Οταν ἡ φωνή τῆς πατρίδος… 

Απόσπασμα από επιστολή στρατιώτη από το μέτωπο:

«Αγαπητέ μου ξάδελφε ᾿Αλέκο… Οἱ Ἕλληνες μπορεῖ νἄμαστε γκρινιάρηδες σ᾿ ἄλλους καιρούς εἰρηνικούς, ἠμπορεῖ νἄμαστε λίγο συμφεροντολόγοι καί ἀτομισταί. ᾿Αλλ’ ὅταν ἡ φωνή τῆς πατρίδος μᾶς καλέση σ᾿ ἀγῶνα, τότε γινόμαστε ἥρωες…»

ἐφ. Ο Τύπος, 19.1.1941

Από το βιβλίο: «ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ 40-41» Εκδόσεις Κέδρος

Γράμμα στήν ἀδελφή

Κάπου στο Μέτωπο 29/11/40

᾿Αδελφούλα μου,

Ὁ Θεός σέ φώτισε καί μέσα στό δέμα πού μοῦ στείλατε, ἔβαλες τά πέντε κεῖνα μανταρίνια… Μόλις τἄνοιξα κι’ ἀντίκρυσα τόν κίτρινο θησαυρό τοῦ νησιοῦ μας, δάκρυσα… Τά καθάρισα, τά χώρισα σέ φέτες καί τά φάγαμε μέ τ’ ἄλλα φανταράκια τῆς διμοιρίας μου. (περισσότερα…)

«Οι ήρωες που έχουν βάψει με το αίμα των την ιεράν γην της Βορείου Ηπείρου, οι μαχηταί της Πίνδου και οι άλλοι, θα είναι οδηγοί μαζύ με τους Μαραθωνομάχους, θα φωτίζουν ανά τους αιώνας την οικουμένην.»

Anthony Eden

ΤΑ ΦΥΛΑΚΤΑ

Ο κ. Ι. Τσούριος, της Έταιρίας Ελληνικού Τύπου, είχε προτείνει να αποσταλή ή είκων τῆς Παναγίας τῆς Τήνου εἰς τό μέτωπον. Όπως μετεφέρθη κατὰ τὴν ἀσθένειαν τοῦ βασιλέως Κωνσταντίνου, καθ’ ὅμοιον τρόπὸν νὰ μεταφερθῇ ἐκεῖ, εἰς μίαν κατανυκτικὴν λιτανείαν, δια να ευλογήσῃ τα ελληνικά όπλα.
Διότι τὰ ὅπλα τα ελληνικά αντιμετωπίζουν τὴν συνέχειαν τῆς ἐπιθέσεως, ἡ ὁποία ήρχισεν ἐναντίον τῆς Παναγίας, τὴν 15ην Αὐγούστου, εἰς τὴν Τήνον. (περισσότερα…)

Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια

Ξεσκούφωτοι κάτω από τα μεγάλα έλατα, ψάλλομε, όλος ο λόχος, μαζί με τον παπά. Εκείνος έβαλε πάνω απ’ το χακί ένα πετραχείλι, φόρεσε τα χρυσά του γυαλιά και λειτούργησε τους Χαιρετισμούς. Με μια φωνή δυνατή και τραχιά άρχισε να ψάλλει τον ύμνο, κι όλοι μαζί τον πήραμε κι εμείς. Πάνω από τα ψηλά έλατα έλαμπε ο ουρανός καθάριος, δίχως ένα σύννεφο, σαν να δεχόταν στην απεραντοσύνη του και ν’ άκουγε την προσευχή μας. (περισσότερα…)

Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΝΑ ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΥΠΕΡΜΑΧΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ, ΝΑ ΜΑΣ ΣΚΕΠΑΖΕΙ, ΝΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΥΛΟΓΕΙ!

Με όπλα άλλα…

Η προσφορά της Εκκλησίας στον πόλεμο του 1940

Πολεμιστές ήταν κι εκείνοι, οπλισμένοι με όπλα άλλα, πιο μεγάλα. «Επιστρατεύτηκαν» μαζί με όλους τους Έλληνες, όταν τον Οκτώβριο του 1940 η παράλογη αξίωση του υπερφίαλο Άξονα, Ιταλίας-Γερμανίας, σήμανε πόλεμο, στις καρδιές τους.

Ζούσαν δίπλα στο στρατιώτη την κάθε κακουχία του μετώπου… την πείνα, τη δίψα, την παγωνιά.

Πολεμούσαν κοντά του με τα δικά τους όπλα, που δεν σκορπούσαν θάνατο, αλλά έδιναν ζωή: Παρακλήσεις στην Υπέρμαχο Στρατηγό, να διασώζει από κινδύνους το λαό Της. (περισσότερα…)

ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ: «‘ΟΣΟΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΣΙΑ, ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ»!

~ Θυμάμαι, στον στρατό το σύνολο είχε έναν κοινό σκοπό. Προσπαθούσα εγώ, αλλά η θυσία υπήρχε και στους άλλους, άσχετα αν πίστευαν ή όχι στην άλλη ζωή.
«Γιατί να σκοτωθή ο άλλος; είναι οικογενειάρχης», έλεγαν, και πήγαιναν αυτοί σε μια επικίνδυνη επιχείρηση. Η θυσία που έκαναν αυτοί είχε μεγαλύτερη αξία από την θυσία που έκανε ένας πιστός. Ο πιστός πίστευε στην θεία δικαιοσύνη, στην θεία ανταπόδοση, ενώ αυτοί δεν γνώριζαν ότι δεν πάει χαμένη η θυσία που έκαναν και ότι θα έχουν να λάβουν γι’ αυτήν στην άλλη ζωή. (περισσότερα…)

28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940: ΜΙΑ ΕΠΕΤΕΙΟΣ, ΕΝΑΣ ΘΡΥΛΟΣ, ΜΙΑ ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΕΝΑ ΧΡΕΟΣ!

*…Τότε που οι Έλληνες πολεμούσαν με πίστη και ενότητα απέναντι σε έναν πολύ μεγαλύτερο στρατό… τότε που και ο ίδιος ο Τσόρτσιλ θαυμάζοντας τον ηρωισμό των Ελλήνων είπε την διάσημη φράση: «Στο εξής δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες»
Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος άρχισε, όπως είναι γνωστό, το Σεπτέμβριο του 1939. Οι Ιταλοί από καιρό προκαλούσαν διάφορα επεισόδια, με αποκορύφωμα τον τορπιλλισμό του ελληνικού πολεμικού πλοίου «Έλλη» στις 15 Αυγούστου 1940, στη γιορτή της Μεγαλόχαρης στην Τήνο. Όλα αυτά έδειχναν την απειλή που πλησίαζε στην Ελλάδα. (περισσότερα…)

«Κάνε Θεέ, την καρδιά μας να μη λυγίσει ποτέ…»

«…Το άρθρο αυτό, αγαπητοί μου αναγνώστες, το γράφω ύστερα από τον συναγερμό. Μέσα στο υπόγειο βρίσκονται δύο γυναίκες του λαού. Η μια βάσταγε το μωρό της αμίλητη μέσα στο σκοτάδι, καθισμένη σε ένα σκαλοπάτι. Η άλλη, που έχει δυο γιούς στον πόλεμο, δεν έπαυε να μουρμουρίζει καθώς σύριζαν οι σειρήνες:

– Θεέ μου… Δώσε κουράγιο να βαστά η ψυχή του κόσμου που δεν έφταιξε σε τίποτα. Κάνε να μη λυγίσει ποτέ η καρδιά μας.. (περισσότερα…)