Όταν μια προσωπογραφία κατασκευασμένη σε ξύλο γεμίσει με ακαθαρσία και εξαφανιστεί, χρειάζεται απαραίτητα να έλθει το «μοντέλο» ώστε να επισκευαστεί η εικόνα.

«Κατά τοῦτο καὶ ὁ πανάγιος τοῦ Πατρός Υἱός, εἰκὼν ὤν τοῦ Πατρός, παρεγένετο ἐπὶ τοὺς ἡμετέρους τόπους, ἵνα τὸν κατ᾽ αὐτὸν πεποιημένον ἄνθρωπον ἀνακαινίση».

Μέγας Αθανάσιος

Άγιος Πορφύριος «Αν δεν φύγεις από κει θα τρελαθείς»

~Μαρτυρία Π. Χ.

«Όταν ήμουν στα νειάτα μου κατηχητής, είχα ένα κατηχητόπουλο που το έλεγαν Δημήτρη. Προερχόταν από χριστιανική οικογένεια και ήταν πολύ καλό παιδί και καλός χριστιανός. Τον αγαπούσα πολύ, αλλά είχε πολλές ανησυχίες πνευματικές.

Τα χρόνια πέρασαν, τέλειωσα το Πανεπιστήμιο, παντρεύτηκα και έχασα τα ίχνη του. Κάποια μέρα γυρίζοντας από την δουλειά μου τον συνάντησα στο λεωφορείο. Χαρήκαμε και οι δύο πολύ. Τον ρώτησα με τι ασχολείται και μου είπε ότι σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο, στο 2ο ή 3ο έτος (δεν ενθυμούμαι καλά), και ότι ήταν οπαδός του γκουρού Μαχαράτσι και κάνει αυτοσυγκέντρωση και τα άλλα που κάνουν οπαδοί τέτοιων δοξασιών. Στενοχωρήθηκα πολύ και του πρότεινα να πάμε να συναντήσουμε τον γέροντα Πορφύριο (ήταν δεκαετία του ’80), αφού προηγουμένως του εξήγησα μερικά πράγματα γι’ αυτόν. Συμφώνησε, με τον όρο ότι κάποια στιγμή θα πήγαινα κι εγώ, έστω μια φορά, σε κάποια από τις συναντήσεις που έκαναν οι οπαδοί αυτού του γκουρού, κάπου στον Λυκαβηττό.

«Κύριε ὁ Κύριος ἡμῶν, ὡς θαυμαστὸν τὸ ὄνομά σου ἐν πάσῃ τῇ γῇ· ὅτι ἐπήρθη ἡ μεγαλοπρέπειά σου ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν.»

Νεοελληνική απόδοση:
«Κυριε ο κύριος όλων των ανθρώπων, ιδιαιτέρως δε ημών των πιστών, πόσον ξακουστόν και ολόλαμπρον προβάλλει το όνομά σου εις όλην την γην, εις όλα τα δημιουργήματά σου! Η μεγαλοπρέπειά σου ως δημιουργού είναι ασυγκρίτως λαμπροτέρα από την λαμπρότητα των ουρανίων κόσμων, τους οποίους συ εδημούργησες.»

Ψαλ. 8,2

Το Θαβώριον Φως

Μία από τις βασικές δογματικές διαφορές μεταξύ της αγίας Ορθοδοξίας και της αιρέσεως του παπισμού σχετίζεται με το Θαβώριον Φως.

Το θέμα του Θαβωρίου φωτός είχε απασχολήσει την Εκκλησία τον 14ο αιώ. με κύριους εκφραστές από μεν την πλευρά του παπισμού τον επηρμένο, υπερήφανο, αιρετικό και αναθεματισμένο από το Συνοδικό της Ορθοδοξίας Βαρλαάμ Καλαβρό, από δε την πλευρά της Ορθοδοξίας τον αντιρρητικό και αντιαιρετικό μέγα θεολόγο του Φωτός, τον κήρυκα της ακτίστου θείας Χάριτος, τον αντίπαπα και παπομάστιγα άγιο Γρηγόριο Παλαμά αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης. (περισσότερα…)

14 ΙΟΥΛΙΟΥ – ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΤΟ ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ

~Του Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιεροθέου

Ένα ἀπό τά ἀγαπητά λειτουργικά βιβλία στίς Ἱερές Μονές τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἀλλά καί ἐκτός αὐτοῦ εἶναι τό Θεοτοκάριο πού ψάλλεται κάθε ἡμέρα κατά τήν ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ.

Μέσα στούς ὕμνους τοῦ Θεοτοκαρίου περικλείεται ὅλη ἡ θεολογία τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως διαμορφώθηκε ἀπό τήν Γ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο καί ἀπό τά κείμενα τῶν Πατέρων.

(περισσότερα…)

Η Ορθοδοξία ως Θεραπεία

Μακαριστός π. Γεώργιος Μεταλληνός †
Κοσμήτορας Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών

ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Αν θέλαμε να ορίσουμε συμβατικά τον Χριστιανισμό, ως Ορθοδοξία, θα λέγαμε ότι είναι η εμπειρία της παρουσίας του Ακτίστου (του Θεού) [1] μέσα στην ιστορία και η δυνατότητα του κτιστού (του ανθρώπου) να γίνει Θεός «κατά χάριν». (περισσότερα…)

Ο ΚΑΘΑΓΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΥΡΟΥ ΣΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΜΑΣ!

Με ιερή λαμπρότητα και κάθε ιεροπρέπεια τελέστηκε ο καθαγιασμός του Αγίου Μύρου στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, στο πλαίσιο της Πατριαρχικής και Συνοδικής Θείας Λειτουργίας, το πρωΐ της Μ. Πέμπτης, 21 Απρίλιου 2022. (περισσότερα…)

Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς: «Tὸ ὀρθοδοξεῖν ἐστι σχοινοβατεῖν»

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ὁριοθέτησε την πίστη μας λέγοντας ὅτι τὸ ὀρθοδοξεῖν ἐστι σχοινοβατεῖν. Εἶναι μιὰ πίστις ποὺ πορεύεται ἐπάνω σὲ τεντωμένο σχοινί. Εἶναι μιὰ πίστις ποὺ δὲν ἐπιδέχεται οὔτε τὰ δεξιὰ οὔτε τὰ ἀριστερά.

Ἂν πέσῃς ἀπ’ τὰ δεξιὰ πέφτεις σὲ αἱρέσεις (ἐξωτερικὲς ἢ καὶ ἐσωτερικές). Ἂν πέσῃς ἀπ’ τὰ ἀριστερὰ σὲ περιμένουν σχίσματα καὶ διαιρέσεις. Κι ἂν πέσῃς μὲ τὰ μοῦτρα σὲ περιμένει ὁ «βύθιος δράκων», ἡ αἰώνια καταδίκη.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ -ΛΙΤΑΝΕΥΣΗ TΩΝ ΑΓΙΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ, ΣΥΝΟΔΙΚΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ.
«ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ;»

Η αγία αυτή ημέρα είναι ξεχωριστή, διότι παρά το κατανυκτικό κλίμα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, εορτάζει λαμπρά η Ορθοδοξία μας, η αληθινή Εκκλησία του Χριστού. Ποιούμε ανάμνηση του κορυφαίου γεγονότος της εκκλησιαστικής μας ιστορίας, της αναστηλώσεως των ιερών εικόνων, το οποίο επισυνέβη το 843 μ.Χ. στο Βυζάντιο, χάρις στην αποφασιστική συμβολή της βασιλίσσης και μετέπειτα αγίας Θεοδώρας, συζύγου του αυτοκράτορα Θεοφίλου (840 – 843 μ.Χ.).

(περισσότερα…)

Δεν πιστεύω στο Θεό σας, «έφτιαξα» δικό μου

Τού αρχιμ. Ιακώβου Κανάκη

Το ζήτημα της Πίστης και της αμφισβήτησης του Θεού απασχολεί τους ανθρώπους κάθε εποχής.

Πάντοτε πλανάται το ερώτημα ύπαρξης ή ανυπαρξίας του θείου.

Πολλές φορές η αμφισβήτηση του Θεού συνοδεύει τον άνθρωπο έως το βαθύ του γήρας και άλλες πάλι την παίρνει μαζί του στο αιώνιο ταξίδι. Εκτός από το ζήτημα της ύπαρξης του Θεού απαντά στους ανθρώπους και κάτι άλλο, η «δημιουργία» Θεού μέσα στο νού τους, άσχετα με το τι πιστεύουν οι υπόλοιποι ή έχει δογματίσει η Εκκλησία. Πιστεύουν λοιπόν σε κάτι που για εκείνους είναι θεός και τον οποίον προσκυνούν με μεγάλη ευλάβεια και πολλές φορές φανατισμό. (περισσότερα…)

Η Ορθοδοξία συνεπάγεται μια προσωπική εμπειρία του Θεού

«Στην Ορθοδοξία βρήκα μια πληρότητα αλήθειας και ζωής, που δεν μπορούσα να βρω στον Αγγλικανισμό. Η Ορθοδοξία προσφέρει πολλά, αλλά πάνω απ’ όλα, πιστεύω ότι προσφέρει έναν τρόπο προσευχής. Η Ορθοδοξία δεν είναι απλώς μια ιδεολογία, μια κοσμοθεωρία. Δεν είναι απλώς φιλοσοφικές ιδεές ή ηθικοί κανόνες. Η Ορθοδοξία συνεπάγεται μια προσωπική εμπειρία του Θεού. Είναι η ορθόδοξη παράδοση της μυστικής προσευχής και ειδικά της προσευχής του Ιησού»

(Μητροπολίτης Διαυλείας, Κάλλιστος Γουέαρ)

Από τη σελίδα: «Εκκωφαντική Σιωπή»

«Εις ίασιν ψυχής και σώματος…»

ΤΡΙΤΗ 18/1/2022 -ΩΡΑ 5.30 -ΤΟ ΚΑΘΙΕΡΩΜΕΝΟ -ΑΝΑ ΜΗΝΑ- ΙΕΡΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΕΥΧΕΛΑΙΟΥ.
[ΕΠΙΤΡΕΠΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ 50 ΠΙΣΤΩΝ ΜΕ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ]

Στην Αγία Γραφή, στην επιστολή του αποστόλου Ιακώβου του Αδελφόθεου διαβάζουμε τα εξής:
«Ασθενεί τις εν υμίν; Προσκαλεσάσθω τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας και προσευξάσθωσαν επ’ αυτόν, αλείψαντες αυτόν ελαίω εν τω ονόματι αυτού. Και η ευχή της πίστεως σώσει τον κάμνοντα και εγερεί αυτόν ο Κύριος, καν αμαρτίας η πεποιηκώς αφεθήσεται αυτώ» (επιστολή Ιακώβου ε΄ 14-15). (περισσότερα…)

«ΤΗΝ ΤΙΜΙΩΤΕΡΑΝ ΤΩΝ ΧΕΡΟΥΒΙΜ ΚΑΙ ΕΝΔΟΞΟΤΕΡΑΝ ΑΣΥΓΚΡΙΤΩΣ ΤΩΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ,ΤΗΝ ΑΔΙΑΦΘΟΡΩΣ ΘΕΟΝ ΛΟΓΟΝ ΤΕΚΟΥΣΑΝ, ΤΗΝ ΟΝΤΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΝ ΣΕ ΜΕΓΑΛΥΝΟΜΕΝ»

Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, στό ἐξαίρετο ἑρμηνευτικό τῶν ἀσματικῶν κανόνων τῶν Δεσποτικῶν καί Θεομητορικῶν ἑορτῶν βιβλίο του «Ἑορτοδρόμιον»[1], ἑρμηνεύει ἄριστα τόν προαναφερθέντα πασίγνωστο Θεομητορικό ὕμνο.

Λέει, λοιπόν, ὅτι ὁ ἐν ἁγίοις πατήρ ἡμῶν Κοσμᾶς ἐπίσκοπος Μαϊουμᾶ ὁ Μελωδός, θέλοντας νά ὑμνήσει τήν ἀσύγκριτη δόξα τῆς Θεομήτορος, καί μή μπορώντας νά τήν περιγράψει, ἐξαιτίας τοῦ θεομητροπρεποῦς ἁγιασμοῦ της καί τῶν ὑπερφυσικῶν καί παραδόξων χαρισμάτων, τά ὁποία ἐνυπάρχουν οὐσιώδη καί ἐσωτερικά στό παρθενικό πρόσωπό της, ἐπειδή ὑπερβαίνουν κάθε νοῦ καί λόγο, ἐξαιτίας τόσο τοῦ μεγέθους τους ὅσο καί τοῦ πλήθους τους, γι’αὐτό ἀναγκάζεται ἐδῶ νά παραλάβει ὄχι ἀπό τόν αἰσθητό, ἀλλά ἀπό τόν νοητό κόσμο, τά Χερουβίμ καί τά Σεραφίμ, οἱ ὁποῖες εἶναι οἱ πρῶτες ταξιαρχίες, πού βρίσκονται γύρω ἀπό τόν Θεό, ἔτσι ὥστε, μέσω τῆς συγκριτικῆς ἀσυγκρισίας τους ἤ τῆς ἀσύγκριτης συγκρίσεως, νά φανερώσει ἔστω καί λίγο τήν ἀπό ὑπερβολή σέ ὑπερβολή δόξα, κατά τόν Ἀπόστολο, καί τήν ὑπέρ λίαν τιμή τῆς Ἀειπαρθένου καί Θεομήτορος. (περισσότερα…)

Άγιος Νικόλαος Αχρίδος: Ο Θεός της ορθόδοξης πίστεως

Ένας είναι ο Θεός και δεν υπάρχουν άλλοι θεοί εκτός από Εκείνον τον μοναδικό. Είναι ο Ύψιστος, ο Παντοδύναμος, ο Πάνσοφος, ο Πανάγαθος Θεός. Από Αυτόν ζουν και σε Αυτόν επιστρέφουν. Είναι ο Άγιος, ο Ισχυρός και ο Αθάνατος Θεός. Στον Θεό βρίσκεται όλη η δύναμη και έξω από τη δύναμη του Θεού δεν υπάρχει άλλη. (περισσότερα…)

Μάνα γιατί μοσχοβολάει το σπίτι; Τι έγινε; -Ήρθε ο παπάς παιδί μου και μας έκανε Αγιασμό

Ο Ορθόδοξος Αγιασμός είναι ένα ζωντανό Θαύμα του Ουρανού…

Παίρνεις από την ίδια βρύση, την ίδια ώρα και ημέρα, δυο ποτήρια νερό. Το ένα το «διαβάζει» ο ιερέας, κάνοντας το νερό «Αγιασμό». Το άλλο το αφήνεις χωρίς προσευχή. Μένουν και τα δυο ποτήρια εκτεθειμένα στον αέρα. Αποτέλεσμα; Το νερό που δεν έγινε Αγιασμός βγάζει φυσαλίδες, φθείρεται, και αλλοιώνεται.

Αντίθετα, το νερό που έγινε Αγιασμός, παρόλο που είναι κι αυτό εκτεθειμένο, παρόλο που πάρθηκε από την ίδια πηγή, και την ίδια στιγμή, παραμένει πάντα καθαρό και φρέσκο, λες και μόλις βγήκε από την πηγή. (περισσότερα…)