“Να ελέγχετε τις σκέψεις σας.. να συγκρατείτε τα λόγια σας.. να κυριαρχείτε στα πάθη σας..
να κανετε έργα.. που αντέχουν στο φως της μέρας.”

(Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)

“Ἄνω σχῶμεν τας καρδίας”

“Ἄνω σχῶμεν τας καρδίας”, ἐκφωνεῖ ὁ ἱερέας. Καὶ ὁ λαὸς ἀπαντᾶ: “Ἔχομεν πρὸς τὸν Κύριον”. Ἀπαντοῦμε μὲ εἰλικρίνεια ὅμως; Ὄχι! Η καρδιά μας είναι αλυσοδεμένη με τη γῆ και τὰ γήινα, ὁ νοῦς μας ἀπορροφημένος ἀπὸ τὸ κυνήγι του πλούτου καὶ τῆς ἡδονῆς καὶ σκοτισμένος ἀπὸ τὶς περιττὲς μέριμνες τοῦ βίου. Πῶς νὰ βρεθεῖ, ἔτσι, χῶρος μέσα μας γιὰ τὸν Κύριο; Πῶς νὰ ἀνυψωθοῦμε νοερὰ πρὸς τὸν Οὐρανό; Γιὰ νὰ ἀνεβεῖ ἡ καρδιά μας “ἄνω”, πρέπει νὰ ζοῦμε καθημερινὰ “σὺν τῷ Θεῷ καὶ ἐν τῷ Θεῷ”, σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολές Του καὶ τὸ ἅγιο θέλημά Του»

Ἁγ. Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης, Ὁ οὐρανὸς στὴ γῆ, Ι.Μ. Παρακλήτου, 1997.

Μακάριες τέτοιες άγιες ψυχές…

Εκείνοι που αγαπούν τον Θεό, και Τον επιθυμούν,

και Τον αναζητούν, και προσεύχονται σ᾿ Εκείνον να έρθει, εκείνοι

αισθάνονται τον Θεό μέσα τους, και αυτοί μπορούν να πουν:

«Ο Θεός βρίσκεται μέσα μας με το Άγιο Πνεύμα Του».

“ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΓΙΟ” (ΑΓΙΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟ)

ΕΠΙΣΤΟΛΗ 6η

Αθήνα, 14 Μαρτίου 1905

Παιδιά μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, χαίρετε ἐν Κυρίῳ!

Έλαβα τὶς δύο ἐπιστολὲς τῆς Φιλιῶς ποὺ ἔστειλε στις 8 καὶ στὶς 12 Μαρτίου καὶ σπεύδω να σας ἀπαντήσω.

Πρὸς τὴν κόρη αὐτὴ γιὰ τὴν ὁποία μου γράφετε, ἐπιθυμοῦσα νὰ τὴν δῶ πρῶτα, καὶ νὰ τὴν ρωτήσω μερικά πράγματα· προπάντων ἐὰν καταφλέγεται ἀπὸ τὸν θεῖο ἔρωτα, ἐὰν ἀγαπάει ἀπὸ καρδιᾶς τὴν προσευχὴ καὶ τὴν διακατέχει πολὺς καὶ σφοδρὸς ἔρωτας γι’ αὐτήν, ἐὰν ἔχει αὐταπάρνηση, ἐὰν μπορεῖ νὰ ἀρνηθεῖ τὸ θέλημά της, ἐὰν μπορεῖ νὰ κάνει ὑπακοὴ στὸ θέλημα τοῦ ἄλλου, ἐὰν μπορεῖ νὰ πράττει ὅ,τι εἶναι ἐνάντιο στὸ θέλημά της, ἐὰν δύναται νὰ μὴν ἀντιλέγει καὶ νὰ δέχεται τὶς ἐντολὲς ἀδιαμαρτύρητα, ἐὰν δύναται νὰ πεῖ πρὸς τὸν Κύριο «οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω Κύ ριε, ἀλλὰ ὡς Σύ», ἐὰν μπορεῖ νὰ ὑπομένει πειρασμό, ἐὰν ἔχει πεισθεῖ ἀκράδαντα γιὰ τὴν θεία προνοιακή προστασία, καὶ τέλος, γιὰ νὰ μὴν προτείνω περισσότερα, ἐὰν μπορεῖ νὰ συγχωρεῖ τὰ πάντα στὶς ἀδελφές, πρὶν δύσει ὁ ἥλιος χάριν τῆς ἐντολῆς τῆς ἀγάπης.

ΖΗΣΕ ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΑ!

Αληθινά Αναστήθηκε! Και γι’ αυτό «ουδείς νεκρός επί μνήμασι»…

Αν πραγματικά είμαστε Χριστιανοί, αν πραγματικά αγαπάμε και λατρεύουμε τον Αναστημένο μας Χριστό, αν μιλάμε ή και γιορτάζουμε αυτή Του την Ανάσταση, πρέπει και να τη ζούμε. Να ζούμε, δηλαδή, αναστημένα.

Τούτο θα πει ότι…
– Δεν μπορούμε να είμαστε θαμμένοι στα μνήματα της κακίας, των ηδονών και της φθοράς!
– Δεν μπορούμε να είμαστε καταπλακωμένοι απ’ τα πάθη μας!
– Δεν μπορούμε να είμαστε παγιδευμένοι, αιχμάλωτοι και δέσμιοι της αμαρτίας και της τόσο μεγάλης ψυχικής της εξαθλίωσης!

[+ΔΕΥΤΕΡΑ ”ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ” (15/5/2023)

-ΩΡΑ 6.00 μ.μ. -ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ, ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΟΣΙΟ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗ.

-ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΟΝΟΜΑΤΩΝ. -ΕΙΔΙΚΗ ΔΕΗΣΗ ΓΙΑ ΣΕΙΣΜΟΥΣ- ΣΥΝΤΟΜΗ ΟΜΙΛΙΑ]

“Να χαράζεσαι στη ζωή τόσο προσεκτικά, πού να μη ματώνει ποτέ η ευλάβεια.”

Οδ. Ελύτης

“Δεν θέλω να γίνω καλύτερος από κανέναν, θέλω να γίνομαι κάθε μέρα καλύτερος από τον χθεσινό εαυτό μου.”

+Γέροντας Νεκτάριος Βιτάλης

Πόσο κοστίζει μια καλημέρα στον περαστικό;
Πόσο κοστίζει ένα χαμόγελο στον ἄρρωστο;
Πόσο κοστίζει μιά συγνώμη σ’ αὐτόν πού πληγώσαμε;
Πόσο κοστίζει ένα εὐχαριστῶ στη μητέρα μας;
Πόσο κοστίζει μιά ἀγκαλιά στον παππού και στη γιαγιά;
Πόσο κοστίζει ένα «σ’ ἀγαπῶν στὸν πατέρα μας, Πόσο κοστίζει ένα χάδι στον θλιμμένο;
Πόσο κοστίζει ένας παρηγορητικός λόγος στον φτωχό, Πόσο χρόνο θά σοῦ πάρει νά πεῖς “συγνώμη”, “σ’ ἀγαπῶ”, “βοήθησέ με”; Πόσο κοστίζει νὰ εἶσαι ἀληθινός ἄνθρωπος,
ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΘΑ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕΤΕ «ΤΙΠΟΤΑ».

Ἀφοῦ δεν κοστίζει τίποτα, γιατί δέν τό κάνεις;

+ΔΕΥΤΕΡΑ -ΣΤ’ ΝΗΣΤΕΙΩΝ- 3/4/2023
-ΩΡΑ 6.00 μ.μ. -ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΟΣΙΟ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΝ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗ.
-ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΟΝΟΜΑΤΩΝ-ΕΙΔΙΚΗ ΔΕΗΣΗ ΓΙΑ ΣΕΙΣΜΟΥΣ-ΣΥΝΤΟΜΗ ΟΜΙΛΙΑ.

Παρακάλεσε τον Κύριον, να σοῦ δώσῃ χάριν νά τοῦ ἀποδώσης ἀγάπην ἀντί ἀγάπης…

Παρακάλεσε τον Κύριον, εἰς τόν ὁποῖον, ἀπό τόν ὁποῖον, καί τόν ὁποῖον, πιστεύεις, ἐλπίζεις, ἀγαπᾶς, να σοῦ δώσῃ χάριν νά τοῦ ἀποδώσης ἀγάπην ἀντί ἀγάπης· ἔρωτα ἀντί ἔρωτος· θερμότητα ἀντί θερμότητος, χωρίς να φοβηθῇς, ἡ να νικηθῇς ποτέ από καμμίαν δυσκολίαν ἀπό ἐκείνας ὁποῦ φέρει ὁ ἐχθρός, εἰς τόν μέσον, διά νά σε ψυχράνῃ καθώς καὶ ὁ Κύριος δέν ενικήθη ἀπό καμμιάν δυσκολίαν, διά νά σέ εὐεργετήση.

Άγιος Νεκτάριος : “Ο Θεός εκπληρώνει τους πόθους σας με τρόπο που εσείς δεν γνωρίζετε…”

Έλεγε ο Άγιος Νεκτάριος στα πνευματικά του παιδιά:

«Το κύριο έργο του ανθρώπου είναι η προσευχή. Ο άνθρωπος πλάστηκε για να υμνεί το Θεό. Αυτό είναι το έργο που του αρμόζει. Αυτό μόνο εξηγεί την πνευματική του υπόσταση. Αυτό μόνο δικαιώνει την εξέχουσα θέση του μέσα στη δημιουργία. Ο άνθρωπος πλάστηκε για να λατρεύει το Θεό και να μετέχει στη θεία του αγαθότητα και μακαριότητα.

«…Το να πάω στο απόδειπνο, το να πάω στην προηγιασμένη, το να πάω στους χαιρετισμούς, το έχει ανάγκη το σπίτι μου, το έχουν ανάγκη τα παιδιά μου, το έχει ανάγκη η ειρήνη του σπιτιού μου…
το έχει ανάγκη η δουλειά μου, το έχει ανάγκη η γειτονιά που κάθομαι. Ο Θεός το έργο το δικό Του το έκανε, τώρα μένει η δική μας ελευθερία να συναντήσει την αγάπη του Θεού και αυτό θα σημαίνει τη σωτηρία μας!…»

Μακαριστός Μητροπολίτης Σιατίστης και Σισανίου Παύλος

Άγιος Νεκτάριος: “Ο σκοπός της ζωής”

Σκοπὸς τῆς ζωῆς μας εἶναι νὰ γίνουμε τέλειοι καὶ ἅγιοι. Νὰ ἀναδειχθοῦμε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ κληρονόμοι τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἂς προσέξουμε μήπως, γιὰ χάρη τῆς παρούσας ζωῆς, στερηθοῦμε τὴ μέλλουσα, μήπως, ἀπὸ τὶς βιοτικὲς φροντίδες καὶ μέριμνες, ἀμελήσουμε τὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς μας.

Ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία καὶ ἡ προσευχὴ ἀπὸ μόνες τους δὲν φέρνουν τοὺς ἐπιθυμητοὺς καρπούς, γιατί αὐτὲς δὲν εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας, ἀποτελοῦν τὰ μέσα γιὰ νὰ πετύχουμε τὸ σκοπό.

Στολίστε τὶς λαμπάδες σας μὲ ἀρετές. Ἀγωνιστεῖτε ν’ ἀποβάλετε τὰ πάθη τῆς ψυχῆς. Καθαρίστε τὴν καρδιά σας ἀπὸ κάθε ρύπο καὶ διατηρῆστε τὴν ἁγνή, γιὰ νὰ ἔρθει καὶ νὰ κατοικήσει μέσα σας ὁ Κύριος, γιὰ νὰ σᾶς πλημμυρίσει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μὲ τὶς θεῖες δωρεές.

“…τὰ φτερὰ ἀπὸ φορτίο ἔγιναν ἡ δύναμη ποὺ τὰ ἀπογείωσε”

~π. Δημητρίου Μπόκου

Κάποτε τὰ πουλιὰ περπατοῦσαν στὴ γῆ σὰν ὅλα τὰ ζῶα. Μιὰ μέρα ὅμως ὁ Θεὸς τοὺς εἶπε: «Πάρτε αὐτὰ τὰ φορτία καὶ πηγαίνετέ τα παραπέρα». Καὶ ἔβαλε πάνω στοὺς ὤμους τους ἕνα βάρος, ποὺ δὲν ἦταν ἄλλο ἀπὸ τὶς δύο φτεροῦγες.

Στὴν ἀρχὴ τὰ πουλιὰ ἔνοιωθαν τὶς φτεροῦγες πράγματι σὰν βάρος, μά, καθὼς προχωροῦσαν, αὐτὸ ὅλο καὶ λιγόστευε. Ὥσπου στὸ τέλος, τὰ φτερὰ ἀπὸ φορτίο ἔγιναν ἡ δύναμη ποὺ τὰ ἀπογείωσε. Ἀντὶ νὰ σηκώνουν τὰ πουλιὰ τὶς φτεροῦγες, σήκωναν οἱ φτεροῦγες τὰ πουλιά. Τὰ φτερὰ ἀπὸ βάρος ἔγιναν ἡ δύναμη ποὺ χάρισε ἀπεριόριστη ἐλευθερία στὰ πουλιά.
Τί θαυμαστὴ ἀλλαγή!

“Τον αητό τον σκοτώνουν με σαΐτες, που φτιάχνουν από τα φτερά του.”

Η λατρεία του Θεού απελευθερώνει τον άνθρωπο. Η λατρεία του ανθρώπου τον υποδουλώνει.
Αυτός, που δεν είναι πνευματικός έως την σάρκα του, γίνεται σαρκικός έως το πνεύμα του.
Το να νομίζει κανείς ότι ένα μικρό πάθος δεν μπορεί να τον βλάψει, είναι σαν να πιστεύει ότι μια σπίθα δεν μπορεί να προκαλέσει πυρκαγιά.