνθρωπος. Είναι μέσα του ο Θεός.

Όταν αγαπά ο άνθρωπος, ο Θεός μπαίνει μέσα στην καρδιά μας και φεύγει ο διάβολος.
Γιατί ο διάβολος, όπου είναι η αγάπη, δεν κάθεται.

Επειδή αυτός έχει μίσος, κακία, είναι πατήρ του ψεύδους.
Δεν θέλει κανένα καλό.

Όπου υπάρχει η αγάπη, ο διάβολος φεύγει. Το βάζει στα πόδια, δεν μπορεί να σταματήση.

“ΕΣΥ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΙΕΡΕΑΣ” (Ο π. ΕΥΜΕΝΙΟΣ ΣΑΡΙΔΑΚΗΣ ΚΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ)

π. Ευμένιος γεννήθηκε το 1931 στην Εθιά Μονοφατσίου του νομού Ηρακλείου. Στην Εθιά υπάρχουν δύο εκκλησίες: Η κεντρική είναι αφιερωμένη στην Παναγιά και φυλάσσει θαυματουργό εικόνα της. Εκεί η Παναγία είχε εμφανισθεί σαν γυναίκα ντυμένη στα μαύρα κάποια μέρα, που ο πατήρ Ευμένιος, μικρό παιδί τότε, άναβε τα κανδήλια του ναού, και του είπε: “Έσύ μια μέρα θα γίνεις ιερέας” (more…)

Γιατί λέμε «Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι..;»

Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους πιστεύουν στην Ανάσταση του Χριστού, όμως πολύ λίγοι είναι εκείνοι, οι οποίοι την βλέπουν καθαρά. Μα εκείνοι που δεν την έχουν δει, δεν μπορούν και να προσκυνήσουν τον Ιησού Χριστό, ως Άγιο και Κύριο.

Διότι, όπως λέει η Γραφή, «κανείς δεν μπορεί να ομολογήσει Κύριο τον Ιησού, ει μη μόνο με το Πνεύμα το Άγιο» (βλ. Α΄ Κορ. 12.3). Και αλλού λέγει: «Πνεύμα είναι ο Θεός και όσοι τον προσκυνούν, πρέπει να τον προσκυνούν πνευματικά και αληθινά» (βλ. Ιω. 4.24).

19 ΜΑΪΟΥ – ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΚΟΜΙΔΗΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΜΥΡΩΝ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ.

-ΩΡΑ 7.00 π.μ. ΕΟΡΤΙΟΣ ΟΡΘΡΟΣ, ΑΡΤΟΚΛΑΣΙΑ, ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ.

-ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ

Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας. Αρκετά μικρός ορφάνεψε και διαθέτοντας την τεράστια περιουσία που κληρονόμησε, στους έχοντες ανάγκη, αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο.
Λόγω των ικανοτήτων του και της αγάπης που έτρεφε γι’ αυτόν ο λαός, έλαβε το αξίωμα του αρχιεπισκόπου Μύρων.
Υπέμεινε κακουχίες και φυλακίσεις, όμως όταν ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος ελευθερώθηκαν όλοι οι χριστιανοί και έτσι ο Νικόλαος επανήλθε στο αρχιεπισκοπικό θρόνο. Μάλιστα έλαβε μέρος στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο.

19 ΜΑΙΟΥ – ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ! -ΕΝΑ ΚΕΡΑΚΙ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥΣ!

Τὰ μαρτύρια τῶν ψυχῶν
ποὺ μνημονεύονται σήμερα,
οἱ ἡρωικὲς καὶ ἅγιες ψυχὲς
τῶν Ρωμιῶν τοῦ Πόντου
πάντοτε κουβαλοῦσαν
τὰ δύο στοιχεία τῆς ὑπάρξεώς τους:
τὸ σῶμα, τὸ χῶμα τους:
τὴν Ἀμισό, τὴν Σινώπη,
τὴν Kερασοῦντα, τὴν Ἀμάσεια, τὴν Oἰνόη∙ (more…)

Ἡ Πασχαλινή Λαμπάδα

«Πασχαλινή Λαμπάδα εἶναι ἔθιμο πού ἔχει σχέση μέ τήν παράδοση τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας νά τελεῖ τό Βάπτισμα τῶν νέων μελῶν Της τήν νύκτα τῆς Ἀναστάσεως.

Πράγματι, ἡ ἀρχαία Ἐκκλησία τελοῦσε τό Βάπτισμα τῶν φωτιζομένων τέκνων Της τή νύκτα τῆς Ἀναστάσεως.

Μέ τήν ἔναρξη τῆς ἱερᾶς ἀκολουθίας γινόταν ἡ τελετή τοῦ ἀνάματος τῶν λαμπάδων, τό πλῆθος τῶν ὁποίων, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ Εὐσέβιος Καισαρείας, «ἔκανε τή μυστική διανυκτέρευση τῶν πιστῶν πιό φωτεινή κι ἀπό τήν πιό φωτόλουστη ἡμέρα» (ΒΕΠΕΣ 24, 182).