Γιατί λέμε «Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι..;»

Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους πιστεύουν στην Ανάσταση του Χριστού, όμως πολύ λίγοι είναι εκείνοι, οι οποίοι την βλέπουν καθαρά. Μα εκείνοι που δεν την έχουν δει, δεν μπορούν και να προσκυνήσουν τον Ιησού Χριστό, ως Άγιο και Κύριο.

Διότι, όπως λέει η Γραφή, «κανείς δεν μπορεί να ομολογήσει Κύριο τον Ιησού, ει μη μόνο με το Πνεύμα το Άγιο» (βλ. Α΄ Κορ. 12.3). Και αλλού λέγει: «Πνεύμα είναι ο Θεός και όσοι τον προσκυνούν, πρέπει να τον προσκυνούν πνευματικά και αληθινά» (βλ. Ιω. 4.24).

“Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΕΣΦΑΓΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!”

Μεγίστη ἀπόδειξη τῆς Ἀναστάσεως εἶναι ὅτι ὁ Ἐσφαγμένος Χριστὸς ἔδειξε μετὰ τὸν θάνατο τόση δύναμη, ὥστε ἔπεισε τοὺς ζωντανοὺς νὰ περιφρονήσουν καὶ πατρίδα καὶ σπίτι καὶ φίλους καὶ συγγενεῖς καὶ τὴν ἴδια τὴ ζωή τους γιὰ χάρη του καὶ νὰ προτιμήσουν μαστιγώσεις καὶ κινδύνους καὶ θάνατο.
Αὐτὰ δὲν εἶναι κατορθώματα νεκροῦ κλεισμένου στὸν τάφο, ἀλλὰ ἀναστημένου καὶ ζωντανοῦ.

ΖΗΣΕ ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΑ!

Αληθινά Αναστήθηκε! Και γι’ αυτό «ουδείς νεκρός επί μνήμασι»…

Αν πραγματικά είμαστε Χριστιανοί, αν πραγματικά αγαπάμε και λατρεύουμε τον Αναστημένο μας Χριστό, αν μιλάμε ή και γιορτάζουμε αυτή Του την Ανάσταση, πρέπει και να τη ζούμε. Να ζούμε, δηλαδή, αναστημένα.

Τούτο θα πει ότι…
– Δεν μπορούμε να είμαστε θαμμένοι στα μνήματα της κακίας, των ηδονών και της φθοράς!
– Δεν μπορούμε να είμαστε καταπλακωμένοι απ’ τα πάθη μας!
– Δεν μπορούμε να είμαστε παγιδευμένοι, αιχμάλωτοι και δέσμιοι της αμαρτίας και της τόσο μεγάλης ψυχικής της εξαθλίωσης!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ “ΕΝ ΠΟΛΛΟΙΣ ΤΕΚΜΗΡΙΟΙΣ (ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ)”

Το μέγα και ατελεύτητο Πάσχα! Το Αιώνιο, το Ιερώτατο! Πλημμυρίζει η καρδιά από ευφροσύνη! Αναρωτιούνται κάποιοι έστω αυτοί οι λίγοι, πως είναι δυνατόν να αντέξουν οι καρδιές τους τέτοια απύθμενη χαρά ! Όλα μιλούν για την Ανάσταση!

Τα έμψυχα και τα άψυχα , τα έλλογα και τα άλογα! Η ευσπλαχνία του Θεού κορυφώθηκε με την συντριβή του θανάτου! Νικήθηκε ο μέχρι χθες ανίκητος! Τρόμαξε ο πρώην ατρόμητος τύραννος του ανθρωπίνου γένους! Θανατώθηκε ο τέως αθάνατος!

Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΥΡΟΦΟΡΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ!

– Γέροντα, μοῦ κάνει ἐντύπωση τό θάρρος τῶν Μυροφόρων.

– Οἱ Μυροφόρες εἶχαν μεγάλη ἐμπιστοσύνη στόν Χριστό, εἶχαν πνευματική κατάσταση, γι’ αὐτό δέν ὑπολόγισαν τίποτα… Γι’ αὐτό καί ἀξιώθηκαν νά ἀκούσουν ἀπό τόν Ἄγγελο τό χαρμόσυνο μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως.

– Γέροντα, πῶς θά μπορέσουμε νά ζήσουμε τήν χαρά τῆς Ἀναστάσεως;

Κάνε υπομονή..
Μετά από κάθε μικρή ή μεγάλη σταύρωση, έρχεται πάντα μια «Ανάσταση»

Η Ορθοδοξία ολόκληρη, σφραγισμένη με το ελληνικό πνεύμα, ζει μόνιμα τη χαρά της Αναστάσεως

~π.Γεώργιος Μεταλληνός

Σταυρός και ανάσταση είναι άρρηκτα συνδεδεμένα στην χριστιανική ελληνικότητα και μέσω αυτής με όλη την Ορθοδοξία. Η ανάσταση γιορτάζεται ως αποκατάσταση όλης της νεκρωμένης φύσεως.

Η Ορθοδοξία ονομάσθηκε από ετεροδόξους ως Εκκλησία της αναστάσεως κατ’ εξοχήν, διότι ζει με την αναστάσιμη ελπίδα. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι στη ρωσική γλώσσα η Κυριακή ονομάζεται Βοσκρεσένιγιε, δηλαδή Ανάσταση. Η Ορθοδοξία ολόκληρη, σφραγισμένη με το ελληνικό πνεύμα, ζει μόνιμα τη χαρά της Αναστάσεως.

Η Ανάσταση που άργησε (Άγιος Ευμένιος)

ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ βράδυ. Ο Γέροντας, λαμπροφορεμένος, υποδεχόταν τον κόσμο και έπαιρνε τις λειτουργίες. Είχε ετοιμάσει τα καντήλια από νωρίς. Έτοιμα όλα, σβηστά. Άρχισε το “Ευλογητός”, πήρε καιρό μέσα στα μαύρα του τα ράσα, με τους βοστρύχους των μαλλιών και των γενειών του να λάμπουν.

Σοβαρός-σοβαρός. Ανοιγόκλεινε την πόρτα, παραπατούσε, αλλά έτρεχε κιόλας, προσκυνούσε τις Δεσποτικές εικόνες, τον θρόνο, έμπαινε στο Ιερό, έπαιρνε τις λειτουργίες, ψέλναμε τον Κανόνα “Κύματι θαλάσσης”. Δεν είχε ο Γέροντας χρόνο κοσμικό, είχε χρόνο λειτουργικό.

Τό Πάσχα τοῦ Ἰσαάκ

~π.Κωνσταντῖνος Στρατηγόπουλος

Εκείνη την ιστορία, που θύμιζε ζωντανό συναξάρι νεομάρτυρος, μου την έλεγε η γιαγιά μου και έχει χαραχθεί βαθιά μέσα στη μνήμη μου. Ο πατέρας της ήταν παπάς σ’ ένα από τα χωριά τού άνω Βοσπόρου, που σήμερα έχει την ονομασία «Μπέηκοζ». Ο πατήρ Αντώνιος, έτσι έλεγαν τον παπά, είχε πολλά παιδιά, ανάμεσά τους και το Χριστόδουλο. Ο Χριστόδουλος ήταν 10 ετών όταν έγιναν εκείνα τα τρομερά γεγονότα.

Μια Μεγάλη Παρασκευή οι Εβραίοι έκλεψαν το παιδί και το πήραν μαζί τους. Την ίδια κιόλας μέρα το κάρφωσαν, το παιδί, σ’ ένα σταυρό, όπως το Χριστό. Κάποιοι περαστικοί βρήκαν, την άλλη μέρα, το Χριστόδουλο αναίσθητο στο δρόμο. Μετά από λίγες μέρες, μέσα στην αναστάσιμη ατμόσφαιρα, πέθανε. Αυτή η διήγηση ήταν αληθινή πέρα για πέρα. Όταν πλησίαζε το Πάσχα, παρόμοιες διηγήσεις και θύμησες ανασκάλευαν το νου μας και μπαίναμε σε ένα πολεμικό κλίμα με τους Εβραίους. Αποκορύφωμα τού κλίματος αυτού ήταν και το κάψιμο τού Εβραίου που γινόταν Μεγάλη Παρασκευή το βράδυ, μετά την περιφορά τού επιταφίου.

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΟΥ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

VIDEO ΑΠΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ 16/04/23 ΣΤΟ ΠΡΟΑΥΛΙΟ ΤΟΥ ΜΝΗΜΙΑΚΟΥ ΝΑΟΥ ΜΑΣ

«Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ, ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΜΑΣ!»

~Του π. Ανδρέα Αγαθοκλέους.

Εκεί που ο θάνατος φαίνεται να κυριαρχεί, καταργείται.
Όταν όλα δείχνουν το τέλος της ζωής, αρχίζει η Ζωή.
Τα αδύνατα ανθρωπίνως, πραγματοποιούνται απλά και αθόρυβα από τον Θεάνθρωπο.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Κι όλα αλλάζουν. Ανατρέπονται οι υπολογισμοί μας, η λογική μας, οι θλίψεις και οι δοκιμασίες μας.
Αν «δια του Σταυρού ήλθε χαρά εν όλω τω κόσμω», τότε κι ο δικός μας σταυρός μπορεί να μεταποιηθεί σε εμπειρία νέας ζωής, νέων χαρισμάτων και γνώσεων.

Η Παναγία και οι μυροφόρες, άγγελοι του Μυστηρίου της Αναστάσεως

[+ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ (17/4/2023) -ΩΡΑ 6.00 μ.μ. -ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΟΣΙΟ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗ-ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΟΝΟΜΑΤΩΝ-ΕΙΔΙΚΗ ΔΕΗΣΗ ΓΙΑ ΣΕΙΣΜΟΥΣ-ΣΥΝΤΟΜΗ ΟΜΙΛΙΑ]

(Θεολογική προσέγγιση μέσα απο το λόγο του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά.)

«Η Ανάσταση του Χριστού είναι η ανακαίνιση του ανθρώπου και ολόκληρης της κτίσης. Ανάπλαση και αναζωογόνηση, επαναφορά του πεσμένου Αδάμ στην αθάνατη ζωή. Όταν έπλασε ο Θεός τον άνθρωπο και του έδωκε τη ζωή κανένας άνθρωπος δεν υπήρχε την ώρα εκείνη για να τον δεί. Μια γυναίκα τον είδε, η Έυα, γιατί αυτή ήταν η πρώτη που πλάστηκε μετά από αυτόν. Τον Αναστημένο Χριστό τον δεύτερο Αδάμ την ώρα εκείνη που έβγαινε από ο τάφο δεν τον είδε κανείς. Οι στρατιώτες που τον φύλαγαν, γιατί φοβόντουσαν μήπως τον κλέψουν οι μαθητές του, εκείνη την ώρα της Αναστάσεως ταραγμένοι από ο φοβερό γεγονός έπεσαν κάτω σαν νεκροί.

Ανάσταση και δόξα του Χριστού είναι η δική μας δόξα

~του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου

Ανάσταση λοιπόν του Χριστού είναι η δική μας ανάσταση, που βρισκόμαστε κάτω πεσμένοι. Διότι εκείνος, αφού ποτέ δεν έπεσε στην αμαρτία (Ιω. 8, 46, Εβρ. 4, 15. 7, 26), όπως έχει γραφεί, ούτε αλλοιώθηκε καθόλου η δόξα του, πως θ’ αναστηθεί ποτέ ή θα δοξασθεί, αυτός που είναι πάντοτε υπερδοξασμένος και που διαμένει επίσης πάνω από κάθε αρχή και εξουσία (Εφ. 1, 21);