Στην κάμαρα με τα εικονίσματα

Σαν εβράδιαζε και πριν νυχτώσει και πριν γυρίσει ο πατέρας μας απ’ τη δουλειά του την απογευματινή κι από το καφενείο που συναντιόταν με τους φίλους του, έμπαινε η μάνα στο δωμάτιο με τα εικονίσματα.

Κατέβαζε το καντήλι που κόντευε να σβήσει, αφού καιγόταν από το πρωί, και το ’φερνε στην κουζίνα και το ’βαζε απάνω στη γωνιά. Άναβε τότε απ’ τη φλόγα που τρεμόσβηνε την πασχαλιάτικη λαμπάδα που φυλάγαμε απ’ τη Λαμπρή και μου την έδινε να την κρατάω. (περισσότερα…)

ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙΣ

Γράφει η Αποστολία Καζάζη

Η μυρωδιά, λένε, είναι μνήμη, το ίδιο και η γεύση, το ίδιο και ένα τραγούδι, ένας ήχος. Και έτσι είναι. Κάπως έτσι θέλω να με θυμάσαι όταν μεγαλώσεις. Δεν με νοιάζει να αναμασάς τσιτάτα και συμβουλές που σου έδωσα κάποτε. Θα βρεις δικούς σου κανόνες, θα δοκιμάσεις στο χρόνο όλα όσα σου έχω πει.

Άλλα θα τα πετάξεις, και άλλα θα τα κρατήσεις. Αλλά αυτό δεν θα είμαι εγώ. Θα είσαι εσύ, που απλά τα χρησιμοποίησες με τον δικό σου τρόπο. (περισσότερα…)

«Κι ένα τέταρτο μητέρας αρκεί για δέκα ζωές, και πάλι κάτι θα περισσέψει…»

Οδυσσέας Ελύτης

Ο πιο καλός ιεροκήρυκας του σπιτιού μας, αγαπητέ κύριε, είναι η μητέρα μου.

«Κάποτε ζούσε σ’ ένα ευλογημένο σπίτι ένας άγιος άνθρωπος, που υπακούοντας στην κλήση της καρδιάς του, χειροτονήθηκε ιερέας, και εργαζόταν με πολλή αφοσίωση στην ενορία του.

Ο Θεός του χάρισε και τρία χαριτωμένα αγόρια, το ένα καλύτερο απ’ το άλλο και στην εξυπνάδα και στην πρόοδο, στα μαθήματα και στην αρετή.

Από μικρά παρακολουθούσαν το γεμάτο αφοσίωση και αυταπάρνηση έργο του πατέρα τους. Άκουγαν τα οικοδομητικά κηρύγματα του, που συγκινούσαν τις ψυχές των ανθρώπων της ενορίας του και τις έφερναν όλο και πιο κοντά στο Θεό. (περισσότερα…)

Σημείωμα καρδιάς «Στη μητέρα μου…»

Μητέρα, σου ζητώ συγγνώμη, γιατί σου μίλησα άσχημα σήμερα.

Όμως, δεν το ήθελα…

σε γεμίζω με ανησυχίες.

Μα δεν το καταλαβαίνω…

δεν σου λέω συχνά το «ευχαριστώ»…

Γιατί θεωρώ αυτονόητη την αγάπη σου…

δεν σου ζήτησα συγγνώμη ποτέ μέχρι τώρα… (περισσότερα…)

Η μοίρα μιας μητέρας είναι να περιμένει τα παιδιά

Τα περιμένει στην εγκυμοσύνη, τα περιμένει όταν επιστρέψουν από το νηπιαγωγείο. Τα περιμένει όταν φύγουν από το σχολείο. Τα περιμένει όταν ξεκινήσουν τη ζωή τους όταν επιστρέφουν σπίτι μετά από ένα πάρτι. Τα περιμένει όταν επιστρέψουν από τη δουλειά για να μπορούν πάντα να βρουν ζεστό φαγητό. Τα περιμένει με αγάπη, με άγχος μερικές φορές με θυμό που περνάει αμέσως όταν τα δει και μπορεί να τα αγκαλιάσει. (περισσότερα…)

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΙΑΣ ΜΑΝΑΣ

Θεέ μου πολυαγαπημένε
θερμά Σ’ ευχαριστώ,
που μάνα μ’ αξίωσες να γίνω
και να Σε υπηρετώ!
Μου έδωσες από αγάπη
ένα δώρο θεϊκό… (περισσότερα…)

Πὼς κλίνεται τὸ ρῆμα “Μητέρα”;

-Μά… δέν εἶναι ρῆμα…

-Εἶσαι σίγουρη;

-Ἀγαπῶ, κάνω, προσφέρω, ἀκούω, ἀντιμετωπίζω, χαίρομαι, κλαίω αγκαλιάζω, χαϊδεύω, νιώθω, φροντίζω, ξενυχτῶ, προστατεύω, διδάσκω,
συνοδεύω, ὑπενθυμίζω, δικαιολογῶ, ὑποχωρῶ, διαβάζω, καθαρίζω, μαγειρεύω, ταΐζω, ξενυχτῶ, οὐρλιάζω, ψιθυρίζω, τραγουδῶ, χαμογελῶ,
τρέχω, ἐκπαιδεύω, κατανοῶ, συγχωρῶ, ὑφίσταμαι, ἀνακουφίζω, ὑποφέρω, μιλῶ, συμβουλεύω…

-Ἔχεις δίκιο. Μητέρα δεν εἶναι μόνο ἕνα ρῆμα ἀλλά ὅλα τα ρήματα τῆς ζωῆς.

Από: «ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΖΑΡΜΑΚΟΥΠΗ»

ΜΑΝΑ ΓΛΥΚΥΤΑΤΗ…

Ποίημα Γεωργίου Βερίτη

Θέ μου, να κάμω σε Σένα θερμή προσευχή!

Θέ μου, η αγάπη Σου ας είν΄ πιο βαθιά, πιο γλυκιά για τη Μάνα!

Μέσα της κάμε ν΄ απλώνεται πάντα η δική Σου γαλήνη,

και στις πληγές της καρδιάς της η χάρη Σου βάλσαμο ας γίνη. (περισσότερα…)

Τί Μάνα τί Παναγιά. Το ίδιο είναι…

Να τη γιορτάζουμε τότε πού γιομίζει χαμομήλι ή γη, είπαν. Είναι μια καλή ιδέα. Τότε πού οι άγέρηδες μαλακώνουν την ορμή τους καί γίνονται αύρες, ψίθυροι, χάδι. Τότε πού γιορτάζουν τα λουλούδια, Να τη γιορτάζουμε τότε πού γεννιέται ή ελπίδα, είπαν. Έτσι την πρώτη Κυριακή του Μάη αποφασίστηκε να γιορτάζει ή Μάνα,τότε πού μοσχομυρίζουν τα τριαντάφυλλα. (περισσότερα…)

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΗΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΝΟΙΚΟΚΥΡΕΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ!

– Όταν κάνη τις δουλειές στο σπίτι, δεν μπορεί συγχρόνως να προσεύχεται; Εμένα η μητέρα μου έμαθε να λέω την ευχή. Όταν σαν παιδιά κάναμε καμμιά αταξία και πήγαινε να θυμώση, την άκουγα που έλεγε: « Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Όταν έβαζε το ψωμί στο φούρνο έλεγε: « Εις το όνομα του Χριστού και της Παναγίας». Και όταν ζύμωνε και όταν μαγείρευε, πάλι έλεγε συνέχεια την ευχή. Έτσι αγιαζόταν και το ψωμί και το φαγητό που έκανε, αγιάζονταν και αυτοί που το έτρωγαν. (περισσότερα…)

«Γέροντα, με καταράστηκε η μάνα μου. Στο σπίτι έχουμε όλο αρρώστιες, στεναχώριες, η δουλειά μου δεν πάει καλά»

Η ευχή της μάνας είναι μεγάλο πράγμα! Κάποιος έλεγε:

«Κάθε λόγος της μητέρας μου είναι και μια λίρα χρυσή».

Να, και πριν από καιρό πόση εντύπωση μου έκανε κάποιος από το Γιοχάνεσμπουργκ! Ήρθε στο Καλύβι το φθινόπωρο. «Γέροντα, η μάνα μου αδιαθέτησε, μου λέει, και ήρθα να την δω». Τρεις μήνες δεν πέρασαν, τα Χριστούγεννα ξαναήρθε. «Πώς πάλι εδώ;», τον ρωτάω. «Έμαθα, μου λέει, πως πάλι αδιαθέτησε η μάνα μου και ήρθα να φιλήσω το χέρι της, γιατί είναι ηλικιωμένη και μπορεί να πεθάνει. Για μένα η μεγαλύτερη περιουσία είναι η ευχή της μάνας μου». (περισσότερα…)

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΣΩΣΤΗΣ ΜΑΝΑΣ

-Του π. Ελπιδίου Βαγιανάκη.
Η μεγαλύτερη χαρά της Παναγίας μας, είναι μία:
Να γίνετε οι καλύτερες μαμάδες…
Να γίνετε οι πιο γλυκές μάνες που υπάρχουν στη γη!
Να της μοιάσετε!
Θα ήθελε μέσα από την μητρότητά σας να βγαίνει, όχι πλέον η ανόητη συμπεριφορά μιας γυναίκας, που μόνο κρίνει, σχολιάζει, βλαστημάει, συμπεριφέρεται με αγένεια, που η ζωή της είναι τέτοια που οι άλλοι την αποστρέφονται. Αυτή είναι άραγε η μάνα η καλή; Όχι, βέβαια. (περισσότερα…)

Αυτό μου έλειψε …

Ένα 20χρονο αγόρι σπούδαζε στο εξωτερικό και ήρθε το πρώτο καλοκαίρι για διακοπές πίσω στην Ελλάδα. Όταν λοιπόν αντάμωσε ολόκληρη η οικογένεια τον ρώτησε ο πατέρας του:

Τι σου έλειψε παιδί μου όλο αυτό τον χρόνο που ήσουν μακριά; Και ενώ περίμενε να ακούσει το φαγητό της μάνας, ή τα ταβερνάκια που πήγαινα με τα φιλαράκια μου, ή η ποδοσφαιρική μου ομάδα τον άκουσε να λέει χαμηλόφωνα: (περισσότερα…)