Τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο. Γονείς θέλουν!

Εδώ και 4-5 χρόνια, συναναστρεφόμενος με κόσμο σε διάφορες δημόσιες δραστηριότητες ή στην ιδιωτική μου θεραπευτική πρακτική, οι περισσότεροι γονείς μού έλεγαν το εξής: «Έχουμε προβλήματα με το παιδί. Μήπως πρέπει να το πάω σε ψυχολόγο;»

Από την αδρή λοιπόν κατεύθυνση που τους έδινα, ακούγοντας λίγα πράγματα, πρόσ*κς α ότι 9 στις 10 φορές τούς έλεγα ότι σαν γονείς να κάνετε αυτό, εκείνο, και κατέληγα να τους λέω ότι το παιδί δεν χρειαζόταν ψυχολόγο, αλλά γονείς. (περισσότερα…)

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης: Φορτώνουν τα παιδιά με πολλά…

Βλέπω παιδιά που έχουν τελειώσει όχι μόνο Λύκειο αλλά και Πανεπιστήμιο να γράφουν κάτι γράμματα, να κάνουν κάτι λάθη…

Εμείς του Δημοτικού ήμασταν και τέτοια λάθη δεν κάναμε. Καί αν είναι φοιτητές της Φιλολογίας ή της Νομικής, κάτι γίνεται. Αν είναι άλλης Σχολής, δεν ξέρουν να γράψουν. Ενώ το Σχολαρχείο παλιά ήταν…

– Σαν Πανεπιστήμιο, Γέροντα! (περισσότερα…)

Τα βιώματα στέρησης στην παιδική ηλικία και το «Σύνδρομο του καλού παιδιού»

Απόσπασμα από το βιβλίο «Τετραλογία του Φόβου» του Fritz Riemann

Τα πρώιμα βιώματα αποστέρησης έχουν για το παιδί δύο επιπτώσεις. Η πρώτη επίπτωση είναι ότι μαθαίνει να παραιτείται πρόωρα, οπότε αναστέλλεται παντού η δυνατότητα του να διεκδικεί. Όποιος όμως δε διεκδικεί και δεν μπορεί να πάρει, δύσκολα μπορεί να αποφύγει το συναίσθημα της ζήλειας, όταν μάλιστα βλέπει τους άλλους να παίρνουν χωρίς ενδοιασμό, αυτό που ο ίδιος δεν τόλμησε ποτέ να απαιτήσει. (περισσότερα…)

Στην αγένεια του παιδιού δεν γελάμε. Στην αγένεια συμμορφώνουμε και εξηγούμε.

Οι γονείς είναι υπεύθυνοι για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα των παιδιών τους. Πρώτον γιατί τα παιδιά κληρονομούν ορισμένα χαρακτηριστικά από εκείνους και δεύτερον γιατί τα παιδιά αντιγράφουν ορισμένα χαρακτηριστικά από εκείνους.

Η γενετική προδιάθεση παίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του μωρού και οι φράσεις τύπου «ίδιος ο πατέρας του» δεν είναι υπερβολικές και έχουν βάση. Με τον ίδιο τρόπο που ο πατέρας «χαρίζει» το χρώμα των ματιών του στο παιδί, έτσι του μεταβιβάζει και ψυχικά γνωρίσματα που αναπτύσσουν την προσωπικότητά του. (περισσότερα…)

Σταματήστε να συγκρίνετε τα παιδιά σας. Τα καταστρέφετε.

Δημήτρης Καραγιάννης, Παιδοψυχίατρος-Ψυχοθεραπευτής.
Η σύγκριση είναι μια ύπουλη μολυσματική νόσος που διαβρώνει την προσωπικότητα. Ξεκινά από την παιδική ηλικία. Οι γονείς προκειμένου να παραδειγματίσουν και να κινητοποιήσουν τα παιδιά τους, διαρκώς τα συγκρίνουν με άλλα παιδιά.

Το παιδί, ακόμη κι αν πετύχει τον στόχο, νιώθει ευάλωτο. Ο γονιός δεν συνειδητοποιεί τον πόνο που δημιουργεί στο παιδί του. Μπορεί άραγε η αγάπη του γονιού να στηρίζεται σε αντικειμενικά κριτήρια συμμόρφωσης και απόδοσης; (περισσότερα…)

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ

«Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ο φωτίζων πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον, Συ, ος εν τη νεανική ηλικία προέκοπτες σοφία, ηλικία και χάριτι, Συ, ο το Πανάγιόν Σου Πνεύμα καταπέμψας επί τους σούς μαθητάς και αναδείξας αυτούς σοφούς και διδασκάλους και θεοκήρυκας αποστόλους τη οικουμένη, Αυτός, ο Φιλάνθρωπος Κύριος, η πηγή της σοφίας και της γνώσεως, ευλόγησον τους δούλους Σου τούτους, τους μαθητάς και τας μαθητρίας, τους προσερχομένους εις τας προαγωγικάς, απολυτηρίους, ενδοσχολικάς και πανελληνίους εξετάσεις. (περισσότερα…)

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ ΣΥΝΟΜΙΛΕΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Τα αγαπημένα παιδιά τρέχουν στα λιβάδια, κόβουν λουλούδια, τραγουδούν και χαίρονται, γιατί τα κάνει και χαίρονται η χάρη του Θεού. Αλλά, να, είδαν τα παιδιά κάποιον μοναχό και του λένε…

-Κοίτα, ο Κύριος στόλισε τον ουρανό με αστέρια και την γη με ποτάμια και κήπους. Οι αετοί πετούν πάνω στα σύννεφα και απολαμβάνουν το κάλλος της φύσεως. Τα πουλιά κελαηδούν εύθυμα στα δάση και στις πεδιάδες και εσύ, μοναχέ, κάθεσαι στο κελλί σου και δεν βλέπεις όλη την ωραιότητα του Θεού. Κάθεσαι και κλαις. Γιατί κλαις στο μικρό κελλί σου, όταν ο ήλιος λάμπει και ο κόσμος όλος στολίζεται με ομορφιά , και όλοι πάνω στη γη χαίρονται; (περισσότερα…)

Το ήθος των γονιών είναι αυτό που χτίζει το χαρακτήρα των παιδιών

Το παράδειγμα των γονιών έχει την πιο μεγάλη σημασία. Πώς μπορεί το παιδί ν’ αναπτύξει τη συνήθεια της τάξης όταν η μητέρα και ο πατέρας του είναι ανέμελοι ή χωρίς μέθοδο; Πώς μπορεί να γίνει παραγωγικό κι εργατικό όταν κανένας άλλος στην οικογένεια δεν επιδίδεται σε μια συστηματική ρουτίνα εργασίας;

Πώς μπορεί να αποκτήσει λεπτούς τρόπους αν χυδαίοι καυγάδες και βρισιές ακούγονται καθημερινά στο σπίτι του; (περισσότερα…)

Να λέγεις: Κύριε Ιησού Χριστέ, φώτισε τα παιδάκια μου. Εγώ σ’ Εσένανε τα αναθέτω

Άγιος Πορφύριος.

Όλα απ’ την προσευχή, τη σιωπή και την αγάπη γίνονται. Καταλάβατε τα αποτελέσματα της προσευχής; Αγάπη εν προσευχή, εν Χριστώ αγάπη. Αυτή ωφελεί πραγματικά. Όσο θ’ αγαπάτε τα παιδιά με την ανθρώπινη αγάπη, που είναι συχνά παθολογική, τόσο θα μπερδεύονται, τόσο η συμπεριφορά τους θα είναι αρνητική.

(περισσότερα…)