Η θεραπευτικὴ δύναμη τοῦ καλοῦ λόγου

~Ἀπό το Γεροντικό

Κάποτε ὁ ᾿Αββᾶς Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος μαζὶ μὲ τὸν ὑποτακτικό του ἀνέβαιναν ἀπὸ τὴν Σκήτη τῆς Αἰγύπτου στὸ ῎Ορος τῆς Νιτρίας. Σὰν πλησίαζαν στὸν προορισμό τους, εἶπε στὸν μαθητή του νὰ προπορευθῆ. ῾Ο ὑποτακτικός, καθὼς προχωροῦσε, συνάντησε ἕναν εἰδωλολάτρη… ῏Ηταν ἱερέας καὶ περπατοῦσε βιαστικά, κρατώντας ἕνα ξύλο.

— Αἴ, σατανᾶ, ποῦ τρέχεις;… τοῦ φώναξε ἀπερίσκεπτα ὁ καλόγερος.

Τότε ἐκεῖνος ἐθύμωσε τόσο πολύ, ὥστε στράφηκε ἐναντίον τοῦ Μοναχοῦ καὶ τὸν ἐκτύπησε ἀδυσώπητα.

Τελικά, τὸν ἄφησε μισοπεθαμένο. Κατόπιν, πῆρε τὸ ξύλο καὶ ἔσπευσε νὰ ἀπομακρυνθῆ.

Μου λείπει η μυρωδιά των καλών ανθρώπων…

Θα με ρωτήσεις, ′′ – Μα πώς μυρίζουν οι καλοί άνθρωποι;». Και θα χαμογελάσω. Δεν θα βιαστώ να σου απαντήσω για να μην εξορίσω τις στιγμές και τη γλύκα της ψυχής τους.

′′-Σαν ζεστό ψωμί! Έτσι μυρίζουν οι καλοί άνθρωποι! Σαν τα χεράκια της γιαγιάς όταν είσαι μικρή!
Σαν το πουλόβερ του παππού όταν σε αγκάλιαζε!
Σαν το χαμόγελο της μαμάς!
Σαν το γέλιο σου όταν ήσουν παιδί!».

Ναι, μου λείπουν εκείνες οι στιγμές που στην ψυχή μου δεν καταλάβαινα την έννοια του κακού. Δεν το καταλαβαίνω τώρα, αλλά τώρα δυστυχώς ξέρω ότι υπάρχει.

~Καλό και ευλογημένο μήνα!!!
Πολύ βοηθάει για να έρθει η εσωτερική καλοσύνη, όταν ερχόμαστε στη θέση του άλλου. Διότι τότε έρχεται φυσιολογικά η αγάπη, ο πόνος, η ταπείνωση, η ευγνωμοσύνη μας στον Θεό με τη συνεχή δοξολογία και η καρδιακή προσευχή για τον πλησίον μας και τότε γίνεται και ευπρόσδεκτη στο Θεό η προσευχή μας και βοηθάει το συνάνθρωπό μας.

~ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ.

[ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ »Ιησούς Χριστός Νικά – Ic Xc Nika»]

Ἡ κυρά-Χριστίνα

Τῆς Ἐλισάβετ Κουλούρη

Τὰ χρόνια τῆς νιότης μου πέρασαν σὰν μία θύελλα. Στὸ σπίτι μας, παρ’ ὅλο ποὺ ἡ γιαγιά μου ἦταν ἄνθρωπος ποὺ σεβόταν τὸ Θεό, δὲν ὑπῆρχε ἡ συνήθεια νὰ ζυμώνουμε λειτουργιές. Ἀγνοῶ τὸ γιατί.

Μικρὸ παιδὶ πῆγα καὶ ἐγώ, σὰν τὰ περισσότερα ἑλληνόπουλα, στὸ κατηχητικὸ τῆς ἐνορίας μου, τὸ ὁποῖο εἶχε ἐξολοκλήρου ἀναλάβει μιὰ θρησκευτικὴ ὀργάνωση. Στὰ ἕξι χρόνια, ποὺ φοίτησα στὸ κατηχητικὸ αὐτό, δὲν θυμᾶμαι νὰ εἶχα ἀκούσει τὴ λέξη πρόσφορο. (περισσότερα…)

Ποτέ δεν τονίζουμε σε κάποιον την αδυναμία του…

Καλύτερα να φας την γλώσσα σου, παρά να του μιλήσεις έτσι.
Ουδέποτε προσβάλλομε ή λυπούμε άνθρωπο, ουδέποτε τον κάνουμε να νιώσει στερημένος, ελαττωμένος, να νιώσει κατωτερότητα, διότι του σκοτώνουμε την ψυχή.
Αυτός ο άνθρωπος θα τραυματιστεί και δεν θα μπορεί να επιτύχει στην ζωή του…. (περισσότερα…)

Όμορφες ψυχές!

Δεν είχε πολύ κόσμο το μεσημέρι στο σούπερ μάρκετ. Τα ταμεία μπορούσαν να αναπνεύσουν λίγο.Μπροστά μου ένα μεσήλικας. Στην τσάντα είχε λιγοστά πράγματα. Τα απαραίτητα. Λίγο γάλα, παξιμάδια, δυο τρία γιαουρτάκια. Η ταμίας έκανε λογαριασμό.Δεν του έφταναν τα χρήματα του. Στο δευτερόλεπτο του λέει η κοπέλα στο ταμείο: (περισσότερα…)