Η κάθε μερίδα που πέφτει στο Άγιο Ποτηριο μέσα, είναι και μια ψυχούλα…

Η κάθε μερίδα που πέφτει στο Άγιο Ποτηριο μέσα, είναι και μια ψυχούλα, η οποία πρώτα μνημονεύεται στην Ιερά Προσκομιδή και εν συνεχεία στην Αγία Τράπεζα.

Και όταν ο διάκονος τακτοποιεί τα Άγια, ρίχνει το Άγιο Σώμα μέσα στο Άγιο Ποτηριο και μετά τακτοποιεί τις μερίδες που έχουν πέσει μέσα λέγοντας:
” Απόπλυνον Κύριε, τα αμαρτήματα των ενθαδε μνημονευθεντων δούλων Σου τω Αίματι Σου τω Αγίω “.

Μία ανοικτή αγκαλιά ήταν ο γέροντας. Μία αγκαλιά στην οποία κούρνιζαν ταλαιπωρημένες ψυχές και έβρισκαν θαλπωρή. Δεν απέρριπτε κανένα. Για όλους είχε ένα καλό λόγο. Όλους τους προσέγγιζε με αγάπη. Έγραφε μάλιστα τα ονόματά τους και τους μνημόνευε σε κάθε Θεία Λειτουργία. Ακολουθούσε το Αγιορείτικο τυπικό.

Ξεκινούσε την ημέρα του περίπου στις 3 με 4 το πρωί. Διάβαζε ονόματα, όπως ο Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς. Τα περισσότερα εξ αυτών τα θυμόταν. Τον είχα ρωτήσει πως είναι δυνατόν να θυμάται όλα αυτά τα ονόματα και μάλιστα με λεπτομέρειες. Μου είπε ότι τα χώριζε ανά περιφέρειες. Ξεκινούσε από τους κληρικούς ανά την Ελλάδα, τους μοναχούς και σε συνέχεια μνημόνευε τους λαϊκούς…
Αρχίζω από τη Θράκη, τη Μακεδονία, την Ήπειρο, τη Θεσσαλία και καταλήγω στην Κρήτη. Μετά πιάνω τους ξενιτεμένους μας και τους κεκοιμημένους!

«Όταν ο Ιερέας βγάζει μερίδες και μνημονεύει τά ονόματα των πιστών στην Ιερή Πρόθεση κατεβαίνει Άγγελος Κυρίου και παίρνει την μνημόνευση αυτή και τήν εναποθέτει στο θρόνο του Χριστού ως προσευχή για αυτούς που μνημονευτηκαν.»
Άγ. Ιακωβος (Τσαλικης)

“ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΖΕΣΤΑΘΗΚΑ, ΠΑΠΑ ΜΟΥ» (π. ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ)

Προ ετών, ένας νεαρός Ιερεύς μου διηγήθηκε τα έξης τρομερά:
“Η μητέρα μου, που δεν ήθελε ο γιος της να γίνει παπάς, στον τρίτο χρόνο από τη χειροτονία μου, πέθανε. Στο θάνατό της, ως ιερεύς εγώ ο γιος της, δεν είχα δώσει μεγάλη σημασία. Έκανα όσα είναι απαραίτητα και τίποτα περισσότερο απ’ αυτό. Ένα απογευματάκι, προς το σούρουπο, περνούσα έξω από το Κοιμητήριο. Σκέφθηκα λοιπόν: Δεν πάω να της ανάψω το καντηλάκι;” (περισσότερα…)

ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ: ΟΤΑΝ ΕΝΑ ΠΑΠΑΣ ΜΝΗΜΟΝΕΥΕ ΟΝΟΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ!

Στον καιρό της Τουρκοκρατίας γύριζαν πολλοί παπάδες, άλλα ένας παπάς γύριζε και μάζευε ονόματα και τα μνημόνευε στη Λειτουργία.
Και είπε ο καιμακάμης, ο Τούρκος αστυνομικός: «Βρε, αυτός εγείρει τον κόσμο σε επανάσταση». Τον πιάνει και τον βάζει μέσα. Και στον ύπνο του φανερώνονται όλοι αυτοί που μνημόνευε και λένε: «Άκουσε, η βγάζεις τον παπά έξω, διότι αυτός μας μνημονεύει και μας παρηγορεί, η θα σου πάρουμε το πρώτο παιδί!» (περισσότερα…)