“Σε κείνους που αγαπούν τον Θεό, τα πάντα συνεργούν για το καλό τους”

Έρχονται κάποιες στιγμές στη ζωή τού πιστού που φαίνεται να θλίβεται υπερβολικά, να στενοχωρείται και να δοκιμάζεται η πίστις του. Οι αιτίες τής καταστάσεως αυτής είναι τόσο εσωτερικές, όσο και εξωτερικές. Ο δε εχθρός τού Θεού και του ανθρώπου ο “αντίδικος ημών διάβολος” προσπαθεί να εκμεταλλευθεί αυτές τις περιστάσεις ώστε να χτυπήσει και να κλονίσει την πίστη τού Χριστού στις καρδιές των πιστών.

Ο όσιος Ιάκωβος Τσαλίκης για τα μνημόσυνα

[+ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ(2/6/2023) -ΩΡΑ 6.00 μ.μ. ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΟΥ ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟΥ ΚΑΙ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ ΜΑΣ.+ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ (3/6/2023) -ΩΡΑ 7.00 π.μ. -ΟΡΘΡΟΣ,ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΠΡΟΘΕΣΗ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ.]

Τα Σαρανταλείτουργα – έλεγε ο Γέροντας Ιάκωβος – έχουν μεγάλη αξία για τις ψυχές των ανθρώπων. Για τους ζώντας και τους τεθνεώτας.

Άλλο (είναι) η προσευχή και άλλο η ελεημοσύνη. Και η ελεημοσύνη πιάνει (βοηθά) την ψυχή του ανθρώπου. Αλλά άλλο (είναι) το μνημόσυνο, η προσευχή. Διότι έτσι τα βρήκαμε. Έτσι είναι. Και από τους Αποστολικούς χρόνους. Αυτά, παιδιά μου, είναι εξ αμνημονεύτων χρόνων. Δεν μπορεί κάποιος να κόψη αυτά τα πράγματα.

Τον άρτον ημών τον επιούσιον…

~π. Ευσέβιος Βίττης

«Ω Πατέρα μου! Είμαι παιδί σου με αίμα και σάρκα. Και γι’ αυτό υπόκειμαι στο νόμο της υλικής ανάγκης.

Με πιέζουν οι ανάγκες της υλικής μου φύσης. Οι πραγματικές, και τι πιο πολλές φορές οι πλαστές ή φανταστικές.

Μόνος μου δεν μπορώ ούτε καν να διακρίνω ποιες είναι οι αληθινές και ποιες οι ψεύτικες.

Γι’ αυτό καταφεύγω σε σένα, Πατέρα μου. Και σε ικετεύω.

π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος: «Όταν μας αδικούν οι άνθρωποι, μας δικαιώνει ο Θεός»

Αρκετοί άνθρωποι είναι αγνώμονες. Αν περιμένουμε ανταπόδοση, θα στεναχωρηθούμε. Αν όμως δεν περιμένουμε, τότε θα είμαστε ήρεμοι.

Από τους ανθρώπους, να δεχόμαστε ό,τι μας δίνουν.

Σε κάποιον προσφέρεις ένα πέλαγος αγάπης.

Η Εκκλησία είναι ο επίγειος παράδεισος

Μέ τή λατρεία τοῦ Θεοῦ ζεῖς στόν Παράδεισο. Ἅμα γνωρίσεις καί ἀγαπήσεις τόν Χριστό, ζεῖς στόν Παράδεισο. Ὁ Χριστός εἶναι ὁ Παράδεισος. Ὁ Παράδεισος ἀρχίζει ἀπό δῶ. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ ἐπί γῆς Παράδεισος, ὁμοιότατος μέ τόν ἐν οὐρανοῖς. Ὁ Παράδεισος, πού εἶναι στόν οὐρανό, ὁ ἴδιος εἶναι κι ἐδῶ στή γῆ. Ἐκεῖ ὅλες οἱ ψυχές εἶναι ἕνα, ὅπως ἡ Ἁγία Τριάδα εἶναι τρία πρόσωπα, ἀλλά εἶναι ἑνωμένα κι ἀποτελοῦν ἕνα.

Ἂν ἀγαπᾶς τόν χρυσό, δέν ἀγαπᾶς τόν Χριστό

Ὁ νοῦς τοῦ φιλαργύρου στρέφεται διαρκώς πέριξ τοῦ εἰδώλου του. Λογίζεται, συλλογίζεται, υπολογίζει, σχεδιάζει, ὀνειρεύεται πῶς νὰ αὐξήσει, πως να πολλαπλασιάσει, πῶς να διατηρήσει, πῶς να κρύψει με μια ἀχόρταγη δίψα τό χρῆμα. Στροβιλίζεται μέσα στο φαύλο κύκλο τοῦ ὑλισμοῦ του. Μπλέκεται στα ἀγκάθια τῶν ἀτέλειωτων μεριμνῶν.

Ὅπου πολυκαιρίζει ὁ νοῦς ἐκεῖ καί ὁ πόθος τῆς καρδιᾶς. Τό ἔχει πεῖ ὁ Κύριος. Ἐκεῖ γίνεται καί ἡ συνήθεια. Στα γήινα, στα πάθη ἢ στὰ οὐράνια καί αἰώνια ἀγαθά. Ἡ συνήθεια όταν πολυκαιρίσει, ἀποκτᾶ δύναμη φύσεως.

“Ἄνω σχῶμεν τας καρδίας”

“Ἄνω σχῶμεν τας καρδίας”, ἐκφωνεῖ ὁ ἱερέας. Καὶ ὁ λαὸς ἀπαντᾶ: “Ἔχομεν πρὸς τὸν Κύριον”. Ἀπαντοῦμε μὲ εἰλικρίνεια ὅμως; Ὄχι! Η καρδιά μας είναι αλυσοδεμένη με τη γῆ και τὰ γήινα, ὁ νοῦς μας ἀπορροφημένος ἀπὸ τὸ κυνήγι του πλούτου καὶ τῆς ἡδονῆς καὶ σκοτισμένος ἀπὸ τὶς περιττὲς μέριμνες τοῦ βίου. Πῶς νὰ βρεθεῖ, ἔτσι, χῶρος μέσα μας γιὰ τὸν Κύριο; Πῶς νὰ ἀνυψωθοῦμε νοερὰ πρὸς τὸν Οὐρανό; Γιὰ νὰ ἀνεβεῖ ἡ καρδιά μας “ἄνω”, πρέπει νὰ ζοῦμε καθημερινὰ “σὺν τῷ Θεῷ καὶ ἐν τῷ Θεῷ”, σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολές Του καὶ τὸ ἅγιο θέλημά Του»

Ἁγ. Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης, Ὁ οὐρανὸς στὴ γῆ, Ι.Μ. Παρακλήτου, 1997.

ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΓΕΡΟΝΤΑ Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟ-ΙΩΣΗΦ; …”ΠΟΥ ΣΟΥ ΘΑΝΑΤΕ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟΝ; …ΑΝΕΣΤΗ ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΙ ΕΣΥ ΚΑΤΑΒΕΒΛΗΣΑΙ!”

[+ΔΕΥΤΕΡΑ ”ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ” (22/5/2023) -ΩΡΑ 6.00 μ.μ. -ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΜΝΗΜΗΣ ΟΣΙΟΥ ΕΥΜΕΝΙΟΥ (ΣΑΡΙΔΑΚΗ), -ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΟΣΙΟ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗ.-ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΟΝΟΜΑΤΩΝ. -ΕΙΔΙΚΗ ΔΕΗΣΗ ΓΙΑ ΣΕΙΣΜΟΥΣ- ΣΥΝΤΟΜΗ ΟΜΙΛΙΑ]

Τά μάτια τοῦ παπποῦ κοκκίνισαν, ὅταν στό λογισμό του ἦρθε τό ἡλιοβασίλεμα τῆς ζωῆς τοῦ μεγάλου ἀσκητοῦ, τοῦ καθηγητοῦ τῆς ἐρήμου τοῦ Ἄθωνος.
Τά δάκρυα ἄρχισαν νά κυλοῦν σάν τῆς φθινοπωρινῆς βροχῆς τίς σταγόνες.
Τά χείλη στό ἅγιο στόμα του σκιρτοῦσαν στό ἄγγιγμα τῆς συγκίνησης.

Όταν ανακαλούμε το παρελθόν, συχνά θλιβόμαστε γιατί στερήσαμε από την αγάπη μας πρόσωπα πού πλέον δεν βρίσκονται δίπλα μας να αγαπήσουμε.
Υιοθετούμε αυτή την εντύπωση γιατί απλά στρεφόμαστε προς λάθος κατεύθυνση. Εάν ο Θεός δεν είναι ο Θεός των νεκρών άλλα των ζώντων (Ματ. 22:33), τότε όλοι όσοι έφυγαν από τούτη τη γη, είναι ζωντανοί εν Χριστώ. Κι εμείς μπορούμε να στραφούμε προς αυτούς για συγχώρεση και μεσιτεία.

Μακάριες τέτοιες άγιες ψυχές…

Εκείνοι που αγαπούν τον Θεό, και Τον επιθυμούν,

και Τον αναζητούν, και προσεύχονται σ᾿ Εκείνον να έρθει, εκείνοι

αισθάνονται τον Θεό μέσα τους, και αυτοί μπορούν να πουν:

«Ο Θεός βρίσκεται μέσα μας με το Άγιο Πνεύμα Του».

“ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΓΙΟ” (ΑΓΙΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟ)

ΕΠΙΣΤΟΛΗ 6η

Αθήνα, 14 Μαρτίου 1905

Παιδιά μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, χαίρετε ἐν Κυρίῳ!

Έλαβα τὶς δύο ἐπιστολὲς τῆς Φιλιῶς ποὺ ἔστειλε στις 8 καὶ στὶς 12 Μαρτίου καὶ σπεύδω να σας ἀπαντήσω.

Πρὸς τὴν κόρη αὐτὴ γιὰ τὴν ὁποία μου γράφετε, ἐπιθυμοῦσα νὰ τὴν δῶ πρῶτα, καὶ νὰ τὴν ρωτήσω μερικά πράγματα· προπάντων ἐὰν καταφλέγεται ἀπὸ τὸν θεῖο ἔρωτα, ἐὰν ἀγαπάει ἀπὸ καρδιᾶς τὴν προσευχὴ καὶ τὴν διακατέχει πολὺς καὶ σφοδρὸς ἔρωτας γι’ αὐτήν, ἐὰν ἔχει αὐταπάρνηση, ἐὰν μπορεῖ νὰ ἀρνηθεῖ τὸ θέλημά της, ἐὰν μπορεῖ νὰ κάνει ὑπακοὴ στὸ θέλημα τοῦ ἄλλου, ἐὰν μπορεῖ νὰ πράττει ὅ,τι εἶναι ἐνάντιο στὸ θέλημά της, ἐὰν δύναται νὰ μὴν ἀντιλέγει καὶ νὰ δέχεται τὶς ἐντολὲς ἀδιαμαρτύρητα, ἐὰν δύναται νὰ πεῖ πρὸς τὸν Κύριο «οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω Κύ ριε, ἀλλὰ ὡς Σύ», ἐὰν μπορεῖ νὰ ὑπομένει πειρασμό, ἐὰν ἔχει πεισθεῖ ἀκράδαντα γιὰ τὴν θεία προνοιακή προστασία, καὶ τέλος, γιὰ νὰ μὴν προτείνω περισσότερα, ἐὰν μπορεῖ νὰ συγχωρεῖ τὰ πάντα στὶς ἀδελφές, πρὶν δύσει ὁ ἥλιος χάριν τῆς ἐντολῆς τῆς ἀγάπης.

Ένας άνθρωπος που έχει τον Χριστό μόνο στα χείλη του, δεν έχει πραγματικά τον Χριστό. Ούτε αυτός που έχει τον Χριστό μόνο πάνω στο χαρτί, δεν έχει τον Χριστό. Ούτε αυτός που έχει τον Χριστό μόνο πάνω στον τοίχο, δεν έχει τον Χριστό. Ούτε αυτός που έχει τον Χριστό σε ένα μουσείο του παρελθόντος, έχει τον Χριστό.
Ένας άνθρωπος έχει αληθινά τον Χριστό, όταν Τον έχει στην καρδιά του. Γιατί ο Χριστός είναι η Αγάπη και ο θρόνος της Αγάπης είναι η καρδιά!

Αγίου Νικολάου του Βελιμίροβιτς

Από “Παντελή Δεμερντζή”

Λοιπόν, τί ἀποδεικνύουν οι άγιοι; Ότι το ευαγγέλιο δέν εἶναι ουτοπία. Οὔτε μόνο γιά τόν καιρό ἐκεῖνο. Εἶναι ἐφαρμόσιμο, μέχρι τήν συντέλεια τοῦ αιώνος. Διότι Ιησούς Χριστός χθές καί σήμερα ὁ αυτός καί εἰς τούς αιώνας.

Τί εἶν᾿ ὁ ἅγιος; Ἕνας Χριστός κατά χάριν. Διασώζει, ὅπως λέει ὁ ἅγιος Νεκτάριος μας, τούς χαρακτήρες τοῦ Χριστοῦ ὁ ἅγιος. Τήν ἀγάπη, την προότητα, στον σχετικό βαθμό, βέβαια. Ο Χριστός εἶν’ στόν ἀπόλυτο. Κι αὐτό εἶναι πάρα πολύ σπουδαίο. Είναι πάρα πολύ σημαντικό.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΑΝ ΤΗ ΜΕΓΑΛΟΧΑΡΗ “ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ”!

~Γράφει ο Δημήτριος Λυκούδης

Θα περίμενε κανείς να δει «ευσεβείς» πιστούς, ξέρετε, αυτούς που έχουμε συνηθίσει, ένα ντύσιμο, ένα βλέμμα, μια κρίση, έναν λόγο για όλους και όλα.
Και, όμως! Όχι! Χιλιάδες πέρασαν και θα περάσουν από τον μητροπολιτικό ναό των Αθηνών για να προσκυνήσουν τη Χάρη της Μεγαλόχαρης, αναμένοντας υπομονετικά ακόμη και τρεις και τέσσερις ώρες.
Και, ξέρετε, από το ντύσιμο, τους σιγοψιθύρους, τα στήσιμο στη σειρά αναμονής, όλα δείχνουν πως διαφέρουν πολλοί προσκυνητές, όχι τόσο συνηθισμένοι με όσα έως τώρα γνωρίζαμε.

Άγιος Σιλουανός: “Οι άγιοι είναι το άλας της γης, η έννοια της υπάρξεως αυτής…”

Ο Άγιος Βαρσανούφιος μαρτυρεί ότι επί της εποχής αυτού η προσευχή τριών ανδρών συνεκράτει τον κόσμον εκ της καταστροφής. Χάρις εις τους αγνώστους εις τον κόσμον αγίους μεταβάλλεται η ροή των ιστορικών έτι δε και των κοσμικών γεγονότων. Ως εκ τούτου έκαστος άγιος είναι φαινόμενον κοσμικού χαρακτήρος η σπουδαιότης του οποίου εξέρχεται των ορίων της επιγείου ιστορίας και εκτείνεται εις τον κόσμον της αιωνιότητος. Οι άγιοι είναι το άλας της γης, η έννοια της υπάρξεως αυτής, ο καρπός χάριν του οποίου φυλάττεται αύτη. Και όταν η γη παύση να γεννά αγίους, τότε θα αρθή απ’ αυτής η δύναμις η συγκρατούσα τον κόσμον εκ της καταστροφής.

Από το βιβλίο Αρχιμ. Σωφρονίου(Σαχάρωφ), «Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης»,Έκδοση Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου-Έσσεξ Αγγλίας, σ. 512.